18 VRAAG: Wat is de toestand van extase?
ANTWOORD: In de staat van extase ervaart een persoon goddelijke krachten, goddelijke wezens of zelfs God. Dat kan niet zo gemakkelijk gebeuren. Maar wanneer mensen serieus aan het mystieke pad werken, komt de tijd dat dit ook moet gebeuren.
VRAAG: Kan het worden veroorzaakt door medicijnen?
ANTWOORD: Niet op die manier; dat is valse extase. Je hebt bepaalde kleine en onbeduidende extases in je wereld. Je zou het overigens een extatische ervaring kunnen noemen als je een goede maaltijd eet, of als je een goede wijn drinkt, of als je ergens van geniet. Het is alleen een kwestie van graad. Extase in die zin kan nooit met kunstmatige middelen worden opgewekt.
Alleen iemand die het heeft ervaren, kan het enorme en geweldige verschil bevestigen tussen de extase van het ervaren van God en al het andere op aarde of in de hemel. Deze extase heeft niets te maken met de verbeelding of het onderbewustzijn, en kan ook niet met kunstmatige middelen worden gereproduceerd. Dat zou volkomen zinloos, onlogisch en tegen elke wet in het universum zijn. Je kunt alleen zeer slechte vervangers hebben, zeer slechte.
Alleen door persoonlijke inspanning, ontwikkeling en zuivering kan echte extase plaatsvinden. Wanneer je hogere zelf vrij komt van de lagen van je lagere zelf, schijnt het zo sterk door dat het kan paren met goddelijke krachten; het is aldus in kwaliteit voorbereid op de instroom van goddelijke stromen. Dan kan de echte extase gebeuren, niet anders.
QA114 VRAAG: In verband met de herkenning van de belemmeringen genoemd in Lezing 114 [Lezing # 114 Strijd: gezond of ongezond], die ervoor zorgen dat de gevoelens, emoties, niet naar de oppervlakte komen, is het blijkbaar soms buitengewoon moeilijk om deze barrières te openen, om sommige van deze gevoelens naar boven te laten komen. De weerstand is soms enorm. Mensen hebben vaak geklaagd over wat je gietijzeren weerstand zou kunnen noemen. In dit verband zou ik u willen vragen naar enkele experimenten die zijn gedaan met een chemische stof genaamd lyserginezuur, LSD, die blijkbaar mensen in staat stelt, tenminste degenen die een zekere mate van zelfkennis bezitten, om te visualiseren of iets van te voelen. deze weerstanden op zich. Wat vind je van deze experimenten?
ANTWOORD: Nou, dat werd mij eens gevraagd in een privésessie, maar aangezien het een privésessie was, zal ik herhalen wat ik zei, hier in het openbaar. Op zich kan het een goede zaak zijn. Maar het hangt er sterk van af hoe het wordt gebruikt. Als het niet wordt gebruikt met de juiste hulp en begeleiding van mensen die er veel ervaring mee hebben, kan het een schadelijk effect hebben.
Maar als het met dergelijke ervaring wordt gebruikt, kan het voor veel mensen - niet voor iedereen, maar voor veel mensen - een zeer gunstig effect hebben op het doorbreken van de barrières. Ik zeg "niet voor iedereen", omdat er enkele gevallen zijn waarin het abrupt verlagen van barrières en verdedigingen zo ondraaglijk is dat er een crisis kan ontstaan. En in zo'n temperament of geval zou het nog steeds kunnen worden gebruikt als zo iemand in het ziekenhuis zou worden opgenomen, laten we zeggen, voor een tijdje, onder constant toezicht.
Ik bedoel niet per se ziekenhuisopname in de gebruikelijke zin van het ziekenhuis, maar ik zou voor die tijd permanent verblijven op een plaats waar constant toezicht is. Andere mensen hebben dat misschien niet, en het zal de mensheid een tijdje duren voordat er genoeg ervaring is opgedaan om te onderscheiden wat het geval is, om de juiste regelingen te treffen en om voldoende mensen op te leiden die er de ervaring voor hebben.
Ik wil nog iets toevoegen - met betrekking tot het verlagen van de weerstand - en dit kan nuttig zijn voor al mijn vrienden. Dit, misschien niet zo dramatisch en plotseling, kan ook worden gedaan door het op een meer bewuste en systematische manier te cultiveren.
Neem bijvoorbeeld elke dag voordat u gaat slapen een paar minuten van uw weerstand. Let in uw dagelijkse bespreking op hoe u probeerde snel en vlot over iets te gaan dat u heeft gestoord; hoe je probeerde om, als je een droom hebt, die te vergeten; hoe u bij bepaalde gelegenheden reageert; hoe je bij bepaalde gelegenheden blokkeert.
Observeer uw weerstand elke dag en mediteer elke dag over het willen verwijderen, de waarheid onder ogen willen zien, wat er ook gebeurt. Kweek de gedachte aan dat de waarheid in jou je onmogelijk kan schaden, mediterend op het idee dat je emoties geloven dat dit zo is, maar deze emoties zijn onjuist.
Met andere woorden, besteed elke dag een paar minuten aan uw verzet. Train uzelf om het te verwijderen en observeer uzelf waar het bestaat. Let op uw verkeerde conclusies wat betreft weerstand, door te geloven dat een waarheid u schade zal berokkenen. Zelfs als u deze gedachte niet denkt, is uw reactie dienovereenkomstig; vang deze reactie op en denk de juiste gedachte zonder de verkeerde emotie te onderdrukken.
Als dit elke dag een paar minuten zou worden gedaan en alle weerstanden zouden worden genoteerd, zouden jullie allemaal nog sneller vooruit kunnen gaan dan de snelste van jullie.
QA128 VRAAG: Wat is het onderlinge verband tussen de geest en de hersenen? Specifiek, hoe is het mogelijk dat psychische aandoeningen met medicijnen kunnen worden behandeld? Ik herinner me dat je eens zei dat schizofrenie bijvoorbeeld het gevolg is van gebrek aan liefde. Als dit zo is, hoe is het dan mogelijk dat dit door chemische methoden kan worden beïnvloed?
ANTWOORD: Er zijn twee vragen die ik zal beantwoorden. Eerst zal ik de laatste vraag beantwoorden. Liefde is de sleutel tot leven en tot de hele schepping. Waar liefde niet bestaat, ontstaat disharmonie. Elke vorm van disharmonie, of het nu gaat om strijd, strijd, conflict, materiële behoeften, lichamelijke ziekte of geestesziekte, in laatste instantie is elke vorm van moeilijkheid of lijden of pijn het resultaat van een misverstand, misvattingen.
Alle misvattingen zijn op de een of andere manier in strijd met de liefde, als je ze nauwkeurig analyseert - in onwetendheid, maar toch is dit zo. Het zou hetzelfde zijn met elke andere soort ziekte. Elke vorm van ziekte is het resultaat van misvattingen. Misvattingen zijn het resultaat van het niet begrijpen van de liefde van het universum en daarom van het niet kunnen naleven van de wet van liefde in een gezonde, realistische zin. Beantwoordt dat de enige vraag?
VRAAG: Hoe komen die kinderziektes die bijna elk kind krijgt hier binnen?
ANTWOORD: Maar weet je, mijn liefste, een kind brengt zijn onopgeloste problemen op de wereld. De problemen stapelen zich niet op in dit leven. Bovendien, zelfs als we het niet hebben over diepe innerlijke, onopgeloste psychische, psychologische of spirituele problemen, creëert het leven bepaalde druk, creëert het moeilijkheden.
Als een persoonlijkheid bepaalde verantwoordelijkheden wil ontlopen, die zelfs in de kindertijd bestaan, of niet weet hoe hij met bepaalde spanningen moet omgaan, kan hij zich terugtrekken in ziekte, die zich bijvoorbeeld manifesteert in het vatbaar zijn voor een ziekte met een verminderde weerstand.
Het kan zo bang zijn door een bepaalde situatie of bang zijn voor bepaalde moeilijkheden waarvan het denkt dat het het niet kan beheersen, dat er iets misgaat in de fysieke weerstand en het organisme openstelt voor ziektekiemen of voor ongelukken of voor welke ziekte dan ook, zelfs afgezien van een reeds bestaande ziekte. -bestaand innerlijk probleem.
Wanneer bestaande innerlijke problemen de druk van het alledaagse leven versterken, de onvolmaaktheid van de huidige situatie vergroten, wordt dit zelfs verergerd. Afhankelijk van het persoonlijkheidstype - de kenmerken van het individu - kan ziekte vaker voorkomen. Bij anderen kunnen andere manieren worden gekozen om "coping" te citeren.
Nu, wat betreft de andere vraag, het verschil tussen de geest en de hersenen. De hersenen zijn het fysieke instrument waardoor een deel van de geest zich manifesteert. De geest is een veel groter organisme. Je weet dat je een bewuste en een onbewuste en een halfbewuste geest hebt, of een onderbewustzijn. Er zijn veel gebieden van de geest.
De geest is het bewustzijn aan het werk; het is het instrument van bewustzijn, inclusief de denkprocessen, de reactieprocessen - zelfs de wilsprocessen maken deel uit van de geest. De geest is iets groters en ongrijpbaars vanuit het standpunt van de materiële wereld. Je kunt de geest niet zien of aanraken, maar je kunt zeker de hersenen zien en aanraken waardoor een deel van de geest zich manifesteert en demonstreert.
Elke vorm van ziekte, mentaal of fysiek, kan worden geholpen door medicatie om een zeker evenwicht te bereiken, zodat negatieve manifestaties worden verlicht. Als de persoonlijkheid in zo'n toestand echt naar de wortel van het probleem zou gaan dat de ziekte veroorzaakt, en de verkeerde conclusie zou vinden die achter de ziekte schuilgaat, dan kan de ziekte echt worden genezen of genezen.
Als dit niet het geval is, kunnen alleen de manifestaties of de symptomen tijdelijk worden verlicht. Laten we zeggen dat een orgaan ziek is. De ziekte veroorzaakt een zekere pijn. Als u een pijnverlichtend medicijn neemt, heeft u een zekere verlichting. En door die opluchting ben je misschien in staat om te doen wat nodig is om de oorzaak van die lichamelijke ziekte te achterhalen. Als je kronkelt van de pijn, je arbeidsongeschikt bent, kun je niets doen. Het is hier hetzelfde.
Elke vorm van uitwendige genezing is slechts het verwijderen van symptomen. Het is aan het individu om verder te gaan, of gewoon te blijven bij de verlichting die het wegnemen van de symptomen met zich meebrengt.
VRAAG: Ligt het strikt aan het individu, in een situatie waarin ze misschien weer een voorlopig evenwicht lijken te hebben bereikt? Is er iets dat iemand anders zou durven doen om hen te helpen?
ANTWOORD: Als het gaat om de echte bevrijding en het verwerven van een eigen persoon, kan men het niet helpen. Men kan alleen een ander helpen om hiervoor een gunstig klimaat te creëren. Maar de stap moet door elk individu worden genomen - zelfs de wil moet komen.
Hoe verder iemand verwijderd is van de kern van zijn eigen wezen, van zijn eigen wezen, hoe moeilijker het is om de nodige wilskracht op te roepen. Omdat hoe meer zelfvervreemding er is, hoe minder men in bezit is van zichzelf.
Het is dus vaak nodig - niet omdat het zo verordineerd is, maar als een kwestie van de wet die oorzaak en gevolg aanneemt - om stadia van zelfverwijdering en het daaruit voortvloeiende lijden te doorlopen totdat de wil kan worden opgeroepen om zelfheid te vestigen, om te gaan in de richting die hiervoor nodig is. Maar uiteindelijk moet dit uit het zelf komen. Niemand anders kan het.
VRAAG: Zou LSD de psychische krachten kunnen openen?
ANTWOORD: Nou, er zijn veel soorten psychische krachten, mijn liefste. Jullie gebruiken allemaal voortdurend paranormale krachten in je dagelijkse leven. Denk je nu vooral aan paranormale verschijnselen?
VRAAG: Dat klopt. Open de psyche.
ANTWOORD: Nou, het hangt ervan af. Het zou, als het zonder onderscheid en onverstandig wordt gedaan, in negatieve zin kunnen worden gedaan. En dat kan het in positieve en wenselijke zin doen, als dergelijke maatregelen spaarzaam en onder de zeer uitzonderlijke en juiste omstandigheden en met de juiste begeleiding en toezicht worden genomen.
QA133 VRAAG: Wat kunt u zeggen over het gebruik van drugs om het bewustzijn van een persoon te vergroten en hem daarom te helpen zijn problemen in te zien en op te lossen?
ANTWOORD: Zie je, het hangt heel, heel erg af van een aantal omstandigheden. Ten eerste, ik zou zeggen dat het erg afhangt van de persoonlijkheid, het type karakterstructuur en het probleem. Bij sommige mensen met bepaalde problemen en bepaalde karakteristieken of temperamenten kan een dergelijke maatregel soms helpen; bij andere mensen helpt het misschien helemaal niet; en bij anderen kan het zelfs schadelijk zijn.
De tweede overweging is, onder welke omstandigheden wordt zoiets gedaan en hoe wordt het vervolgens gebruikt. Zeer, zeer deskundige omstandigheden, specifieke omstandigheden en mensen met veel ervaring op dit specifieke gebied moeten zegevieren. En de derde overweging hier is de houding waarmee men het benadert.
Nu, met heel veel mensen, is de houding de weg van de minste weerstand. Dan levert het geen of in ieder geval blijvend voordeel op. Of mensen zullen iets ervaren en dan zullen ze denken: "Wel, dit is het", en het zal weer sudderen.
Want het principe is precies hetzelfde als wat je in dit werk ervaart en dat is het volgende, mijn vriend. Het gebruikelijke groeiritme - het is van toepassing of er drugs bij betrokken zijn of geen drugs - is dat er een herkenning wordt gemaakt. Met medicijnen komt het misschien in een schok, snel, door een zeer sterke impact. Zonder medicijnen komt het door bepaald werk, voorbereidend werk, dat moet worden doorlopen.
Als deze herkenning nu wordt gemaakt, is het tijdelijk een grote opluchting als het zich op een voldoende diep niveau bevindt. Alle energieën stromen omhoog. Hoop bloeit op waar hopeloosheid bestond; kracht en energie trillen waar er inactiviteit en stagnatie was; het leven ziet er anders uit - de kleur van het leven is anders; de geur van het leven is anders.
Maar als de echte doorwerking niet wordt gehandhaafd - werk niet op een harde manier, maar, zoals ik al zei, door de nadruk te verleggen van wat zal zijn naar wat nu is - dan treedt ontmoediging en ontgoocheling op. Want deze erkenning blijft nu niet bestaan. definitief en voor altijd.
De volgende dag heeft er iets nieuws - een nieuwe stemming - plaatsgevonden, en als men de erkenning en bevrijding van gisteren nog wil toepassen, werkt het niet meer. Dan raakt men ontmoedigd en denkt: "Nu heb ik het doel bereikt."
Het is de hele houding van het bereiken van doelen die dan zo misleidend is, en dat kan zelfs nog grover zijn dan iemands verwezenlijking van tijdelijke bevrijding door middel van drugs. Dan denken ze: "Wel, dit is het; nu heb ik het. " Maar het lost weer op en na een paar maanden is men achtergebleven waar men zou moeten zijn, in overeenstemming met zijn volledige groeipotentieel.
Dit klinkt misschien als: "Wat een ontbering om constant te moeten werken!" Maar het is geen werk. Wat u onbedoeld doet, allemaal, is veel harder werk dan wat ik van plan ben te doen, want u zegt: "Ik zou me zo moeten voelen en ik zou er al moeten zijn", en u probeert uw gevoelens te manipuleren. En dat is werk!
Terwijl wat ik zei niet werkt. Het is slechts waakzaamheid en bewustzijn - de kleine inspanning om te proberen in woorden te vertalen wat men nu voelt. Dan ben je altijd in het Nu; dan ben je altijd in overeenstemming met je groeipotentieel, je Padwerk.
Vandaag zal het dit zijn, en morgen zal het iets anders zijn, zonder schuren, zonder moeite. Dit is een erg misleidende zaak. Het komt voort uit de hele basishouding ten opzichte van het leven in het gevoel van wat zou moeten zijn, 'wachten tot ik daar ben of ik dit heb bereikt of ik zal er zijn', en daarom altijd over het hoofd zien wat is, omdat men altijd aan elke staat denkt. is definitief.
Zoals men voelt dat de negativiteit definitief is en daarom hopeloos, zo voelt men: "Op een dag zal ik de positieve toestand hebben en dan zal dat definitief zijn." En daar kijkt men naar uit. Dat is net zo fout, want als de positieve toestand definitief was, zou het leven inderdaad erg saai zijn. Het is niet moeilijk om in een dynamisch continu groeiproces te zijn, en daarom in een continu proces van in het Nu zijn.
Nu lijkt het alsof ik van de vraag ben afgeweken, maar het brengt ons regelrecht terug naar waar we zijn. Een onmiddellijke impact, zoals een medicijn dat zich kan veroorloven, kan tijdelijk en uitzonderlijk voordelig zijn, maar ik zou het niet als permanent of altijd raadzaam voorschrijven.
Het kan voor een aantal persoonlijkheden de ernstigste gevolgen hebben. En dan is het zeker veel beter aan te raden om het zo uit te werken, want het kan altijd.
VRAAG: Een auteur schreef over zijn ervaringen tijdens zo'n door drugs veroorzaakte trance, en hij beschrijft de mooie dingen die hij ziet en de kracht in zijn onderbewustzijn. Ik vraag me af of u mij kunt vertellen, wat zijn de aard van deze dingen?
ANTWOORD: Nou, zie je, dit zijn een glimp van het leven zoals het werkelijk is, want het leven is alles wat je bent en elk denkbaar concept dat bestaat - dat is leven. Dat is schepping. Sommige mensen zijn misschien zo stabiel en zo ontwikkeld dat een dergelijke glimp hen zal verrijken zonder hen het gevoel te geven dat ze alleen door het nemen van drugs in zo'n toestand kunnen komen. Want als dat dan het geval is, dan is er geen glimp meer van de werkelijkheid; je ziet een glimp van je eigen fantasieën.
Als het in de juiste geest wordt gedaan, hoef je het niet langer te blijven gebruiken, maar deze ene ervaring zal eerder een stimulans zijn om jezelf, door middel van je eigen ontwikkeling, in een dergelijke staat te brengen.
Om nu specifiek uw vraag te beantwoorden over wat deze ervaringen zijn, ziet u, men moet onderscheid maken tussen de absolute realiteit die de overvloed van het universum is, de absolute gelukzaligheid van de realiteit. Dit, natuurlijk, alleen mensen die zich in een dergelijke toestand hebben ontwikkeld, die al een dergelijk bewustzijn hebben, kunnen, met of zonder medicijnen, een glimp opvangen van zo'n toestand.
Maar zelfs als ze geen drugs gebruiken en daarom geen specifieke afbeeldingen zien, zullen hun concept en gevoel van leven dienovereenkomstig op min of meer dezelfde manier zijn. Terwijl de mensen die nog steeds diep betrokken zijn bij hun negativiteit, in een drugstoestand een glimp kunnen opvangen van zulke negatieve uitbeeldingen van hun eigen psychische leven, of ze kunnen zich de illusies voorstellen waarin ze op de vlucht slaan, die gemakkelijk kunnen worden verward met de werkelijkheid.
Hoe te peilen of het de echte of de illusie is, is een heel eenvoudig proces, mijn vriend. Als een persoon die gewoonlijk ongelukkig, verward, gestoord en angstig is in zijn leven, een medicijn slikt en dan zulke mooie plaatjes ervaart, is het zijn vlucht naar illusie die hij ervaart.
Maar als iemand gewoonlijk een gelukkig persoon is die al in een dynamisch groeiproces zit, zal hij niet iets wezenlijk anders ervaren; het zal alleen meer vorm, meer volheid, meer kleur, meer dimensie hebben, maar het zal niet wezenlijk anders van aard zijn.
VRAAG: Wat als ze LSD aan de alcoholist geven met zeer goede resultaten?
ANTWOORD: Het hangt ervan af. Zoals ik al zei, het hangt af van het geval. Je kunt het niet generaliseren.
VRAAG: Met andere woorden, wat deze persoon ziet - al die engelen en zo - is niet de werkelijkheid?
ANTWOORD: Misschien wel of niet. Zoals ik net zei, als de persoon gewoonlijk in een staat van harmonie is, in een staat van levendige vrede, van dynamische sereniteit, in een staat van groeiende en positieve levensverwachting - zonder in het minst aan het leven te ontsnappen, maar het leven volledig te ontmoeten gezicht - dan kan zo'n ervaring, als het bij uitzondering met drugs wordt gezocht, slechts een intensivering zijn van wat hij toch al voelt.
Maar als iemand gewoonlijk depressief en ongelukkig is, en dan plotseling engelen en mooie dingen ziet, kan het zijn wens zijn; het kan zijn ontsnapping zijn, wat niet betekent dat het niet bestaat, maar hij is nog niet in deze bewustzijnsstaat. Het enige wat hij kan hebben is zijn illusie, omdat hij niet gelooft in de positieve realiteit.
VRAAG: Kunnen alleen drugs de psychische centra openen?
ANTWOORD: Nou, ziet u, dit is het gevaar waarover ik spreek. Als het wordt gedaan met iemand wiens karakteristieken of zijn temperament of zijn bestaansstructuur niet geschikt is voor een dergelijke ervaring, waar het zeer schadelijk kan zijn, kan het echt zo'n verontrustend effect hebben op de psyche dat er ernstige schade kan optreden. Het kan psychische centra openen; het kan zelfs meer verplaatsen dan er is aangebracht. Dat alles is mogelijk, zeker als het wordt gezocht zonder de juiste en ervaren begeleiding en met een verkeerde motivatie.
Dus ik zou zeggen dat zelfs met de juiste supervisie, het altijd op de volgende manier moet worden uitgevoerd, en op een dag, ik ben er zeker van dat dat mogelijk is. Er zijn nu twee facties in het psychologische denken over dit werk - je hebt de ene factie die absoluut tegen is en de andere die dit bijna als een wondermiddel beschouwt. Nu zijn het beide uitersten. Als de gulden snede wordt gevonden, zal de aanpak zijn dat voordat wordt besloten om dit soort behandeling al dan niet toe te dienen, er specifiek onderzoek wordt gedaan naar de motivaties van de persoon - de onbewuste motivatie waarom hij het wil, niet de bewuste motivatie. degenen.
Wanneer deze onbewuste motivaties dan in de openbaarheid komen, kan men ze veranderen. Dan kan zo'n ervaring heel nuttig zijn. Maar als men er honderd procent voor is, houdt men er geen rekening mee dat onbewuste motivaties de uitkomst kunnen belemmeren. Dit is wat ik te zeggen heb.
VRAAG: Als we teruggaan naar de psychische centra, komen ze niet in een bepaalde specifieke volgorde?
ANTWOORD: Ja, ze komen in een specifieke volgorde volgens het individu, want elk individu heeft zijn eigen volgorde en zijn eigen ritme en zijn eigen timing. Je kunt dat nooit voor alle mensen generaliseren. En het is van groot belang om dit met een zeer scherp oog te benaderen wat betreft de psychische problemen van die persoon. Want als dit niet nauwgezet wordt gedaan, is het openen van psychische centra, met of zonder drugs, buitengewoon gevaarlijk.
Het is in overeenstemming met iemands problemen, met iemands eigenaardigheden, met iemands werkelijke en ingebeelde wensen en angsten, met iemands verborgen negativiteiten, met iemands verdedigingsmechanismen, met iemands hele indruk en indrukken van het leven, bewust en onbewust - dit alles moet in aanmerking worden genomen overweging. Anders zou de opening van psychische centra op zijn best onbetrouwbaar zijn en zou het een charlatan-manier blijken te zijn zonder enige constructieve resultaten en zou het louter sensatiezucht dienen.
Of het wordt iets groots; het zal zelfzucht verkrijgen; het zal niet langer paranormale verschijnselen veroorzaken die volkomen onbelangrijk zijn, die op zijn best een bijproduct zijn, maar het zal dan leiden tot het volledige zelf van het werkelijke zelf met de spontaniteit, met de overvloed, met het besef dat het leven niets te bieden heeft angst en alleen om te genieten.
Ik zou zeggen dat er in de eerste plaats geen doel zou moeten zijn om paranormale centra te ontwaken. Het doel zou het zelf moeten zijn, dit besef van iemands diepste zelf. Als in dit proces, hier of daar, bij bepaalde individuen, een ontwaking van psychische centra optreedt, moet dit worden gezien als een tijdelijke manifestatie die ongetwijfeld weer zal verdwijnen. Het zou weer moeten verdwijnen als het echte zelf volledig functioneert. Het paranormale deel is geen doel, zou geen doel moeten zijn en is op zijn best een tijdelijke manifestatie.
Het ontwaken van psychische centra is geen doel, of zou geen doel op zich moeten zijn. Het mag nooit als doel worden bereikt. Als het vanzelf gebeurt, maak er dan niet te veel van. Gebruik het met een korreltje zout. Realiseer je dat het niet een orakel is dat voor honderd procent kan of moet worden vertrouwd - dat er veel psychologische afwijkingen in zitten, en daarom moet het licht worden opgevat, terwijl wanneer het echte zelf ontstaat, het iets heel anders is.
VRAAG: Bepaalde sekten hebben hun doel om dat te doen, bijvoorbeeld in bepaalde lichaamsorganen.
ANTWOORD: Ja. Rechtsaf. Nou, echt begrip van yoga zal je precies hetzelfde vertellen. Maar ook in yoga is hier in deze cultuur veel misbruik en veel misverstanden en veel afwijking, zoals je terecht zegt. Waar hier, evenals in het Oosten, mensen zijn, vanwege hun eigen onwetendheid of problemen, die een groot belang hechten aan iets dat niet het doel op zich is en nooit mag of mag zijn. Dit bestaat hier ook, en ik kan niet sterk genoeg benadrukken om daarvoor op mijn hoede te zijn.
QA177 VRAAG: Bepaalde mensen hebben beweerd dat drugs een enorme hulp zijn voor iemand die de ziel zoekt. Wat kun je hierover zeggen?
ANTWOORD: Oh, daar heb ik het vaak over gehad, en ik ben er natuurlijk volledig en volledig tegen. Ik herhaal wat ik vaak heb gezegd, heel kort, om niet te veel tijd aan dit onderwerp te besteden. Als je meer wilt weten, kun je een aantal van onze vrienden hier die bij dit werk betrokken zijn, vragen, maar het is een kunstmatig proces dat geen kortere weg is naar echte spiritualiteit.
Het zal je daarentegen verder van je gevoel en van je wezen verwijderen. Het is een volledig illusoire realisatie van de innerlijke werkelijkheden. Maar ik zal zeggen, zoals ik al eerder zei, dat de drugservaring voor veel mensen het feit heeft geopend dat er een spirituele realiteit bestaat en vanuit dat oogpunt - vanuit spiritueel, vanuit evolutionair oogpunt - was dit nodig voor een materialistische leeftijd.
Maar dit betekent niet dat zijn praktijken moeten worden aangemoedigd. Ik zal er niet star of fanatiek over zijn, aangezien een zeer klein aantal individuen, onder begeleiding op specifieke tijden, af en toe een gunstig effect kan hebben. Maar voor de meeste mensen is het niet aan te bevelen. Ze kunnen het ware leven, het ware plezier, de vibrerende ervaring van hun eigen diepste wezen vinden door hun blokkades in hun geest, in hun emoties en in hun lichaam te verwijderen.
Dit is hard werken en je kunt geen shortcut maken. Er bestaat geen snelkoppeling. Het moet gebeuren. Als deze blokkades bestaan en de drugservaring wordt aangemoedigd, zal dit zeer verwoestende effecten hebben.
VRAAG: Over snelkoppelingen gesproken, is het idioot om te proberen elke dag te leven alsof het de laatste dag is, zodat het compleet is en dat je de volgende dag echt begint als een gloednieuw persoon?
ANTWOORD: Nee, het is niet idioot, nee. Als dat kan, is dat een heel goede zaak.
