QA172 VRAAG: Mijn moeder staat op het punt een oogoperatie te ondergaan, en als dat niet lukt, kan ze blind zijn. Ik moet naar huis om bij haar te zijn, en ik voel me altijd vreselijk negatief bij haar. Ik voel de drang om haar pijn te doen en dit ondermijnt niet alleen mij maar ook haar. Het doet haar pijn en ze begrijpt niet hoe ik me voel. Kunt u een manier voorstellen waarop ik deze volgende periode kan benaderen, zodat ik niet ondermijnt wat belangrijk voor haar is?

ANTWOORD: Nou, in de eerste plaats zou ik willen zeggen dat u hier een zeer belangrijke factor van de menselijke onderlinge relatie op het onbewuste niveau moet begrijpen, die grotendeels wordt genegeerd. Het negeren ervan brengt een enorme last met zich mee en is op zichzelf een oorzaak van zware schuldgevoelens.

Je moet het volgende overwegen: je kunt anderen alleen ondermijnen in de mate dat ze ervoor openstaan ​​en al hun blokkades en hun eigen blindheid hebben. Dit geldt net zo goed voor jezelf. Anderen kunnen je alleen ondermijnen - je negatief beïnvloeden - voor zover je op de een of andere manier blind bent voor iets in jezelf. Op het moment dat u dit volledig beseft, neemt u al een deel van de schuldlast weg.

Zie je, onwetendheid creëert schuld, en dit is altijd een vicieuze cirkel. De schuld veroorzaakt dan meer wrok, want men kan niet anders dan wrok koesteren jegens de persoon voor wie of met of over wie men zich schuldig voelt.

Het eerste wat hier is, is dat jullie allebei blinde individuen zijn. Je bent op deze wereld gekomen om je blindheid te vinden. En als de blindheid steeds meer en meer voortschrijdt, kan het uiteindelijk een vorm aannemen als uiterlijke fysieke blindheid.

Het is de acceptatie dat we te maken hebben met de effecten die de oorzaken in ons in gang hebben gezet. Deze houding, "ik moet dit in mezelf accepteren, daarom moet ik het ook in de andere persoon accepteren", zal deze schuld wegnemen die je alleen maar meer boos en negatiever maakt. Dat is de enige suggestie die ik heb.

Door de zelfacceptatie zul je ook meer haar blindheid accepteren. En het zal je ook enorm helpen als je echt specificeert welke attitudes in haar je bijzonder negatief maken. Zoek dan naar de corresponderende of parallelle of tegenovergestelde corresponderende attitudes in jezelf. Als je ze dan in jezelf accepteert, zal het veel gemakkelijker voor je zijn om met je moeder om te gaan.

Realiseer je natuurlijk ook dat dit niet van de ene op de andere dag kan. Maar je kunt ermee beginnen, en je kunt het enorm helpen door in dit opzicht te mediteren, door te onthouden dat al je negatieve reacties op haar reflecties illustreren van iets negatiefs in jezelf dat je nog niet helemaal hebt gezien.

Mediteer ook voor leiding voor je gevoelens. Vraag jezelf af: wil je een goed gevoel voor haar hebben? Bedek het Nee dat hier misschien komt niet. Want alleen als je je eigen innerlijke Nee kunt accepteren dat zegt: 'Ik wil geen goede gevoelens hebben', kun je er dan achter komen waarom, kun je het hele probleem ontdekken dat erbij betrokken is.

Alleen dan accepteer je uiteindelijk jezelf en haar en heb je echt goede gevoelens. Zelfs nu, als je dat Nee kunt accepteren, kun je ook dan zeggen dat dit slechts een gedeeltelijk antwoord is - want er is ook een andere kant in jou die dat graag zou willen. Als je de twee kanten in jou tegelijkertijd kunt accepteren, zul je veel spanning tussen jou en haar van je kant wegnemen.

 

QA199 VRAAG: Mijn schoonvader heeft gisteren een hartaanval gehad en ik werd geroepen om ervoor te zorgen omdat ze het gevoel hadden dat als ze mijn schoonmoeder zouden bellen, ze hysterisch zou worden en niet zou weten wat ze moest doen Doen. Dus ik moest allerlei beslissingen nemen, met het gevoel dat ik het moest doen, dat het mijn verantwoordelijkheid was - dus ik deed het natuurlijk - maar aan de andere kant, het gevoel dat ik de verantwoordelijkheid gewoon niet wilde, Ik wilde niet voor de situatie zorgen. Ik zou gisteravond ergens heen gaan, en uiteindelijk heb ik de hele avond in het ziekenhuis doorgebracht, nog steeds met het gevoel dat een deel van mijn plicht was, terwijl ik me ook erg boos voelde. Ook mijn schoonmoeder logeert nu een paar dagen bij mij. Ik begrijp haar niet zo goed. Ze zit in een slechte situatie. En ik heb echt niet veel medelijden met haar. Ik weet niet precies hoe ik dit allemaal moet aanpakken.

ANTWOORD: Nu zie je, de uiterlijke situatie brengt alleen een conflict voort dat er altijd is geweest. De uiterlijke situatie kun je op dit moment alleen zo goed mogelijk aan. U kunt het juiste doen; u hoeft uw egoïsme of uw onverantwoordelijkheid niet uit te leven. Dat uitpesten is bijna nooit de oplossing, net zomin als onderdrukking en ontkenning en vervalsing een oplossing zijn.

Het is dus zeker mogelijk dat je uitdrukt, dat je handelt, op een manier die medelevend en fatsoenlijk is, ook al besef je dat je het alleen doet omdat het wordt verwacht en de hartsgevoelens nog steeds in je ontbreken.

Nu, als u dit zeer goede voorbeeld kunt gebruiken, dan kunt u echt op uzelf ingaan en beginnen te bidden om te weten wat u koud en gesloten maakt. Je kunt echt met dit aspect in jezelf beginnen om te gaan en je openstellen voor de diepere gebieden van gevoelens die je zeker in theorie hebt geaccepteerd, maar je hebt jezelf nog niet echt laten voelen.

De uiterlijke behandeling kan alleen op die manier worden gedaan, omdat je niet zo snel tot mededogen kunt komen. Door de juiste actie te ondernemen - de meedogende, liefdevolle en verantwoordelijke actie - kun je een veel scherper beeld krijgen van je echte reacties binnenin. Dat is het enige constructieve dat u kunt doen. Kan je dit zien?

VRAAG: Op een bepaald niveau laat een deel van mij niet binnen wat je zegt, omdat ik blokkeer omdat ik het niet wil zien.

ANTWOORD: Ja. Misschien hoopte je op een of ander irrationeel niveau van je wezen dat ik je iets heel anders zou vertellen - of je een magische oplossing zou geven waarin je dit probleem niet uiterlijk of innerlijk hoeft aan te pakken. En natuurlijk, wat ik zeg, is misschien wat je het minst leuk vindt om te horen.

Je hebt te maken met iets dat je niet graag doet. Misschien kun je de situatie helpen door jezelf toe te staan, wanneer je met je Helper werkt, echt - zonder teugels, zonder enige terughoudendheid - het volkomen irrationele egoïsme uit te drukken. Ik geloof niet dat je jezelf dit echt hebt laten zien of doen, of toch?

VRAAG: Nee, ik begin het net. Ik kom ermee in contact.

ANTWOORD: Ja. Dat kan op zichzelf wat positieve energie in jou vrijmaken, de acceptatie van deze kant in jou. Niets kan worden overwonnen tenzij u het accepteert. Acceptatie wordt zo vaak verward met het uiten tegen andere mensen.

Volgende les