QA166 VRAAG: Ik ben ontzettend trots en heb ook veel moeite met het blootleggen van een bepaald gevoel dat ik heb dat 'het allemaal mensen zijn; Ik ben geen persoon ”, of zoiets. Ik ben niet eens een wezen. Ik ben een beetje raar, weet je? Ik ben ook bang om als krankzinnig te worden beschouwd, en ben bang dat niemand dit soort gedachten kan delen.

ANTWOORD: Je ervaart je percepties, je angsten, bedoel je?

VRAAG: Ja.

ANTWOORD: Ja, ik denk dat het heel goed is dat u op het punt bent gekomen dat u hier kunt zitten en dit kunt zeggen.

VRAAG: Dit is niet moeilijk te zeggen.

ANTWOORD: Nou, misschien realiseert u zich niet dat dit zo is. Omdat je hierover veel meer defensief was. Door dit te kunnen zeggen, kun je de illusie vernietigen dat je zo gescheiden bent van anderen. En je lost de angst op die je zojuist hebt geuit door echt te zien, toe te geven aan en uit te drukken wat je voelt, en door niet langer verschillende verdedigingsmechanismen te gebruiken waarmee je dit ontkent. In zekere zin stel je jezelf boven anderen, terwijl je echt bedoelt dat je het gevoel hebt dat je op bepaalde manieren onder hen staat, zoals je net zei.

Nu, hoe meer men zich van anderen vervreemdt en dus ook van zichzelf door zulke voorwendsels en bewakers, des te sterker wordt het valse, angstaanjagende geloof versterkt. Daarom kun je er niet uitkomen. En ik zeg u, u zult, heel relatief gesproken, vrij snel in dit opzicht verlichting krijgen.

Je zult jezelf een beetje anders zien, zeker nu je aan een intensiever pad begint in dit werk hier, privé en in groep. Je zult de dingen heel snel anders zien. Je hebt een begin gemaakt - en het is maar een begin - en het isolement waarmee je van binnen leeft, zal niet zo koppig zijn als je nu misschien denkt.

Het hoeft misschien niet zo lang te worden onderhouden als het op het eerste gezicht lijkt, als je eenmaal alles hebt ingezien wat hierin speelt.

Volgende les