QA174 VRAAG: Ik heb een vraag over onderdrukte woede die mijn energie uitput. Hoe breng ik het naar voren als ik me in wezen heel boos voel, maar het is een situatie die ik heb gekozen en in zekere zin mij ook graag zou willen verbinden.

ANTWOORD: Het verschil hier is boos te zijn op iemand of je eigen woede te erkennen - of je nu gelijk hebt of niet. De mensheid is gewoonlijk geconditioneerd aan het eerste, omdat iemand anders beschuldigen het verboden gevoel van woede lijkt te excuseren. Maar in werkelijkheid is het precies het tegenovergestelde.

Dit is het patroon dat destructief is - het beschuldigen / beschuldigen is destructief. In plaats daarvan kun je het feit erkennen dat je mogelijk een fout maakt of misschien overdrijft, maar je bent een mens en je hebt het recht om fouten te maken en toevallig heb je deze woede in je - mogelijk al vele, vele jaren, mogelijk sinds je kindertijd.

VRAAG: De woede is ook op mijzelf gericht.

ANTWOORD: Ja, dan keert het zich tegen uzelf. Dus als je de woede kunt uiten: "Ik ben boos", in een heel eenvoudige verklaring, en een fysieke uitlaatklep zoekt door iets te raken en door echt los te laten - maar niemand te beschuldigen - of in een groep waar je bent met sympathieke mensen , waar je misschien je woede uitschreeuwt - niet tegen iemand maar gewoon per se - dan ga je door de belangrijke daad van zelfacceptatie.

Dit ben jij nu. Je gaat er niet vanaf; je verdoezelt het niet; je verfraait het niet; je komt niet weg en zet het op iemand anders. Je geeft gewoon je woede toe, en hierin ligt iets zo gezonds en zo therapeutisch dat je onmiddellijk een bevrijding van de energie zult vinden.

De zelfacceptatie brengt je ook in contact met je goede gevoelens. En het woede-gevoel zelf kan zich op dat moment - niet altijd maar soms - in goede gevoelens veranderen. Alleen dan kunt u de redenen onderzoeken.

Je kunt dan de overdrijvingen zien, de misvattingen, de irrationele eisen die je stelt, de overdreven reactie op alles wat onaangenaam of frustrerend is en dat je heel, heel boos maakt. Maar allereerst moet je deze woede toegeven en accepteren, zonder je er een crimineel over te voelen. Dit is mijn advies.

Volgende les