114 VRAAG: Als iemand angst heeft onderdrukt en het vervolgens gaat beseffen, en dit besef doet de angst overvloeien - u hebt het vandaag besproken [Lezing # 114 Strijd: gezond en ongezond] hoe wanneer er een overstroming is, er een strijd is - hoe kan hij ermee omgaan?

ANTWOORD: Het is een vergissing om te geloven dat als je jezelf toestaat je bewust te worden van de angst, een overstroom ontstaat waar je niet mee om kunt gaan. Het is niet het bewustzijn dat de moeilijkheid veroorzaakt, maar de houding ten opzichte van de angst en wat eraan ten grondslag ligt. De verkeerde houding is de ongezonde strijd tegen de angst.

Worstelen in de zin dat je tegen jezelf zegt dat "ik niet bang moet zijn, ik wil geen angst voelen omdat het onaangenaam is", vecht tegen het deel van jezelf dat nu toevallig bang is. Het gevoel overspoeld te worden door angst komt voort uit jezelf schrap zetten tegen de golf van angst. Je verdediging tegen het erkennen dat je bang bent, werkt nog steeds.

Je hebt de barricade gedeeltelijk verwijderd omdat je je realiseerde dat het ontwikkeling verhindert, maar een ander deel van jou probeert de angst te laten verdwijnen voordat hij volledig is verdwenen, met al zijn gevolgen. Als je stopt met worstelen tegen de angst, als je kunt zeggen: "Ik, een mens zoals vele anderen, ben nu in angst", zul je uiteindelijk zweven en opstaan ​​op de golf van angst, in plaats van erin ondergedompeld te worden. Je zult in de angst zwemmen in plaats van erin te verdrinken. Dit zal het gevoel van gevaar wegnemen.

Hoewel de angst nog steeds aanwezig zal zijn, zal deze op een heel andere manier worden ervaren. Onderdompeling is te wijten aan het worstelen tegen de golf. De angst om te verdrinken verhindert dat mensen zwemmen, ook al kunnen ze zwemmen. Alleen als je zwemt, kun je zien wat er achter de angst zit.

Zeurende, aanhoudende angsten zijn onrealistische angsten waar je niet goed mee om kunt gaan, ongeacht wat het probleem is. Daaronder vind je altijd andere stromen van emoties die geblokkeerd zijn en dus niet kunnen stromen. Deze andere emoties kunnen talrijk zijn: vijandigheid, vernedering, trots, schaamte, gekwetstheid, arrogantie, eigendunk, zelfmedelijden, aandringen op onredelijke eisen en nog veel meer.

Je strijdt tegen deze gevoelens, net zoals je tegen de angst vecht. Heel vaak bestaat de eerste laag onder de angst uit sterke vijandelijkheden, die bijzonder taboe zijn. Als ze in de frisse lucht van bewustzijn worden toegelaten, zal de angst automatisch ophouden. Ik beloof je dat dit zo zal zijn, en dit is vaak bevestigd door vrienden die deze fase al hebben doorgemaakt.

VRAAG: En als het geen psychologische angst is, maar een fysieke?

ANTWOORD: Uw houding ten opzichte van een fysieke hachelijke situatie sluit psychologische afwijkingen niet uit. Een realistische angst zal op de beste en meest redelijke manier worden aangepakt. Als het onaangename resultaat waar men bang voor is niet wordt weggenomen, dan moet de aanvaarding van het onaangenaamheid eindelijk komen, als het volwassen en realistisch wordt aangepakt. Maar acceptatie is onmogelijk zolang je worstelt.

De geest is verdeeld. Een deel ervan zegt: "Ik zou moeten accepteren wat niet kan worden gewijzigd", en een ander deel zegt: "Ik wil het niet accepteren." Situaties resulteren in zeurende angsten wanneer deze verdeeldheid bestaat en niet wordt herkend. Bovendien worden de onderliggende negatieve emoties nog steeds verborgen gehouden; ze maken zichzelf eenvoudig bekend in verband met een nu echte uiterlijke reden.

Maar het bestaan ​​van de uiterlijke reden elimineert hun aanwezigheid niet. Aan de onvermijdelijke moeilijkheden van het leven kan alleen worden voldaan als de psychologische afwijkingen worden erkend. Als een echte uiterlijke angst je overweldigt, vecht je tegen een deel van jezelf in het leven. En hier komen we de cirkel rond bij het begin van deze lezing.

Vraag uzelf af, mijn vrienden, of u bang bent voor bepaalde gebeurtenissen in het leven. Twijfel je niet aan je kracht en vindingrijkheid om ze door te nemen? Pak het vanaf daar aan. Een laatste woord hierover: de twijfel over je eigen middelen heeft te maken met je kinderlijke aandrang om je zin te krijgen, en je onvermogen om het op te geven.

Hoe meer je moet hebben, hoe meer angst je zult hebben, en hoe meer je zult vechten tegen de kennis van deze angst en je kinderlijke aandrang. De emotionele volwassenheid die we zoeken, is het vermogen om frustratie te tolereren en te accepteren dat niet alles altijd zijn eigen gang gaat. Die acceptatie zal je eindelijk in staat stellen om jezelf en het leven te beheersen, omdat je met de golf mee zweeft in plaats van ertegen in te gaan. Dat alleen al geeft je zelfvertrouwen.

Als je kunt accepteren dat je niet hebt wat je wilt, zal dat je het vertrouwen in jezelf geven dat je echt verdient. Als je moet hebben wat je wilt zonder het voor jezelf te kunnen verzorgen, blijf je hulpeloos, afhankelijk en onzeker. Als je frustratie kunt accepteren, zul je het vertrouwen hebben te weten dat je het leven aankan.

Mijn beste vrienden, mediteer diep over deze laatste twee zinnen. Je zult dan gaan inzien dat de gebeurtenis waar je bang voor bent veel minder beangstigend is dan je hulpeloze afhankelijkheid om te hebben wat je wilt, terwijl je je eigen beperkingen en die van je leven ontkennen.

 

QA124 VRAAG: Ik zou graag willen weten waarom ik vol angst ben en helemaal niet depressief ben?

ANTWOORD: Omdat je diepe psyche zich bewust is van het feit dat je naar boven beweegt, dat je je bijna - bijna, niet helemaal - bijna tot je hoogste potentieel ontwikkelt, en dat is goed.

Volgende les