QA222 VRAAG: Een tijdje geleden kreeg ik artritis en de pijnen zijn gekomen en verdwenen. Maar onlangs waren de pijnen terug, vooral in mijn benen. Ik voelde me aardiger voor mezelf omdat ik mijn lichaam niet belast. Aan de andere kant heb ik bijna het gevoel dat ik niet op mijn benen kan staan ​​en dat ik veel moet zitten. Ik heb altijd op mijn benen gerekend en ik begrijp de betekenis hiervan niet. Ik ben erg van streek.

ANTWOORD: Nou, de betekenis is vrij duidelijk in die zin dat er een deel in jou is dat niet op je benen wil staan ​​in het leven, dat er een hekel aan heeft en het afwijst en koestering eist - een infantiele opvoeding - omdat je dat gelijkstelt met bemind worden . Het is erg belangrijk voor u om bij uw meditaties deze vergelijking in twijfel te trekken.

“Wordt er ook echt voor geliefd? Is het mogelijk om lief te hebben en voor mezelf te zorgen? Is het misschien ook mogelijk om verzorgd te worden en niet bemind te worden? " Er is daar verwarring op een dieper niveau, wat voor u niet zo moeilijk zal zijn om vast te stellen als u in eerste instantie misschien denkt, of misschien voelt u er nu al iets van. Kunt u? {Ja}

Het is die verwarring die een diepe innerlijke wil, een innerlijke intentionaliteit, in stand houdt om het te willen forceren volgens je concept van "je moet van me houden, en daarom moet je voor me zorgen", omdat je dit als een vergelijking ziet.

In verband daarmee kun je misschien een toestand beginnen te visualiseren waarin je liefde kunt geven, liefde kunt ontvangen en niet verzorgd kunt worden; volledig zelfverantwoordelijk zijn, op uw benen staan ​​in het leven - zowel materieel als emotioneel; een echt onafhankelijke, zelfvoorzienende volwassene zijn die geen kinderachtige eisen stelt aan andere mensen, die bereid is zoveel te geven als jij wilt ontvangen.

Visualiseer dat met de glorie van liefhebben en bemind worden als een natuurlijk resultaat. Want hoe kun je jezelf echt laten beminnen als je niet van jezelf houdt. En hoe kun je echt van jezelf houden als je oneerlijke eisen stelt, als je meer van anderen vraagt ​​dan je bereid bent te geven? Dus je pijn wordt tegelijkertijd een uitdrukking van wat ik net zei, maar ook van de straf die je jezelf oplegt, omdat je op een dieper niveau weet dat het een oneerlijke eis is.

Volgende les