25 VRAAG: Ik zou willen vragen of de Christusgeest een allesdoordringende geest is zoals God of een individuele geest?

ANTWOORD: Het is precies hetzelfde als bij God. Het wezen van Christus is hetzelfde als het wezen van God; het is allemaal de goddelijke substantie. Het is dezelfde substantie die je in jezelf hebt. Of je het nu de goddelijke substantie, Gods substantie of de substantie van Christus noemt, maakt niet uit. God heeft het meeste van deze substantie gegeven aan zijn eerste schepping, de geest van Jezus Christus. Alle andere wezens hebben iets van deze substantie ontvangen en het is aan hen om het te ontvouwen en te vergroten met de kracht die hun is gegeven.

Als je jezelf ontwikkelt, maak je je hogere zelf vrij van de schaduwen en lagen van het lagere zelf. Dat is de aanwezigheid die je constant in je hebt als je het kunt ontwikkelen. En deze goddelijke vonk of hoger zelf is de substantie waarnaar we verwijzen. De aanwezigheid van God of die van Jezus Christus als persoon is weer iets anders.

Christus kan persoonlijk worden gevoeld als een aanwezigheid, in zijn personificatie, maar dat is iets heel anders dan de goddelijke substantie in jou. De aanwezigheid van je eigen goddelijke substantie in je kan alleen worden ontvouwd door dit pad te volgen waarnaar ik je nu leid.

De aanwezigheid van God voelen in zijn personificatie - wat bijna nooit het geval is bij een mens, maar het is mogelijk voor geesten - of om de aanwezigheid van Jezus Christus als persoon te voelen, is een occasionele genade die onverwachts kan komen, zonder enige weten of begrijpen waarom. Dit zijn twee totaal verschillende dingen.

 

63 VRAAG: Hier wordt ons geleerd dat verlossing komt door werk, door zelfonderzoek, door inspanning en door het vinden van beelden die moeten worden afgedankt. Tegenwoordig vroeg een man die zichzelf een "tweemaal geboren christen" noemt me of ik Jezus als mijn persoonlijke redder accepteerde, en dat ik, tenzij ik dat deed, geen redding zou vinden.

Mijn vraag is: hoe kunnen we deze door de kerk verkondigde leer van geloof in redding door een andere, verzoenen met ons werk op het pad? En verder, is dit geloof in een hemels wezen dat mens was geworden voldoende voor een sterveling om, door middel van mysterieuze riten, in zijn goddelijke leven te delen? Is dit geloof plus de sacramenten voldoende om ons te verlossen van de banden van aardse schuld en aardse dood en om ons wakker te schudden voor een nieuw leven dat eeuwig bestaan ​​en zaligheid zou betekenen?

ANTWOORD: Allereerst wil ik benadrukken dat het een volkomen misverstand van veel mensen is om te denken dat elke daad, zelfs de grootste daad van liefde, voldoende zou kunnen zijn om bevrijd te worden van hun innerlijke banden. Degenen die dat graag geloven, doen dat vaak omdat het inderdaad erg comfortabel zou zijn. Dat is natuurlijk niet zo en Jezus 'woorden waren nooit zo bedoeld.

Ik legde uitvoerig uit op welke manier de daad van Jezus Christus redding betekende voor alle gevallen wezens, wat zijn bijdrage was en hoe het de deur opende en de weg wees [Lezingen # 19-22]. Ik hoef dat nu niet te herhalen, want het staat allemaal vast en het heeft geen zin om de beschikbare tijd voor herhaling te nemen. Door het opnieuw te lezen, zult u zien dat het nooit werd geïmpliceerd of beweerd dat de komst van Christus het individu vrijstelde van persoonlijk werk en inspanning. Het tegendeel is waar.

Het is heel goed mogelijk dat mensen verlossing, innerlijke vrijheid, bevrijding van onwaarheid bereiken, ook al accepteren ze Christus niet. Dit verandert echter niets aan de feiten. De feiten zijn dat Jezus Christus de hoogste van alle geschapen wezens is, dat hij naar de aarde kwam, en dat zijn komst het keerpunt was in de algemene ontwikkeling van de gevallen geesten.

Wanneer persoonlijke ontwikkeling het optimale punt bereikt, staat men in elk opzicht open voor de waarheid, is men in staat zich te bevrijden van vooroordelen en vooropgezette ideeën, en staat niets het beleven van waarheid op alle niveaus in de weg.

Met andere woorden, een persoon kan op het pad van zelfontplooiing beginnen en toch bepaalde ideeën koesteren die niet in overeenstemming zijn met de waarheid, of het nu om dit onderwerp gaat of om een ​​ander. Eens zal de waarheid echter doordringen als het resultaat van een innerlijke ervaring, en niet door een uiterlijke aanvaarding van een leerstelling of een overtuiging. En het is evengoed mogelijk dat mensen deze waarheid - of welke andere dan ook - geloven en aanvaarden en nog steeds de belemmeringen in hun ziel vasthouden waardoor ze zichzelf niet kunnen bevrijden.

Mensen houden vast aan bepaalde vooroordelen op basis van hun opvoeding, omgeving en hun persoonlijke innerlijke misvattingen of beelden. Innerlijke weerstand blokkeert de weg naar de waarheid. Het kan ook zijn dat iemand erg verwrongen emoties heeft en bij toeval een waarheid omarmt, om zo te zeggen. Deze waarheid zal dus ondoeltreffend zijn omdat de motieven verkeerd zijn, de onderliggende gevoelens ongezond.

Men kan zelfs een onwaarheid weerstaan ​​vanuit innerlijke blokkades en subjectiviteit in plaats van vanuit vrijheid en objectiviteit. Kortom, je kunt een onwaarheid weerstaan ​​uit ongezonde emoties, maar ook een waarheid accepteren uit ongezonde emoties. De vereiste moet altijd en vooral de zuivering van de emoties zijn. De juiste intentie is waar het om gaat, en niet wat men uiterlijk accepteert en gelooft. Waarom en hoe een overtuiging tot stand is gekomen, op welke innerlijke motieven het is gebaseerd - dat is waar het uiteindelijk om gaat.

Dit pad dat je volgt, zal alle verwrongen motieven naar voren brengen, hoe diep verborgen en onbewust ook. Daardoor wordt je ziel gezond en vrij. Dit zal je op zijn beurt in staat stellen om de waarheid te ervaren die je nodig hebt en die je moet kennen, in plaats van deze alleen met je intellect te accepteren.

De waarheid van Jezus Christus zal uiteindelijk deel uitmaken van de innerlijke ervaring van alle mensen die hun ziel ontwikkelen. Bij sommigen komt deze waarheid eerder en komen andere waarheden later. Bij andere mensen is het andersom. Maar zeggen: "Je moet Jezus Christus aanvaarden", is net zo verkeerd als zeggen: "Je moet in God geloven." Het roept alleen maar schadelijke reacties op, zoals dwang, schuld, verzet of rebellie.

Alle "musts" creëren situaties die weerstand tegen de waarheid oproepen. De waarheid wordt misbruikt door er een hulpmiddel van te maken voor het heerschappijprincipe in de mens. De ander voelt het aan en projecteert dan zijn of haar weerstand op het goddelijke in plaats van op de persoon. Vaak is het verzet net zo verkeerd als het verzet waartegen men zich verzet. Beide alternatieven zijn fout.

Geloof in God, geloof in Christus, geloof als zodanig is natuurlijk een belangrijke sleutel. Maar het kan niet worden geboden. Geloof komt vanzelf als obstakels worden verwijderd. Alle mensen bezitten een innerlijke opslagplaats van geloof, liefde, waarheid, wijsheid - maar deze worden opgesloten door de belemmeringen en afwijkingen. Al deze goddelijke eigenschappen worden automatisch vrijgegeven in de mate dat de innerlijke afwijkingen zichzelf rechtzetten door het werk op het Pad.

Dit komt altijd als een effect. Het is een natuurlijke groei die nooit direct kan worden afgedwongen. Wanneer uw aardse religieuze leraren in u trommelen dat u geloof moet hebben, bereiken zij niets. In het beste geval zal het een overlappend geloof zijn. En hoe sterker de superpositie, hoe sterker de innerlijke, onbewuste rebellie tegen het eigen opgelegde geloof - alleen aangenomen omdat het werd verwacht en geëist.

Het is hetzelfde met liefde. Je kunt jezelf niet bevelen om lief te hebben, maar in dit diepgaande werk leer en begrijp je uiteindelijk waarom je geen geloof of geen liefde hebt, en wat de innerlijke verkeerde conclusies zijn die ervoor zorgen dat je de deur sluit naar je innerlijke bronnen van geloof en liefde. - in de meeste gevallen onbewust. Voordat je echter op dit punt komt, moet je je vaak bewust worden van het feit dat je geen geloof en geen liefde hebt onder opeenstapeling van niveaus van pseudo-geloof en pseudo-liefde.

Pas als je de innerlijke oorzaken, misvattingen en afwijkingen met al hun vertakkingen en kettingreacties volledig hebt begrepen, zal echt geloof, echte liefde, echte waarheid, echte wijsheid en wat alle andere goddelijke eigenschappen ook zijn, een deel van je wezen worden.

Natuurlijk is geloof een sleutel, net zoals liefde een sleutel is, zoals waarheid een sleutel is. Elk van hen, in zijn onverdunde essentie, bevat alle andere attributen. Een is alles, en alles is een. De vraag is niet of je het wel of niet zou moeten hebben. Daar kan geen twijfel over bestaan. De vraag is hoe je het kunt krijgen, waarom je het mist, wat in jou de weg blokkeert. Dan zal het goddelijke in jou zich kunnen ontvouwen. Dan is het een sleutel - de sleutel tot leven, de sleutel tot het universum.

VRAAG: Er is nog steeds het enige deel van mijn vraag dat onbeantwoord blijft en dat te maken heeft met de vraag of iemand kan worden gered door de tussenkomst van een Redder of door iemands eigen inspanningen?

ANTWOORD: Ik heb dat beantwoord. Ik zei dat het niet kan. U moet het werk zelf doen.

VRAAG: U zei dat wanneer de belemmeringen worden verwijderd, het geloof volgt. Maar ik ken mensen die geloof hebben en nog steeds veel obstakels hebben.

ANTWOORD: In de eerste plaats, voor zover het goddelijke eigenschappen betreft, is het altijd een kwestie van graad voor elk menselijk wezen. Van een mens kan niet worden gezegd dat hij of zij volledig geloof of volledige liefde heeft. Het gebrek is vaak verborgen in het onbewuste.

Op bewust niveau kan het grootste deel van de persoonlijkheid inderdaad gezond zijn, terwijl het ontbrekende deel in het onbewuste blijft. Op dit pad komen zowel de verborgen gebreken als de verkeerde conclusies altijd naar voren.

De ene persoon kan een vrij gezond geloof hebben, maar andere goddelijke eigenschappen worden aangetast en hebben voornamelijk invloed op de persoonlijkheid. Men kan het nooit te simpel maken. Soms is het ingewikkeld vanwege de mogelijkheid dat iemands geloof dwangmatig of escapistisch is, en dan is het geen echt geloof, maar pseudo-geloof. Het kan een mengeling zijn van gedeeltelijk gezond geloof, gedeeltelijk onbewust gebrek aan geloof en pseudo-geloof. Dat alles moet worden ontdekt, onderzocht en eerlijk begrepen. Alleen dan kun je orde in je ziel brengen.

 

82 VRAAG: Ik zou u willen vragen naar de nadruk die de kerk legt op de lichamelijke opstanding van Jezus Christus. Wat is uw commentaar daarop?

ANTWOORD: Er zijn twee aspecten bij betrokken, waarvan ik er in het verleden op één heb gereageerd. Over het eerste aspect herhaal ik kort dat het een misvatting is die voortkomt uit de inherente angst voor de fysieke dood. Mensen willen geloven in een fysieke voortzetting van het leven. Daarom moeten ze de terugkeer van Jezus Christus interpreteren als een fysieke opstanding.

Het andere aspect heeft een veel diepere en ruimere betekenis. Het bevat de diepste wijsheid en waarheid, maar in symbolische vorm. Deze symboliek heb ik uitgebreid uitgelegd in de vorige lezing [Lezing # 82 De verovering van dualiteit gesymboliseerd in het leven en de dood van Jezus]. De opstanding van Jezus Christus leert symbolisch dat als je niet vlucht voor je angst voor de dood, het lijden en het onbekende, maar er doorheen gaat, je echt leven in de diepste zin zult hebben, terwijl je nog in het lichaam bent.

Zuiver, onvervalst leven kan alleen worden genoten als de dood eerlijk wordt ontmoet. Als ik het woord 'puur' gebruik, suggereer ik niet wat in het algemeen onder zuiverheid wordt verstaan: een smakeloze toestand die het lichaam verwerpt. Het lichaam maakt deel uit van de geest en het spirituele deel van het lichaam. Beiden vormen één geheel. Daarom verscheen Jezus Christus als een menselijk lichaam, om te laten zien dat het lichaam niet afgewezen of ontkend moet worden. Als je de dood accepteert, word je opgewekt in het leven - in het lichaam - door de stromende levenskracht, die je echt plezier en vreugde zal laten ervaren op alle niveaus van je wezen, inclusief het fysieke niveau. Is dat duidelijk?

VRAAG: Ja, maar uw verklaring over de fout van deze denkwijze zou iemand ertoe brengen te concluderen dat de delen van het Evangelie die de aankomst van de discipelen bij het graf beschrijven als een verhaal van belofte, volkomen onjuist zijn en geen feitelijk verslag.

ANTWOORD: Nee, helemaal niet. Toen Jezus aan zijn discipelen, zijn dierbaren, verscheen, deed zich een fenomeen voor dat altijd bekend is geweest en dat ook zal blijven bekend als bepaalde omstandigheden de overhand hebben. In uw tijd en leeftijd wordt het, geloof ik, een materialisatie van geest-substantie genoemd. Het is verdichting van geestelijke materie, zoals al het fysieke leven is. Maar het feit dat dit gebeurde, bevat een diepe filosofische en psychologische betekenis, die over het algemeen wordt genegeerd.

De betekenis is, zoals ik heb uitgelegd, dat als je zowel leven als dood ontmoet, je niet kunt sterven. Je leeft dan in de ware zin van het woord. Daarom was wat de discipelen zagen echt, hoewel de meesten van hen de betekenis en het doel van de gebeurtenis niet begrepen, ook al probeerde Jezus het toen uit te leggen, zoals hij vaak eerder had gedaan. Er waren er een paar die het begrepen, maar niet allemaal. Degenen die dat niet deden, beschouwden het eenvoudig als een fenomeen, dat op zichzelf niet uniek was.

 

110 VRAAG: In de paranormale lezingen gegeven door Edgar Cayce, werd gezegd dat de geest van Christus zich manifesteerde in verschillende incarnaties op aarde, voordat hij werd geboren als Jezus de Christus. Bevestigt u dat?

ANTWOORD: Niet helemaal in die zin, maar er zijn zoveel misverstanden vanwege terminologie en interpretatie. Zoals je weet, wordt in veel religieuze opvattingen de goddelijke vonk, of het hogere zelf, ook wel de innerlijke Christus genoemd. Hoe zuiverder een wezen is, des te meer manifesteert deze Christusgeest zich in elk geschapen wezen. Het is het doel van de evolutie om het hogere zelf - of de zogenaamde innerlijke Christus - te bevrijden van alle korsten.

Er zijn enkele grote geesten op aarde geweest waarvan men kan zeggen dat de innerlijke Christus vrij was om hen te besturen. Sommigen die kwamen, waren om te beginnen pure geesten. Ze kwamen om een ​​missie te vervullen. Anderen waren door eerdere ontwikkeling al heel erg bevrijd.

Of je deze bevrijding van het hogere zelf, het goddelijke zelf of de innerlijke Christus noemt, is een kwestie van terminologie. Het komt allemaal op hetzelfde neer, de woorden doen er niet toe. Maar ik kan niet bevestigen dat de geest van Jezus ervoor of erna geïncarneerd was. En Jezus was niet de enige van de reine geesten die maar één keer kwamen.

Volgende les