QA129 VRAAG: Ik heb problemen gehad. Ik ontdekte de omvang van mijn negatieve betrokkenheid - zo ongebreideld - en dat ik als kunstleraar aan kinderen hen of mezelf niet vervul in de relatie. Er lijkt een vorm van chaos te heersen.

ANTWOORD: Ja, ik zou dit kunnen toevoegen, mijn liefste. Je denkt misschien van niet, maar het is beslist een teken van vooruitgang dat je je bewust wordt van deze chaos. Deze chaos heeft altijd in jou bestaan, maar je was je er niet altijd van bewust. Nu je je er bewust van wordt, geeft het je de mogelijkheid om er iets aan te doen.

Je kunt er natuurlijk alleen heel systematisch iets aan doen, met hulp. Je hebt wel hulp nodig, en je moet het systematisch aanpakken. Dan zal het blijken buitengewoon constructief te zijn geweest dat u zich ervan bewust bent geworden, dat dit een stap vooruit is. Vroeger was je alleen blind voor wat er werkelijk bestond.

Dit is een beslissing die je moet nemen, want nu sta je op een bepaalde manier op de drempel van: "Wil ik zo goed mogelijk rondkomen en probeer ik op een wazige manier het bestaan ​​van deze chaos en leef er zo goed mogelijk mee, of wil ik echt orde in mezelf scheppen? " Wanneer je deze beslissing neemt, zal er een geweldige, geweldige nieuwe hoop en mogelijkheid naar je toekomen.

 

183 VRAAG: Deze lezing [Lezing # 183 De spirituele betekenis van crisis] is heel dicht bij waar ik ben. Ik ben net begonnen de betekenis van crisis te ontdekken. Ik heb het gevoel dat ik óf ergens toevlucht moet zoeken, óf door de storm moet rijden, wat ik nu voel.

ANTWOORD: Deze herkenning is erg goed. Het raakt aan de eeuwenoude alternatieven van toevlucht zoeken of erdoorheen rijden. Het is misschien wel de belangrijkste vraag over het evolutiepad van elke entiteit. Je blijft in de cyclus van dood en wedergeboorte, van pijn en strijd, van conflict en strijd - zowel fysiek als spiritueel en psychologisch - juist omdat je je vastklampt aan de illusie dat erdoorheen kunnen worden vermeden en toevlucht zoeken zal iets goeds doen.

Een schuilplaats zoeken heeft eigenlijk geen zin, integendeel, het verhoogt de kritische spanning. De tijdelijke opluchting is een illusie van de meest ernstige aard. Het is zo omdat de crisis onvermijdelijk later komt, maar tegen die tijd niet meer verbonden is met de bron en daarom meer pijn doet.

Wanneer je echter een besluit neemt door te zeggen: "Ik zal geen toevlucht zoeken, ik zal er doorheen gaan", zullen de middelen in de menselijke ziel vrijwel onmiddellijk beschikbaar komen. Deze middelen blijven onduidelijk voor degenen die nog steeds hun toevlucht zoeken. Ze voelen zich dan zwak en geloven niet in hun eigen capaciteiten om de oneindige krachten van de algeest te verwezenlijken.

Ze kennen hun potentieel niet, de kracht die zal ontstaan, de inspiratie die zal komen. Pas als je besluit om door te gaan en hulp te vragen bij meditatie, komen deze bronnen beschikbaar. Dan zul je een ontwaakt vertrouwen voelen dat het bewuste ego niet alleen is. Het is niet de enige beschikbare faculteit om het probleem aan te pakken.

Ik benadruk nogmaals dat een persoon op sommige gebieden op deze manier georiënteerd kan zijn, terwijl hij op andere gebieden gesloten en onwillig blijft. Je zult het leven en jezelf dienovereenkomstig ervaren.

Het is belangrijk dat u gewoon uw best wilt doen. Het is niet belangrijk of u fouten maakt of niet, wat ze ook mogen betekenen. De strijd zelf is wat telt en wat tot verzoening moet leiden. De daaruit voortvloeiende zegen, kracht en groeiende heelheid van de persoonlijkheid kan niet onder woorden worden gebracht.

U wilt ideale oplossingen, dus u worstelt altijd op de drempel van deze totale inzet. Maar wat zijn ideale oplossingen? Ze betekenen niets als ze niet gebaseerd zijn op de groeiende heelheid van een persoon, die door het hier beschreven proces gaat.

Volgende les