74 VRAAG: Ik zou graag een vraag willen stellen over creativiteit. Als docent merk ik dat sommige van mijn studenten tekenen van onafhankelijkheid en creativiteit vertonen. Maar op de een of andere manier slagen velen er niet in dit talent te ontwikkelen. Is er iets in ons onderwijssysteem dat verhindert dat dergelijke creativiteit tot uiting komt?
ANTWOORD: Allereerst wat betreft het huidige onderwijssysteem, het behoeft geen betoog dat het niet voldoet aan wat het zou moeten zijn en zou kunnen zijn, niet alleen ideaal gesproken, maar realistisch gezien. Op een dag zal het dat zijn. Nu is het onderwijs gecompartimenteerd.
Het verenigende principe, dat alle takken van kennis met elkaar verbindt, wordt volledig genegeerd of genegeerd, zodat de menselijke geest zich ontwikkelt met het idee van vele takken, veel onderwerpen, allemaal gescheiden. De afgescheidenheid, gevoed door intellectuele concepten, zal de zielskrachten afleiden en hun innerlijke afgescheidenheid vergroten, waardoor creativiteit onmogelijk wordt. Creativiteit kan alleen functioneren in heelheid, nooit in afgescheidenheid of compartimentering.
Het belangrijkste aspect in het onderwijs zou de verbindende kwaliteit zijn. Jongeren moeten de waarheid worden getoond dat er één gemeenschappelijke noemer is onder alle takken van kennis. Zo'n nadruk zou uiteindelijk de zielsstromen beïnvloeden en beïnvloeden. Het zou hen indirect helpen bij de integratie.
De meer directe manier, die ook gecultiveerd zou moeten worden in combinatie met de nadruk op de eenheid van kennis, is de behandeling en oplossing van de persoonlijke conflicten bij jongeren. Waar de persoonlijkheid robuuster is als gevolg van ontwikkeling in eerdere incarnaties, zullen huidige problemen een zwakker effect hebben en daarom zullen de creatieve krachten veel vrijer stromen.
Bij zulke mensen zal de natuurlijke houding zijn om te groeien door met problemen om te gaan, ze te assimileren en de ervaring die ze geven, in plaats van erdoor te worden afgestompt. Hoe meer deze houding de overhand heeft, hoe meer creativiteit zich zal manifesteren. Hoe minder het bestaat, hoe latent de creativiteit zal zijn. In dergelijke gevallen is het werk van zelfonderzoek en innerlijke heropvoeding het meest essentieel.
Maar in alle gevallen zou een dergelijke innerlijke heropvoeding het belangrijkst zijn om een nieuwe mensheid te creëren, zodat op een dag de genezing van ongezonde stromingen, vergelijkbaar met dit Padwerk, een natuurlijk geaccepteerd onderdeel van het leven zal zijn. Het zal een essentieel onderdeel van het onderwijs zijn voor elk opgroeiend kind. Het wordt de basis van het onderwijs. De wereld gaat naar dit doel toe.
Nog een ander aspect bij het oplossen van dit probleem is een ander soort educatieve benadering thuis. Dit zou betekenen dat ouders opnieuw moeten worden opgeleid. Het belang en de invloed van hun eigen problemen op hun kinderen zouden hen duidelijk moeten worden gemaakt, om hen te stimuleren om zo veel mogelijk zelfonderzoek te doen om de verantwoordelijkheid van het ouderschap volledig te aanvaarden.
Zo zal hun gezonde en volwassen liefdevermogen tot zijn volle potentieel toenemen en de kinderen zo gunstig beïnvloeden dat ze opgroeien met minder starheid, verlamming, beelden en problemen. Misschien zullen sommigen van jullie in dit leven de veranderingen in de trant van deze discussie gaan ervaren.
VRAAG: Ik zou ook graag willen weten wat een leraar, als individu, zou kunnen doen om creativiteit te bevorderen bij zijn studenten die niet echt zijn kinderen zijn?
ANTWOORD: Wat de leraar vooral kan doen, is zich bewust worden van deze dingen. Zelfs als de omstandigheden in jullie wereld nog lang niet zijn zoals ze zouden moeten en kunnen zijn, zal het loutere besef ervan helpen.
Ik noem niet eens de behoefte aan zelfonderzoek en ontwikkeling bij de leraar, omdat dit zo duidelijk is dat het niet opnieuw hoeft te worden benadrukt. Een dergelijke zelfontplooiing, in combinatie met het besef van de algemene omstandigheden zoals ze zijn, vergeleken met wat ze zouden moeten zijn, zal de leraar voldoende intuïtief inzicht geven in wat de individuele studenten nodig hebben. Jullie weten allemaal dat vooruitgang op dit pad de intuïtieve waarnemingen naar voren brengt.
Een van de belangrijkste motieven voor een leraar, als hij of zij echt het beste uit zijn roeping wil halen, is het innerlijke verlangen om te helpen. Dit moet het dominante, duidelijke, onzelfzuchtige motief zijn, bewust gecultiveerd, gecontroleerd wanneer het verdund of zwak is, en versterkt wanneer het naar voren komt in al zijn schoonheid. Dit motief moet voortdurend worden opgehelderd en verzorgd; de innerlijke wens om onzelfzuchtig te helpen, moet worden uitgedrukt in gebed en intentie.
De energie om het in actie te cultiveren kan nooit aan zichzelf worden overgelaten. Ook het moet worden gecontroleerd en verzorgd. Elke dag zou de wens moeten worden gevormd dat, zo niet meer, dan tenminste één jongere wordt verrijkt. Als dit gebeurt, komt er automatisch begeleiding en inspiratie. Een dergelijke verrijking is vaak erg subtiel; misschien kan er een zaadje worden gezaaid. De leraar die op deze manier probeert te werken, zal zien hoe en waar.
QA180 VRAAG: Ik ben erg ontevreden over sommige aspecten van onderwijs en lesgeven. Hoewel de studenten in sommige opzichten dichter bij spirituele waarheden lijken te staan dan hun oudsten, kan ik ook zien dat velen van hen op de vlucht zijn. Hoe zou men de nadruk kunnen leggen waar het echt thuishoort en een opleiding hebben die niet escapistisch is, en tegelijkertijd ook niet de oude soort opleiding?
ANTWOORD: Geleidelijk aan, beetje bij beetje, zal onderwijs in de eerste plaats de verkenning en ontwikkeling van het innerlijke zelf gaan betekenen. Dan wordt deze vraag beantwoord en worden vele andere problemen opgelost. Zolang onderwijs in de eerste plaats een intellectuele inbreng is, het verzamelen van informatie, het automatiseren van de hersenen, wordt de persoonlijkheid aangemoedigd om scheef te staan. En ontsnapping en vele andere dingen zullen dan ook toenemen.
Maar ontsnapping kan niet worden vermeden tenzij de persoonlijke redenen voor ontsnapping worden onderzocht. Nu kunnen wij in een ander bewustzijnsgebied in een relatieve nabije toekomst voorzien dat onderwijs de nadruk zal beginnen weg te nemen van het intellect en de reikwijdte van de persoonlijkheid binnen het onderwijssysteem zelf zal verbreden, en het primaire gewicht op het zelf zal leggen. en zijn ontvouwing.
VRAAG: Dus het soort methode waarnaar ik zelfkennis of zelfinzicht heb verwezen en die ik onbewust heb nagestreefd, is hier een soort begin van?
ANTWOORD: Juist. Precies. Dat is een begin. Jij en sommige mensen zoals jij zaaien een zaadje, en deze zaden zijn oneindig veel belangrijker dan je misschien denkt. Hoe meer je eigen ontwikkeling vordert, hoe effectiever deze zaden zijn, niet omdat je per se meer kunt zeggen, maar omdat wat je zegt zwaarder zal wegen en andere mensen veel effectiever zal bereiken - in de mate dat je jezelf bevrijdt van je eigen autoriteit problemen.
