59 VRAAG: In gedachten houdend dat Adam en Eva in Genesis voortkomen uit de mannelijke en vrouwelijke, dat wil zeggen, de actieve en passieve aspecten van de geest, waarom is het dan dat het vrouwelijke en passieve aspect wordt getoond als het nemen van de eerste stap? in de richting van de val van de Geest?

ANTWOORD: Daar zit een zeer diepe symboliek in, mijn vrienden. In een komende algemene lezing zal ik ingaan op man en vrouw [Lezing # 62 Man en vrouw] - en u zult deze vraag dan zeker beantwoorden. Maar ik mag nu een paar woorden over het onderwerp zeggen, genoeg om u in antwoord op uw vraag enige opheldering te geven. Een grote fout in het menselijk denken betreft het vermeende verschil tussen man en vrouw.

Voor jou is het als twee verschillende werelden. De ene wereld heeft moeite de andere wereld te begrijpen. Je voelt je vaak ontmoedigd omdat het onmogelijk lijkt om de kloof tussen de seksen te overbruggen. Voor mannen is de manier van denken en voelen van een vrouw een raadsel, en vice versa. Ze vechten allebei mee in hun gescheiden werelden. De enige manier waarop ze zich soms kunnen verenigen, is door hun behoefte aan elkaar.

In werkelijkheid is het verschil echter niet half zo groot als u denkt. De vrouw is een keerzijde van de man, en de man een keerzijde van de vrouw, als ik het zo mag zeggen. De man vertoont een actieve stroom, terwijl de vrouw passiever is. Waar de man passiever is, is de vrouw actiever. In beide gevallen is het als het ware de andere kant van de medaille.

De buitenste actieve zijde is naar binnen passief en vice versa. Dit geldt niet alleen voor activiteit en passiviteit, maar ook voor andere trends die kunnen worden beschouwd als typisch mannelijk of typisch vrouwelijk.

Er is een algemeen idee dat de man meer intellectueel is, de vrouw intuïtiever. Zelfs dat is een misvatting - in ieder geval oorspronkelijk. Als het vaak op die manier uitpakt, komt dat doordat mensen zo lang met dit massabeeld hebben geleefd dat er bij elk geslacht maar één kant werd ontwikkeld en aangemoedigd.

Ik zal dit in meer detail uitleggen in de lezing die ik over het onderwerp zal geven. Beide kwaliteiten zijn van nature aanwezig in elk geslacht en zouden evenveel kunnen en moeten worden ontwikkeld bij zowel man als vrouw.

Zelfs anatomisch gezien is het mannetje de tegenhanger van het vrouwtje en het vrouwtje de tegenhanger van het mannetje. Het begrijpen van de anatomie van het menselijk lichaam zou zich moeten vertalen in een dieper begrip van het emotionele niveau. Want het lichaam is altijd een symbool voor de geest en de psyche.

Nu, om terug te komen op uw vraag: de symboliek die wordt getoond bij het feit dat Eva de actieve rol speelt en daardoor verantwoordelijk is voor de val, brengt verschillende factoren onder onze aandacht. Activiteit als zodanig is niet verkeerd voor een vrouw - evenmin als passiviteit als zodanig verkeerd is voor een man. Maar als een gezonde, actieve stroom wordt onderdrukt, zal deze de verkeerde kant op gaan en destructief worden.

Hetzelfde geldt voor een onderdrukte passieve stroom, waar een ongezonde, dwangmatige activiteit overheen wordt gelegd. Beide geslachten zijn getroffen door de al lang bestaande massabeelden in dit opzicht waaraan ze vasthielden vanuit hun eigen gestoorde ziel. Als geen van beide zich vrijelijk mag ontwikkelen, volgens zijn of haar eigen aard, rekening houdend met de persoon in plaats van met het geslacht, zal dit zeer schadelijke gevolgen hebben.

Het incident van Adam en Eva moet niet als historisch feit worden opgevat, maar als een symbool. Nu symboliseert Eva het idee dat activiteit destructief wordt als ze niet openlijk en gezond mag functioneren. Op dezelfde manier had Adam evenveel de schuld door te passief te zijn op een verkeerde en destructieve manier. Als hij niet passief was waar hij niet had moeten zijn, had hij Eva kunnen tegenhouden.

Met andere woorden, hij was passief waar hij actief had moeten zijn, terwijl Eva actief was waar zij passief had moeten zijn. Deze symboliek toont niet aan dat de man volledig actief zou moeten zijn en de vrouw volledig passief. Dit is een groot misverstand en ook onlogisch. Want Adam en Eva symboliseren oorspronkelijke menselijke entiteiten, de basiskwaliteiten die aanwezig waren voor de zondeval.

Als er vóór de zondeval activiteit aanwezig was in de vrouw en passiviteit in de man, dan was het zo bedoeld, en het is alleen de vraag hoe deze krachten werken en zich manifesteren. Als de mensheid deze diepe symboliek goed had begrepen, zou het geen geldig deel van de persoonlijkheid in elk geslacht hebben onderdrukt.

Mensen beschouwden Eva's activiteit alleen als verkeerd en kwamen toen tot de conclusie dat activiteit als zodanig schadelijk is voor de vrouw. Het symbolische incident met Adam en Eva laat zien dat er om te beginnen actieve en passieve stromen zijn bij beide geslachten, maar schadelijk worden wanneer ze verkeerd worden geleid.

VRAAG: Dat is logisch als ik aan Adam denk als het symbool van de man en aan Eva als het symbool van de vrouw. Maar ik dacht dat de werkelijke symboliek niet van een symbolische man en vrouw was, maar van de actieve en passieve elementen als zodanig.

ANTWOORD: Nee. Adam en Eva vertegenwoordigen veel meer dan alleen de actieve en passieve elementen. Ze symboliseren eigenlijk mannelijkheid en vrouwelijkheid met al hun verschillende aspecten. De uitleg die ik zojuist heb gegeven, is slechts een van de vele interpretaties. Het verwees uitsluitend naar activiteit en passiviteit. Veel andere interpretaties van deze symboliek kunnen op andere niveaus worden gegeven, waarbij ze betrekking hebben op andere aspecten van de twee geslachten.

VRAAG: Voor mij lijkt Eva een stap dichter bij de val te zijn. Waarom is dat?

ANTWOORD: Dit is niet te wijten aan activiteit, maar aan andere trends. De vrouw heeft altijd haar intuïtieve krachten benadrukt en haar intellectuele capaciteiten verwaarloosd. Nieuwsgierigheid en intellectuele nieuwsgierigheid worden beschouwd als een mannelijk element, dat zich constructief manifesteert in de activiteiten van bijvoorbeeld een wetenschapper, terwijl de vrouw meer spiritueel is ingesteld. Dit is door de samenleving opgebouwd. Maar beide elementen bestaan ​​bij beide geslachten.

Toen werd vastgesteld dat Eva directer verantwoordelijk was voor de zondeval, werd opnieuw aangetoond dat intellectuele nieuwsgierigheid ook bij vrouwen bestaat. Alleen als dit wordt onderdrukt, en daardoor ongedaan gemaakt, kan het schadelijk zijn. Als nieuwsgierigheid legitiem kan uitdrukken en gecombineerd kan worden met de intellectuele vermogens van beide geslachten, dan kan er iets creatiefs en constructiefs ontstaan.

Ik weet dat het niet duidelijk wordt aangetoond dat activiteit en intellectuele nieuwsgierigheid bij Eva werden onderdrukt, maar het wordt aangetoond dat ze ongetwijfeld aanwezig waren. En als iets van nature aanwezig is, moet het geldig zijn, op voorwaarde dat het op de juiste manier wordt gekanaliseerd.

En dan is er nog iets. Alleen omdat de vrouw meer intuïtief geneigd is, staat ze meer open voor de spirituele krachten. Daardoor kan ze grotere hoogten bereiken, maar juist daardoor ook grotere diepten.

 

66 VRAAG: Ik zou graag een vraag willen stellen over Genesis. In de Hof van Eden zijn er de twee bomen. Ik begrijp waarom de vrucht van de Boom van Kennis verboden was - omdat we het langzaam zelf moeten krijgen, in plaats van dat het ons op een presenteerblaadje wordt geserveerd. Maar ik begrijp de andere niet, de boom van onsterfelijkheid. Immers, als geesten zijn we sowieso onsterfelijk, dus we hebben de vrucht al gegeten. Waarom is het verboden?

ANTWOORD: Het verwijst naar uw leven op aarde. Het is, net als de Boom van Kennis, van toepassing op de geïncarneerde geest. De betekenis van beide bomen kan onmogelijk van toepassing zijn op de bevrijde geest die in de absolute realiteit van de geestenwereld leeft.

Als mensen werden geboren met de innerlijke overtuiging, de innerlijke zekerheid - niet tot stand gebracht door het werk van zelfontplooiing - dat ze onsterfelijk van geest zijn terwijl ze nog niet gezuiverd zijn, zou hun overlevingsinstinct te zwak zijn. Ze moeten de onzekerheid hebben in die mate dat ze nog hun innerlijke problemen en verwarring moeten oplossen. Dit is voor hun eigen bescherming.

Ze wilden de moeilijkheid van het aardse leven niet op zich nemen; ze zouden lui zijn. Ze zouden er misschien de voorkeur aan geven zich langzamer te ontwikkelen of tevreden te zijn met een enigszins verhoogd bewustzijn, waardoor ze betere voorwaarden krijgen, maar het ontbreekt hen aan de prikkel om zich volledig te bevrijden om sneller een staat van eenheid binnen te gaan.

Het hele heilsplan zou zo veel later tot bloei komen als mensen het aardse leven niet zouden vasthouden omdat ze nog geen zekerheid hebben. Het verbieden van deze kennis versnelt de ontwikkeling.

Aan de andere kant, als het innerlijke gevoel en de overtuiging van onsterfelijkheid het resultaat zijn van het harde werk van de ontwikkeling, zal dit de wil om op aarde te leven niet verminderen. Integendeel, ontwikkelde wezens zullen het leven op aarde dan in een andere zin verwelkomen, en zelfs meer dan voorheen, wanneer ze gewoon volhielden omdat ze onzeker waren.

De vreugde van het leven op aarde in de wetenschap dat er een veel betere staat bestaat, is een bijproduct van spirituele ontwikkeling, van een hogere bewustzijnsstaat. Degenen die erin zijn geslaagd zichzelf door te werken naar een hoger bewustzijn, weten dat ze onsterfelijk zijn.

Ze weten het omdat ze zich in het zweet van hun arbeid van dwaling hebben bevrijd. Ze zullen dan schoonheid vinden in het aardse leven, niet omdat ze denken dat dit de enige vorm van leven is en ze eraan moeten vasthouden, maar gewoon omdat ze weten dat er meer is.

Het ontbreken van deze verhoogde bewustzijnsstaat kan het leven op aarde moeilijk maken; de vooruitzichten zijn nogal somber omdat je nog steeds leeft in de illusie van kwaad en zonde, in dwaling en misvatting. Maar hoe moeilijk je het ook vindt, als je zelfvernietiging niet abnormaal sterk is, zul je het leven vasthouden - en dit is goed en belangrijk.

Maar als zonder de organische groei van zelfontplooiing de innerlijke overtuiging van onsterfelijkheid - ik spreek niet van geloof - aan mensen zou worden gegeven 'op een presenteerblaadje', zoals je het uitdrukt, zouden ze het leven niet vasthouden. Ik zeg niet dat zulke mensen noodzakelijkerwijs zelfmoord zouden plegen, maar hun strijd om hun vreugde in het leven levend te houden - zelfs als die zich maar zelden manifesteerde - en hun vermogen om schoonheid erin te zien, zou niet worden gewekt.

 

67 VRAAG: Dit is een vervolg op mijn vraag van de vorige sessie waarin ik vroeg naar de Boom van Onsterfelijkheid. Uw antwoord lijkt alleen van toepassing te zijn op de Boom van Kennis, aangezien de kennis van onsterfelijkheid voor ons verborgen moet blijven, anders verzwakt het het instinct om te overleven. Het lijkt mij dat de boom van onsterfelijkheid te maken heeft met het feit en niet met de kennis ervan.

ANTWOORD: Kennis is niet hetzelfde als de zekerheid of het gevoel van onsterfelijkheid. Alle religies leren dat de ziel of de geest onsterfelijk is. Maar de kennis die je van buitenaf verzamelt, kan je niet de innerlijke zekerheid geven dat onsterfelijkheid een realiteit is. Kennis verschilt van zekerheid, of het besef van de realiteit van onsterfelijkheid, dat pas na een bepaald ontwikkelingsstadium komt.

Kennis kan aan iedereen worden gegeven. Het is dan aan het individu om het al dan niet te geloven. Er is echter nog iets dat ik niet eerder heb uitgelegd. Zolang je in de onvolmaakte wereld van onwerkelijkheid en illusie leeft, ben je in een andere zin niet onsterfelijk. Niet alleen in de zin dat je na elk leven de fysieke dood moet ondergaan en herboren moet worden en opnieuw de fysieke dood moet ondergaan, maar ook in de zin dat verdriet, ongeluk, duisternis, teleurstelling en pijn elk een klein beetje dood zijn wanneer je ze ervaart. .

Zolang je jezelf niet uit deze duisternis hebt gewerkt, die het gevolg is van dwaling, kun je niet in het eeuwige leven zijn - in de hogere zin van het woord. In die zin moet onsterfelijkheid worden opgevat als voortdurend geluk en vreugde. Wat ook wordt bedoeld met de boom van onsterfelijkheid is het gevoel en de kennis dat deze bestaat.

 

QA148 VRAAG: Verschillende religies hebben geleerd dat Adam en Eva de eerste zonde begingen. Heeft dat iets te maken met het concept van seks van de mens - dat het zondig is? Is het symbolisch of zit er een andere waarheid in?

ANTWOORD: Nou, het is beide. Ik zou niet zeggen dat het idee van de mens dat seks zondig is, voortkomt uit deze symboliek. Ik zou het liever het tegenovergestelde stellen. De mens heeft deze symboliek geïnterpreteerd vanwege zijn diepgewortelde idee dat genot verkeerd is.

VRAAG: Maar waar kwam het vandaan?

ANTWOORD: Het kwam voort uit het feit dat de mens negativiteit in zich heeft en dat het plezier zelf bijna gevaarlijk lijkt, in de mate dat de mens negatief is. Dit is een subtiliteit in interpretatie die vervolgens zou kunnen worden opgevat als zijnde dat seks zondig is.

In de mate dat een individu ongelukkig is - pijn heeft met zijn eigen innerlijke zelf - in die mate deinst hij terug voor alle soorten geluk, vooral voor het onmiddellijk tastbare geluk van de levenservaring. Het lijkt op vernietiging.

Waarom? Omdat het, naast andere redenen, de flexibele staat van loslaten impliceert, van zichzelf overgeven aan de levensstroom, van zichzelf toevertrouwen aan het levensproces, terwijl de afgescheiden toestand van het ego een samengetrokken staat is die zijn kleine zelf vasthoudt. Hoe meer van dergelijke samentrekkingen er zijn, hoe minder het leven op een echt creatieve manier en op een echt zinvolle manier kan worden geleid.

Want het ego-zelf wordt dan niet alleen afgesloten van de levensstroom van gelukzaligheid, maar ook van de levensstroom van allerhoogste wijsheid die automatisch en natuurlijk leidt naar de kanalen waar het individu in zijn evolutieproces naartoe moet gaan. Wanneer dit vasthouden aan het uiterlijke ego zelf de hele innerlijke persoon samentrekt, wordt het contact met de bron verbroken.

Het loskomen van de samentrekking, wat plezier inhoudt, moet gevaarlijk lijken. Veiligheid lijkt alleen te worden gevonden in de gecontracteerde, afgescheiden, vervreemde egotoestand. Omdat de mens hier intrinsiek tegen vecht, manifesteert hij zich in deze vorm en bestrijdt hij het proces dat hem daar brengt als gevaarlijk. Hij is er bang voor, en hij maakt er een moralistische regel van.

VRAAG: Maar waar zou het zijn begin hebben?

ANTWOORD: Ik heb het uitgelegd in wat ik zei. Denk niet aan waar als een gebeurtenis terug in de tijd, want tijd is een van de dimensies die verbonden zijn aan de dualistische manier om de schepping waar te nemen. Ik bracht het terug naar het innerlijke leven van de mens, waar dit bestaat en bestaat sinds de mens bestaat en nog steeds bestaat. Zijn angst om zijn weeën los te laten - daar is het ontstaan.

 

QA157 VRAAG: Ik zou graag verder willen gaan met de vorige vraag over jezelf volledig plezier geven, nadat je jezelf en anderen vrijheid hebt gegeven. Nu ik die plaats ben binnengegaan, vind ik het beangstigend en wil ik wat begeleiding.

ANTWOORD: Ja. Nu is het alleen maar beangstigend in de mate dat de vrijheid nog niet volledig is bereikt. Met andere woorden, als je gelooft dat er nog ergens een autoriteit bestaat die besluit dat je ongelijk hebt, dat je iets slechts begaat, dan ben je bang.

Aan de andere kant, als je weet dat zelfs de geïnternaliseerde autoriteit een misvatting is - het is een verzinsel van je eigen verbeelding dat kan worden opgelost, dat jij en jij alleen verantwoordelijk zijn voor jezelf, jij en jij alleen kunnen beslissen wat juist is en wat is er mis - in die mate zal genot niet beangstigend zijn. Dit is een aspect, maar dit is er slechts een; er zijn anderen.

Het volgende is de kwestie van zelfverantwoordelijkheid. Als je bang bent om de verantwoordelijkheid in zijn totaliteit op je te nemen - in elk aspect van het leven, voor jezelf - in die mate wordt de feitelijke ervaring van plezier beangstigend en misschien zelfs nog pijnlijker.

Het is zoiets naakts en zo directs en raakt je zo diep in je wezen dat het ondraaglijk lijkt. Je verdedigt jezelf primair tegen dit plezier. Je trekt als het ware kleren aan om jezelf niet zo kwetsbaar te maken voor het plezier. En het resultaat is gevoelloosheid.

Telkens wanneer deze gevoelloosheid wordt doorgedrongen, zijn het eerste vermoeden, de eerste gevoelens, de eerste gewaarwordingen misschien schaamte en verlegenheid. Je voelt je naakt voor geklede mensen. Maar dit heeft niets met anderen te maken. Het is naar jezelf toe, naar je eigen gesloten ego toe, het ego dat als het ware een mantel om zich heen trekt.

Dus als je je schaamt om echt te zijn - om je naakte echte zelf te zijn - sta je direct in contact met de angst voor plezier.

Maar voordat je bij de angst voor plezier komt, is er vaak de schaamte van plezier, de schaamte om echt te zijn, de schaamte om jezelf te zijn, de schaamte van je ademhaling, naakt, echt zelf. Onmiddellijk daarmee verbonden is de angst ervoor, omdat het te naakt is, te bloot. Dat is dan wanneer de ziel zichzelf verkrampt, zich ertegen verhardt.

Nu, als u zich bewust kunt zijn van dat gevoel dat ik hier beschrijf en ernaar kijkt - laat het gevoel een paar minuten in u zijn, een paar seconden, wat het ook is - kom in contact met dat gevoel. Dan kun je tot in de diepten van je goddelijke wezen spreken, dat de kracht heeft om je de moed voor genot te geven, de moed om naakt voor jezelf te zijn.

Alleen dan kun je echt zijn. Alleen dan kun je gebruik maken van de immense kracht waarover je beschikt, de universele krachten zoals ze in jou en om je heen bestaan, die het leven de meest creatieve ervaring kunnen maken die je je kunt voorstellen, met oneindige vergezichten en mogelijkheden van expansie en ervaring op alle mogelijke manieren.

Dat is alleen mogelijk als je naakt kunt zijn in plezier, naakt in de creatieve krachten zoals die in jou bestaan, zonder je te schamen. Nu vertegenwoordigt het bijbelse verhaal van Adam en Eva in het paradijs deze symboliek. Dit is precies wat er wordt bedoeld.

VRAAG: Ik zag net een toneelstuk op Broadway waar ze een soortgelijke situatie speelden. Ik realiseerde me dat de situatie van Adam en Eva altijd opnieuw wordt gecreëerd in plaats van dat het een keer is gebeurd.

ANTWOORD: Precies! Alle bijbelse analogieën en symboliek zijn geen eenmalige historische gebeurtenis. Het wordt constant opnieuw gecreëerd in de menselijke ziel. Als je zorgvuldiger over die analogie nadenkt en jezelf afscheidt van de vervorming die de menselijke geest en menselijke religies in deze symbolische voorstelling hebben gebracht, zul je er zoveel waarheid in vinden, zoals die nu in jou bestaat.

Ondanks alle slavernij, de moeilijkheden van het leven, de ontberingen van het leven, het lijden van het leven dat voortkwam uit het feit dat Adam en Eva uit het paradijs werden verdreven, is uitsluitend de angst voor genot, de angst om naakt te zijn voor zichzelf.

VRAAG: De boom staat symbool voor vrijblijvend?

ANTWOORD: De boom is symbolisch voor intellectualisering, voor conceptualisering - kennis op de verkeerde manier, kennis die zichzelf scheidt van de directheid van ervaring - zoals het alleen gebeurt wanneer geest, lichaam en het echte, creatieve, universele, goddelijke wezen zijn geïntegreerd.

Wanneer deze vermogens of bestaansfactoren gescheiden zijn, bestaat kennis los van ervaring. De geest en ervaring zijn vaak heel verschillend, zoals u wel weet. Die geest is een boom van kennis die los staat van ervaring en gevoelens, het wezen.

VRAAG: Moeten Adam en Eva niet van die vrucht eten en verdreven worden?

ANTWOORD: Nee.

VRAAG: Nee?

ANTWOORD: Nee, niet in die zin, nee. Er is geen "hoort". Er is geen "must". Dit is zo moeilijk voor de menselijke geest om te begrijpen - dat de geschapen entiteit volledig en volledig vrij is.

Nu weet ik dat de woorden die ik zojuist heb uitgesproken onmogelijk met verstand en concept en intellect alleen kunnen worden begrepen. Alleen hij die, althans soms, de integrerende kracht van zijn ware zelf heeft ervaren en die in deze wezen-kracht is, zal de betekenis kennen van volledig vrij zijn - als er geen hekken zijn, als er geen autoriteit is die iets van verwacht. iedereen.

Het is een onthutsend besef dat alleen maar beangstigend is voor het kind in de mens, voor het onvolwassenen, voor dat wat de betekenis van deze vrijheid vreest. Maar wanneer zelfrealisatie vreugdevol wordt gezien als een voorrecht en niet als een moeilijkheid - en zelfverantwoordelijkheid is hetzelfde - dan wordt vrijheid de grootste vreugde.

Het is een wijd open wereld, waar alles mogelijk is, waar geen "must" is. Er is alleen een volledig begrip van de wettige werking en werking van de natuur, van de kosmische krachten, waarvan je de volmaakte vrijheid hebt - je bent volkomen vrij - om niet op te letten en niet te lijden.

Dat lijden is alleen aan jou. En op het moment dat iemand zelfrealisatie nadert, merkt hij dat hij vaak - ik zou altijd zeggen - opzettelijk lijdt. Hij hoeft niet te lijden. Hij kiest het.

Mijn vrienden met wie ik op dit pad werk, ik denk dat ieder van jullie hier die enige vooruitgang heeft geboekt, wel eens op een punt is gekomen dat je jezelf opzettelijk vasthoudt aan een destructieve houding - ondanks wrok , uit koppigheid, uit verzet, of omdat je misschien het leven of de wereld of je ouders wilt straffen omdat ze je zin niet hebben.

Deze kinderlijke, hatelijke, koppigheid bestaat altijd ergens in de ziel. Het is dat dat zich vastklampt aan lijden. Zelfs als het bewust is, is men zo vaak nog niet bereid het op te geven, hoewel men ziet: “Hier is de weg naar vrijheid waar ik niet hoef te lijden; waar men zichzelf ziet, kan ik hierheen gaan en vrij zijn van lijden. "

Toch kan het een hele strijd kosten voor een mens om die weloverwogen uitweg uit het lijden te halen. Het is alsof lijden veiliger is. En dan wordt dit bewusteloos gemaakt, en de bewuste geest verheerlijkt het dan tot een religieus gebod afkomstig van een god die zegt dat je moet lijden omdat het goed voor je is.

Nu, het feit dat lijden vruchtbaar kan uitpakken waar de mens het zo maakt, is een andere zaak. Maar om te beginnen kiest hij het lijden, constant, op elk moment. Het meest vruchtbare deel van lijden is wanneer hij zichzelf in die staat ziet, er bewust voor kiest, en wanneer hij op het punt staat het op te geven omdat hij dit inziet.

Dit is misschien een nieuw en ongebruikelijk concept voor enkele van mijn nieuwe vrienden die de weg hiernaartoe hebben gevonden. Maar als je echt diep genoeg in je eigen ziel gaat, zul je zien dat dit geen theorie is. Niets wat ik zeg, is een theorie, en alles wat ik zeg, kan in je eigen zelf worden gevonden, als je die weg moedig en met een open geest gaat.

VRAAG: Het lijkt erop dat het universum inderdaad voor jou openstaat als je ernaar kijkt. Maar tegelijkertijd, als je het echt in de praktijk probeert te brengen - met alle plannen, alle dingen die je wilt doen, en alle mogelijkheden lijken wijd open - kun je dit in de fysieke realiteit niet doen. Waar treedt de blokkering op?

ANTWOORD: De blokkade doet zich voor dat je op dit punt alleen het open universum hebt geaccepteerd als een intellectueel concept, en je hebt het nog niet ervaren als een levende realiteit in jezelf. Deze levende realiteit kan alleen ontstaan ​​als je je persoonlijke blokkades overwint - als je ze begrijpt en transcendeert omdat je ze volledig onder ogen ziet.

Zoals bij elke geweldige ervaring, kun je deze vrijheid van het universum, van het leven, met je ego zelf niet ervaren. Het is alleen mogelijk om dit te ervaren als je geïntegreerd bent met het grotere zelf, het echte zelf, het goddelijke zelf in jou - als je je hiermee verenigt.

Dat gebeurt op zijn beurt wanneer je blokkades worden overwonnen. Dan zal de staat van zijn die je soms op bepaalde manieren hebt ervaren, meer en meer een permanente staat worden.

VRAAG: Je hebt de boom uitgelegd. Wat is de rol van Eva en de slang op deze foto? Waarom neemt Eva, overgehaald door een slang, de vrucht en niet Adam?

ANTWOORD: De slang heeft veel symbolen gekregen en veel ervan zijn correct. Maar in dit verband zou ik zeggen dat het symbool van de slang in de eerste plaats aangeeft wat de mens als de dierlijke levenskracht beschouwt; de levenskracht zoals die in de mens beweegt; de genotskrachten.

Het is niet laag, aangezien de slang niet laag is. Het is alleen de visie van de mens dat dit een laag kenmerk krijgt. Dat is het antwoord.

VRAAG: Dus de slang in de staf van de artsen, de caduceus in de Griekse cultuur, de swastika in de Indiase cultuur, de slangenbeweging - zijn dit allemaal de symbolische uitingen van deze levenskracht?

ANTWOORD: Ja, het zijn allemaal varianten van hetzelfde. Het is vruchtbaarheid; het is wijsheid. Van de slang wordt ook vaak gezegd dat hij wijsheid symboliseert. De levenskracht die ervan wordt beschuldigd laag en blind en dierlijk te zijn, heeft op zich een enorme wijsheid. Alleen de verwrongen levenskracht is blind en destructief.

Maar in zijn oorspronkelijke schoonheid heeft het zijn eigen wijsheid. Het is niet alleen vruchtbaar in de zin van voortplanting; het is ook vruchtbaar in zijn diepste betekenis - in de zin van creativiteit - van het vertegenwoordigen van het leven zelf in al zijn talloze mogelijkheden. Daarom combineert het al deze symbolen samen.

Volgende les