55 VRAAG: Mag ik iets vragen over het verschil en het onderscheid tussen verplichting en dankbaarheid? Ik bedoel dat los van het element vrijheid en dwang.
ANTWOORD: Dankbaarheid heeft niets met verplichting te maken. Nu heb ik het ook niet over dwang. Sluit je een contract af met een persoon, dan ben je op grond van dat contract verplicht om aan bepaalde voorwaarden te voldoen. Dit is uw plicht. Het heeft niets te maken met dankbaarheid aan beide kanten.
VRAAG: Zo bedoel ik het niet. Ik bedoel het op de manier dat er mensen zijn die zich verplicht voelen in plaats van dankbaar als ze een gunst krijgen.
ANTWOORD: Op dat moment moet óf een dwangmatig element, óf een ander aantal zieke of afwijkende reacties bestaan. In een geval als dit moet men dieper kijken om de redenen te vinden. Er zijn bijvoorbeeld mensen die niet kunnen ontvangen. Ze zijn misschien in staat om te geven, maar als het om ontvangen gaat, voelen ze zich vernederd - daarom vaak onnodig verplicht. Toch is daar niet noodzakelijkerwijs een dwang, niet in de strikte zin van het woord. Dat zou het gebruik van een label zijn, en we moeten proberen weg te blijven van labels, maar liever uitzoeken wat eronder gebeurt.
Zoek uit waarom de persoon zich zo voelt. Waar is de misvatting? Er moet ergens een verkeerde conclusie zijn. U zult waarschijnlijk de verkeerde conclusie trekken: "ontvangen betekent vernederd worden". Maar ontdek verder waarom? Waardoor is deze misvatting ontstaan, wat heeft er toe geleid? Dat laat zien waar de obstructie ligt en dus hoe deze kan worden opgelost. Het is niet per se een dwang, maar zelfs als het dat is, is het niet voldoende om dat te weten.
Elk woord kan een label worden als het het uiteindelijke antwoord moet geven, of het nu het woord 'trots' of 'dwang' is of wat het ook mag zijn. Het is gevaarlijk om het gewoon een naam te noemen en het daarna los te laten. Dat zal je nooit verder brengen. De persoon kan er nog steeds niets aan doen. De enige manier, in gevallen als deze, is om te ontdekken waar de misvatting is, het verkeerde idee. Er moet er een zijn.
110 VRAAG: Hoe kan men onderscheid maken tussen ingevingen en paranormale verschijnselen? Wat is de grens?
ANTWOORD: Ik geloof niet dat het mogelijk is, zelfs niet wenselijk, om een grens vast te stellen. Het is niet nodig om alles in een hokje, een compartiment, te stoppen om menselijke ervaring te labelen. Dit verstevigt het leven en de levenservaring alleen maar. Het dynamische proces dat het leven is, kan niet worden gedefinieerd door grenslijnen die aangeven waar de ene manifestatie van het leven begint en de andere eindigt. In veel gevallen kan wat voor het menselijk oog als twee verschillende levensmanifestaties lijken, in werkelijkheid dezelfde zijn en zich in verschillende graden en vormen uitdrukken.
Er zijn natuurlijk grove verschillen, zoals bijvoorbeeld tussen fysieke psychische verschijnselen en trancemediumschap, of automatisch schrijven. Daar kan men het verschil duidelijk definiëren. Maar als het gaat om intuïtieve waarneming, is het niet nodig om te bepalen of het het een of het ander is. Neem gewoon waar en ervaar, probeer gewoon de ervaring te beleven.
Pas op voor etikettering - het helpt niet. Verruim graag uw ervaring en vertrouw op uw eigen vermogens die zich door uw groei ontwikkelen. Je eerdere aandrang op paranormale verschijnselen was ook een vorm van zelfvervreemding, een gebrek aan vertrouwen in je eigen vermogens, en ook een middel om eigendunk te zoeken. Wees nu tevreden met uw intuïtieve vermogens.
QA115 VRAAG: Ik was vandaag aanwezig op een conferentie die werd bijgewoond door enkele notabelen. En een persoon suggereerde iets dat perfect klopte, valide en verreikend was, en een andere persoon sprong op en zei: "Hoe onrealistisch kun je worden?" In al onze leringen hier hebt u het woord 'werkelijkheid' gebruikt in de betekenis van dat wat blijvend is en in overeenstemming met goddelijke principes. Maar overal om ons heen zeggen ze "hoe onrealistisch kun je zijn?" en volg dat wat werkelijk onwerkelijk is. En als je iets voorstelt dat verdienstelijk is, wordt het label 'hopen goed te doen'.
ANTWOORD: Nou, zie je, mijn liefste, hier is dezelfde goede oude vraag van het verdraaien van woorden en betekenis. Hetzelfde lot is bijvoorbeeld overkomen met het concept van liefde. Dat weten jullie allemaal. Hoe vaak wordt dat woord niet gebruikt terwijl het er in werkelijkheid niets mee te maken heeft!
Hetzelfde met de realiteit. Er zijn veel mensen die er prat op gaan heel realistisch te zijn, terwijl ze in werkelijkheid alleen maar verbitterd, cynisch en hopeloos zijn en het gevoel hebben dat het leven zinloos en waardeloos is, en alleen het jungledier wint, en er is nergens zin in.
Het is hun eigen vervorming, bitterheid, dwaling, kinderachtigheid en misvatting die kunnen worden verheerlijkt met het label: "Ik ben zo realistisch." Is het niet altijd waar dat de mens zijn fouten probeert te verheerlijken? Alles wat het meest destructief is, plakt hij er een verheerlijkt etiket op. Hier hebben we hetzelfde.
Mensen willen niet toegeven - zeggen - dat ze hopeloos zijn. Ze proberen hun eigen hopeloosheid te rechtvaardigen door te beweren dat ze de realisten zijn en: “Zo ziet het leven er echt uit. De anderen zijn maar al te dom om het te zien. " Ze maken een filosofie van hun eigen gevoel van mislukking en ontoereikendheid, om hun bitterheid en hun gevoel van mislukking te rechtvaardigen. Dit is een heel actueel iets.
Hoe meer jullie, jullie allemaal, mijn vrienden, groeien op dit Pad van zelfvinding, des te meer zul je kunnen onderscheiden als mensen een woord gebruiken: bedoelen ze echt wat het werkelijk betekent? Of doorlopen ze een proces zoals ik hier beschreef? Het is hetzelfde als wanneer een zeer bezitterig en jaloers persoon, of iemand die misschien masochistisch en zelfvernietigend is, al deze aspecten gebruikt onder het mooie label van liefde. En hij is er trots op hoeveel hij liefheeft, en de andere mensen hebben geen idee van liefde, omdat ze zichzelf niet vernietigen vanwege hun liefde.
Nogmaals, dit lijkt de dupe van iemands isolement en hopeloosheid, waar men niet mee om kan gaan, te verlichten. Men maakt er een arrogante filosofie van. De een heerst over de ander. Je maakt jezelf er superieur mee. Het is altijd hetzelfde, of het nu liefde of realiteit is of vrede of wat het ook mag zijn.