QA121 GIDS COMMENTAAR: Er is niets heerlijker dan het volgen van een pad van zelfconfrontatie, van jezelf in het reine komen, van zelfacceptatie, wat de enige basis is om te groeien. De rijkdom en de volheid van het leven die zo de uwe wordt, kan onmogelijk worden beschreven of gemeten. Moge u gewoon volhouden, ieder van u.

Met deze woorden doe ik afstand van de zegeningen, met liefde en met het vermanen van u, niet te vergeten dat wanneer u verdrietig of depressief bent, u niet in waarheid bent, want de waarheid moet u verheffen. Je hoeft nooit bang te zijn voor de waarheid. Mogen deze woorden diep in uw wezen en in uw bewustzijn gegrift staan.

 

QA135 VRAAG: Ik voel me niet depressief, maar ik voel me erg verdrietig. Ik erken dat ik te veel medelijden met mezelf heb. Maar het punt is dat ik nu het gevoel heb dat ik nergens een doel voor heb. En soms zou het me zelfs gelukkig maken om niet in deze toestand te zijn, want dan voel ik me niet depressief.

ANTWOORD: U bent van ver gekomen en nu zult u een beknopter doel voor u vaststellen. Je begint met de rudimentaire aspecten van mannelijkheid, zelfzucht, zelfrespect, eigen verantwoordelijkheid; u verduidelijkt deze concepten en gebruikt ze als uw doel. En zoals dit doel zal verduidelijken, zul je het weten en zul je minder in de war raken. U krijgt een sterkere positie. Dit is jouw manier.

In de tussentijd, wanneer je af en toe een terugval van zelfmedelijden en zelfdramatisering hebt, is het wanneer je nog steeds rebelleert tegen volwassenheid, wanneer je aandringt en kindertijd eist, wat je op veel momenten van je leven bereid bent op te geven, en je bent op de een of andere manier begonnen op te geven - en je bent klaar om het helemaal op te geven.

Maar dan klinkt de oude stem weer. Langdurige kinderjaren bij een volwassen wezen dat niet langer emotioneel een kind zou moeten zijn, schept een gebrek aan zelfvertrouwen, aan zelfgenoegzaamheid, schaadt de integriteit en komt neer op oneerlijke eisen. Als je dit ziet, verdwijnen het zelfmedelijden en de eisen beide. En daardoor zal er meer kracht worden gewonnen. U heeft niets te vrezen. Je bent op de beste manieren.

VRAAG: Hoe komt het dat sommige mensen zich niet nuttig voelen?

ANTWOORD: Nou, dat kunnen ze zijn of misschien niet. Ze kunnen inderdaad niet nuttig zijn, omdat ze een egoïstisch leven leiden. Maar als ze echt nuttig zijn, weten ze het misschien niet. Zo simpel is het. Elk individueel geval moet worden onderzocht.

Als het waar is dat de persoon niet nuttig is, als dat het geval is, dan moet men uitzoeken waarom hij zo'n egocentrisch leven leidt. Wat is de angst die ervoor zorgt dat hij weigert deel te nemen aan het leven, zichzelf aan het leven te geven, aan het leven bij te dragen? En het antwoord is: de oplossing is de uitdrukking, de dagelijkse meditatie: “Ik wil het leven verrijken. Dit is wat ik wil. Ik verzoek de begeleiding om dat te doen, ”en de begeleiding zal komen observeren, terwijl dit wordt uitgedrukt, in hoeverre het werkelijk gewenst is en in hoeverre men dit ontkent terwijl men het in zijn emoties zegt.

De ontkenning zal dan de verklaring zijn waarom men zich nutteloos voelt of niet. Het is zo simpel. Wil nuttig zijn! Als je dit verlangen uitdrukt om nuttig te zijn, en daardoor je angst voor en je blokkades om dat te doen ontdekt en dan de blokkades oplost, moet je nuttig worden. Hoe nuttiger je bent, hoe minder je in de oneerlijke staat zult zijn om meer te eisen dan je te geven. En hoe nuttiger je bent - hoe meer je bijdraagt ​​aan het leven - hoe rijker je moet worden, want dan gun je jezelf geluk.

Je zult dan reiken naar het geluk dat van jou is. Je zult niet langer bang zijn dat je het niet verdient; je blokkeert niet langer het bereiken van geluk in precies de verhouding die je niet blokkeert om nuttig te zijn en jezelf te geven. Telkens wanneer je je geremd voelt om op alle niveaus naar volledige vervulling te reiken, moet je tegelijkertijd en evenmin bereid zijn om van jezelf in een of andere vorm te geven. Het is hetzelfde ding. Als je de ene vindt, vind je de andere.

Je kunt alleen aan beide tegelijk werken - één keer hieraan en de andere daaraan. Het verandert. Zodra u zich meer bewust bent van uw blokkades voor het geven en in een andere periode, morgen, zult u zich wellicht meer bewust zijn van uw blokkades voor het ontvangen. Maar besef dat ze allebei onderling afhankelijk zijn en rechtstreeks met elkaar verbonden zijn.

 

QA159 VRAAG: Kunt u iets meer vertellen over de benarde toestand van depressie en destructiviteit in het leven?

ANTWOORD: Ja. Depressie en vernielzucht zijn altijd het gevolg van angst: angst om de waarheid te zien, angst voor expansie met al zijn verantwoordelijkheden of schijnbare verantwoordelijkheden - verantwoordelijkheden in de goede zin en verantwoordelijkheden in de negatieve zin zoals de psyche zich ervan bewust is.

Het ziet het vaak als een klus, vaak als iets dat moeilijk te onderhouden is. Het ziet het als iets dat wordt verwacht, en dat men moet waarmaken, en dat wordt vermoeiend. Zodat een stagnerende toestand, een toestand van niet-groei en niet-vervulling comfortabeler lijkt, gemakkelijker lijkt en daarom wordt gezocht.

Er wordt dan ook naar gezocht, maar op een zeer verborgen manier natuurlijk. En het is slechts een deel van het zelf dat op zoek is naar deze grijze tevredenheid die geen eisen stelt. Echt geluk lijkt altijd eisen te stellen waar de zwakke psyche zich door bedreigd voelt. Daarom wordt geluk afgewezen en gevreesd.

Dit is, in wezen gesproken, de diepe kern van depressie en van destructieve gedragspatronen in zowel actie als in denken of voelen.

Nu, op weg naar zelfrealisatie, is het een van de belangrijkste facetten en meest cruciale keerpunten, wanneer een persoon zich bewust wordt van dat deel binnenin dat nee zegt tegen geluk - dat zegt nee tegen groei, nee tegen plezier, nee tegen vervulling, nee tegen vreugde, nee tegen prikkeling en opwinding - omdat het wordt verward met rusteloosheid en gebrek aan vrede. Daarom wordt geluk ontkend.

Wanneer men dat deel in het zelf vindt dat op deze manier reageert, wordt een heel belangrijk, cruciaal punt gevonden. Maar het is vaak het moeilijkste om te vinden, omdat het de diepste onderdrukking is. Allerlei destructieve gevoelens die ook worden onderdrukt, worden niet zo diep onderdrukt als de angst voor geluk, die verantwoordelijk is voor het ongeluk.

 

QA177 VRAAG: Ongeveer twee weken geleden begon ik me erg nerveus en erg depressief te voelen. Ik was er fysiek uitgeput van en toch extreem nerveus. Het was verpletterend; het was beangstigend; het was werkelijk onbeschrijfelijk. Het was de ergste depressie - ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Het kwam in een tijd dat het redelijk goed ging met mij. Ik heb het gevoel dat ik vorig jaar een beetje begon te groeien, en dit is heel goed geweest. Ongeveer een week nadat het begon, bouwde het zich op en plotseling verdween het hele ding. Ik was niet langer depressief of nerveus. Ik vraag me af wat het had kunnen veroorzaken of, beter nog, wat ik er de volgende keer aan zou kunnen doen.

ANTWOORD: Nou, ik zal beide vragen beantwoorden. De oorzaak hiervan is tweeledig. In de eerste plaats, wanneer er diepe innerlijke verwarring en onopgeloste problemen zijn, zendt de ziel haar boodschappen uit, die niet altijd correct worden vertaald door de bewuste geest.

Het komt heel vaak voor dat een dergelijke ervaring, hoe onaangenaam die ook mag zijn, een zeer heilzaam iets is in de zin dat het de bewuste persoon zegt: “Doe er iets aan. Ga de diepte in. Zoek alle mogelijke hulp die je kunt vinden om jezelf te verkennen, om de echte diepste redenen te vinden voor een innerlijke verdeeldheid, voor een innerlijk conflict waarvan je je niet bewust bent. "

Dit is je eigen spirituele zelf, je eigen ziel die op deze manier reageert, wat geweldig is als het goed wordt begrepen, als er naar het teken wordt geluisterd, als het serieus wordt genomen en als het niet alleen wordt verklaard door oppervlakkige rationaliserende manieren. Dus dit is één ding.

De andere reden die natuurlijk met elkaar samenhangt, maar op een meer uiterlijk niveau is dat in verband met deze diepgewortelde problemen die in jou bestaan ​​- een diep innerlijk conflict dat in jou bestaat, diepe emoties die je dwars zitten, die je niet hebt geaccepteerd in jezelf - er zijn misschien dingen gebeurd die je stoorden, maar dat leek te verontrustend om echt te erkennen, dus duwde je ze ondergronds.

Mijn advies aan jou is om meer persoonlijke, uitgebreide hulp te zoeken, omdat je echt diep in jezelf wilt leven en niet alleen aan de oppervlakte. Stel ook, in het bijzonder, telkens wanneer zoiets zich herhaalt, de vraag aan uzelf: “Wat stoorde me echt? Waar keek ik misschien van weg en sloot ik mijn ogen en wilde ik niet erkennen en dat zit op de een of andere manier in mij vast? Ik zou heel graag de waarheid onder ogen willen zien en erkennen wat me dwars zat. "

Wat je ook echt erkent, het kan nooit zo storend zijn als wanneer je het doorslikt. Dan vindt u misschien iets heel onbeduidends en zegt u: “O, dit is belachelijk; Ik kon niet gestoord worden door zoiets onbeduidends. " En ik zeg je, welk onbeduidend antwoord je jezelf ook mag geven, het is niet zo onbelangrijk, omdat het heel direct verband houdt met een diep innerlijk conflict in je diepe emoties.

Ik zou zeggen dat de discrepantie in jou tussen de manier waarop je denkt dat je zou moeten zijn en de gevoelens waarvan je denkt dat je ze zou moeten registreren - die gevoelens die menselijk normaal zijn en die je wel ervaart maar waar je geen plaats voor maakt in jezelf - erg groot is , en dit stoort je. Er is een gebrek aan zelfacceptatie met de manier waarop je werkelijk bent, omdat je ten onrechte denkt dat dit slecht is.

Er is daar een overdrijving die je echte waarden onmiddellijk zou blokkeren, omdat je ook emoties hebt die je jezelf niet toestaat. En je depressie en verstoring zijn daar heel erg mee verbonden.

Volgende les