24 VRAAG: In de laatste lezing legde je uit dat het fysieke bestaan ​​op deze aardse sfeer voor de gevallen geesten niet in een willekeurige vorm werd gekozen, maar in feite een resultaat is van de mate van dichtheid die ze tegen die tijd hadden. Was er een omgekeerde procedure toen de val plaatsvond? Of was het plotseling?

ANTWOORD: Nee, het was niet plotseling. Het kan niet plotseling zijn. Ik zei zelfs dat de val ook een heel geleidelijk proces was. Maar de aardse sfeer is niet ontstaan ​​tijdens het valproces. Het bestaan ​​ervan is het resultaat van herontwikkeling. De verschillende stadia van de val manifesteerden zich in andere vormen. Bij de toelichting hiervan zal ik een andere vraag op de agenda behandelen. Sommigen van jullie hebben zich afgevraagd of een geest, voordat hij klaar is voor incarnatie, deze verschillende stadia moet doorlopen.

Hier zijn de feiten, en ik kan ze aan u overbrengen, althans in beknopte vorm. Ik heb gezegd dat in de herfst [Lezing # 21 The Fall], is een meervoud ontstaan ​​uit een eenheid. Met andere woorden, er vond een splitsing plaats. Het is niet alleen dat het ene wezen, het tweevoudige wezen, zich in tweeën splitste, maar naarmate de zondeval voortging, vermenigvuldigde en vermenigvuldigde de splitsing zich.

Sommige van deze deelzielen werden, als uitdrukking, mineraal-, planten- en dierenleven. Voordat de aardse sfeer bestond, bestonden deze uitdrukkingen in andere werelden of andere vormen, en toen de wereld van de materie ontstond, incarneerden deze deelzielen in deze verschillende vormen.

Met andere woorden, mineraal-, planten- en dierlijk leven op aarde zijn, tot op zekere hoogte tenminste, uitingen van manifestatie op de neerwaartse curve totdat ze het stadium bereiken waarop ze klaar zijn voor menselijke incarnatie, met langere of kortere tussenpozen - dit varieert met de individuen - van bestaan ​​in lagere werelden dan de aardse sfeer. Hoe hoger de curve naar boven gaat, hoe meer deze deeltjeszielen zich weer verenigen.

De splitsing is bijvoorbeeld sterker in het mineralenrijk dan in het plantenrijk, en dit laatste is een verdere splitsing dan het dierenrijk. De deelziel hoeft niet altijd dezelfde vormen van bestaan ​​te doorlopen in de neerwaartse curve als in de opwaartse curve, maar soms moet ze door dezelfde soorten incarnatie gaan. Dit varieert en gebeurt volgens de wet perfect en minutieus.

Nu kunt u zich hierover afvragen voor zover u een prachtig mineraal-, planten- en dierlijk leven hebt, en waarom deze vormen van bestaan ​​in veel gevallen nog steeds op een neergaande lijn zouden moeten zijn, en dus verder terug in ontwikkeling zijn dan sommige zielen die duidelijk in ontwikkeling zijn. een minder harmonieuze staat. Hierop is mijn antwoord: niet alle wezens zijn even schuldig in de herfst.

Bovendien was het nooit de gehele persoonlijkheid van de verenigde wezens die verantwoordelijk was voor de val, maar bepaalde persoonlijkheidstrends die zich lenen voor de afwijking van de goddelijke wet. Niettemin viel het hele wezen.

Nu zijn de prachtige en harmonieuze manifestaties in de natuur - hetzij in de neerwaartse of in de opwaartse curve - uitdrukkingen van de delen van de geest die niet, of slechts in mindere mate, betrokken waren bij de afwijking van de goddelijke wet. U weet allemaal dat bepaalde dieren bijvoorbeeld zijn en nog steeds aan het uitsterven zijn, en dat er andere vormen van dierlijk leven ontstaan.

Hetzelfde geldt voor het leven van planten en mineralen. Dit komt door het feit dat de expressie van manifestatie ook wordt beïnvloed door andere wezens die, zoals je weet, in staat zijn werelden en soorten gemanifesteerde levenskracht te creëren. Hoe meer je verlangens en doelen worden gezuiverd, hoe meer je automatisch tegelijkertijd bijdraagt ​​aan de schepping, en dus in staat bent om deze ten goede te veranderen, zelfs voor zover het de deelzielen op de neergaande curve betreft.

VRAAG: Het is vreselijk moeilijk te begrijpen, maar ik begrijp op de een of andere manier dat ze zichzelf later moeten verzamelen om als mensen te incarneren?

ANTWOORD: Ja. De vloeistoffen van de verschillende deeltjes zullen zich verbinden wanneer ze een hogere vorm van bestaan ​​bereiken, net zoals wanneer de tweevoudige wezens, eenmaal die staat van perfectie hebben bereikt, samen zullen stromen en één worden. Het is in principe hetzelfde proces.

 

63 VRAAG: Er zijn tegenwoordig twee theorieën in de wereld. Ze zijn in een dilemma. In de wetenschappelijke wereld zeggen ze dat de mens een geëvolueerd dier is, geëvolueerd van de vis via de amfibieën en reptielen tot het zoogdierstadium van vandaag, en hier is het menselijk ras vandaag na twee miljard jaar ontwikkeld leven op aarde. De andere theorie, die nog steeds wordt gedragen door orthodox religieuze mensen, is dat God elke soort op zichzelf op aarde heeft geschapen.

ANTWOORD: De manier van evolutie is correct. Evolutie gaat door mineraal, lager dier, plant, hoger dier, mens, geestelijk wezen. Ik heb dat vaak aan mijn vrienden uitgelegd. Sinds de val zijn de geschapen wezens opgesplitst in vele delen. Hoe verder de splitsing, hoe lager de ontwikkeling.

Hoe meer ontwikkeling vordert, hoe minder er overblijft van de splitsing van het oorspronkelijke wezen; de zielsdeeltjes smelten samen. Maar er is geest in alle geschapen wezens. Er is gewoon minder geest-stof in de lagere vormen. In dit opzicht staat de wetenschap dichter bij de waarheid, hoewel de wetenschap haar iets anders interpreteert. Het laat veel belangrijke invalshoeken weg.

VRAAG: Mag ik hier misschien aan toevoegen dat het in dit verband waar is dat oorspronkelijk, vóór de val, elke geest afzonderlijk werd geschapen. Maar geïncarneerde mensen evolueren in een langzame herbeklimming van de herfst?

ANTWOORD: Dat is juist.

 

120 VRAAG: U noemde [Lezing # 120 The Individual and Humanity] die miljoenen jaren nodig hebben om de cyclus van de mensheid te voltooien. Op welke manier kunnen kinderjaren en kinderjaren worden geteld vanuit uw standpunt? Ook in miljoenen jaren?

ANTWOORD: Natuurlijk. Bedenk eens hoe lang bekend is dat de aarde en de mensheid al bestaan.

VRAAG: Hoe verklaar je de opkomst en ondergang van beschavingen en rassen als je nu de staat van adolescentie generaliseert? Zijn ze opgestaan ​​en gestorven?

ANTWOORD: Een deel van het antwoord is dat sommige zielen in deze beschavingen hun ontwikkeling in deze specifieke sfeer al hebben voltooid. Anderen komen terug in verschillende beschavingen en rassen om hun evolutie te voltooien. Het is niet nodig om terug te komen in dezelfde omgeving.

Een ander deel van het antwoord is een vergelijking met het individu. Laten we aannemen dat u als jongere een manier van leven aanneemt, een houding ten opzichte van het leven en tegenover anderen, waarin u het hoofd wilt bieden aan uw persoonlijke moeilijkheden en de moeilijkheden van de wereld. Deze poging kan een aantal facetten combineren: constructief en destructief, realistisch en onrealistisch.

Een tijdje lijkt het alsof je met deze oplossing rondkomt, maar naarmate je ouder wordt en de omstandigheden veranderen, werkt de oplossing niet meer. Dus je gooit het weg om een ​​nieuwe manier van leven aan te nemen, misschien nog steeds vervormd, zodat je het in een nog latere periode weer moet weggooien. We kunnen beschavingen die zijn opgestaan ​​en gevallen, vergelijken met de uiterlijke of innerlijke pseudosoplossingen van de jongere, levenswijzen die tegenstrijdige elementen in het zelf en in de wereld combineren.

VRAAG: Kunt u de rol van Egypte uitleggen? Ik kan de theorie van pseudo-oplossingen zien waar het Griekenland en andere culturen betreft, maar met Egypte is er iets verloren gegaan waar er een innerlijke kennis lijkt te zijn geweest.

ANTWOORD: Niets echts kan ooit verloren gaan. Het lijkt misschien verloren te zijn omdat het niet met Egypte wordt geassocieerd, maar dat betekent niet dat het voor de wereld verloren is. Het is net als bij het individu dat de constructieve facetten van een poging om problemen op te lossen moet behouden, zelfs als de hele kern niet lukt.

Als je dit constructieve element bewaart, herinner je je niet elke keer dat je in een bepaalde periode een tijdelijke levenswijze combineerde die onbevredigend bleek te zijn met deze specifieke constructieve trend. Een individu of een beschaving verzint de waarheid niet. De waarheid is. Het bestaat om te worden gebruikt door de geschapen wezens. Het kan niet worden gedoofd.

Mijn dierbaarste vrienden, vooral in deze tijd van het jaar, ontvangen heel speciale zegeningen voor jullie voortdurende ontwikkeling en zelfrealisatie. Deze tijd duidt op een van die tijden van crisis waarover ik heb gesproken. De geest Jezus Christus voerde zichtbaar een van die cruciale periodes van verandering uit. Dit markeerde in de geschiedenis een verschuiving tussen kindertijd en adolescentie.

Het lijkt misschien onevenredig dat er zoveel meer tijd is verstreken van de kindertijd tot de kindertijd, en opnieuw van de kindertijd tot de adolescentie, terwijl er nog maar tweeduizend jaar zijn verstreken en de mensheid nu op de drempel van volwassenheid staat. Ik herhaal dat groeifasen niet in vaste staten kunnen worden gemeten, zoals bij het fysieke organisme.

Bovendien, zoals ik ook heb gezegd, kan ook het individu min of meer volwassen en volwassen zijn, terwijl het toch zeer onvolwassen en destructieve elementen blijft herbergen. Het feit dat de mensheid op het punt staat volwassen te worden als geheel, zal ongetwijfeld veel verbetering brengen in deze wereld. Maar het neemt de vernietigende aspecten ervan niet weg.

Er is een betekenis in het feit dat ik dit specifieke onderwerp voor vanavond heb gekozen. De incarnatie van de geest van Jezus Christus duidde op dezelfde soort onrust en onrust die het menselijk organisme doormaakt wanneer een kind de puberteit bereikt. In zulke periodes ontdekt de entiteit veel idealisme. Jonge mensen zijn vol kracht en idealen en hebben tegelijkertijd gewelddadige, opstandige en wrede impulsen. Dit is precies het stadium dat de mensheid in die periode doormaakte.

 

QA121 VRAAG: Ik ben nooit in staat geweest om de omvang van de val die plaatsvond te accepteren, zelfs niet te spreken over de eerste manifestaties van leven op aarde, die ik gemakkelijker kan aanvaarden dan de periode van bijvoorbeeld dinosauriërs dat het nodig was voor die wezens om in dinosauriërs te incarneren en dat die vreselijke wezens miljoenen jaren lang moesten leven. Kunt u hier iets over zeggen?

ANTWOORD: Ja. Nogmaals, het is geen kwestie van noodzaak. Nogmaals, het is een kwestie van oorzaak en gevolg. En de vreselijkheid is slechts relatief en volgens uw menselijke gezichtspunt. Deze levensuitdrukkingen waren alleen vreselijk in termen van het nemen van leven - menselijk leven of zwakker leven. Maar heb je niet hetzelfde, in de energieën van de constructieve bevindingen van levenskrachten op dit moment op deze aarde, dat je deze energieën kunt omzetten in vernietiging van veel grotere omvang?

Deze prehistorische dieren kunnen in de tijd dat ze leefden en op de aarde leefden - samen met alle andere aardse verschijnselen in die tijd - misschien het beste worden vergeleken met de verschillende stadia van het embryonale leven. Als je embryonaal leven onderzoekt, doorloopt het allerlei vormen, manifestaties, die ver verwijderd zijn van het egobewustzijn van de volwassen mens.

VRAAG: Ja. Dus aan het einde van de cyclus - als het leven van een menselijke entiteit wordt vergeleken met dat van de mensheid - zullen we een punt bereiken waarop iedereen in een staat van verval zal verkeren? En er zullen relatief weinig mensen zijn, aangezien er zo weinig oude mensen zijn die echt op de top van hun spirituele krachten staan. De meeste zijn echt heel moeilijk om naar te kijken. Is dit hoe de mensheid eruit zal zien?

ANTWOORD: Bedoel je wanneer de mensheid groeit?

VRAAG: Ja.

ANTWOORD: Natuurlijk niet. Verval is een product van gebrek aan leven. En gebrek aan leven is een gevolg van misverstanden, van dwaling, van onvolwassenheid. Wanneer de wereldpsyche, de wereldpersoonlijkheid van deze aarde, volledig groeit en volwassen wordt, zal de ouderdom niet lelijk of ziek zijn. Het zal de vermogens niet verminderen. Integendeel.

De tijd zal komen dat de fysieke dood - maar dit zal natuurlijk miljoenen jaren meer zijn, geteld in jouw tijd - een transformatie zal ondergaan en een veel geleidelijker proces zal zijn. Het gordijn zal niet zo sterk zijn.

Het zal misschien iets meer zijn van wat, in termen van psychische verschijnselen, een dematerialisatie zou kunnen worden genoemd. In dat geval is er geen verval - en dat is natuurlijk geen ziekte - die werd gesymboliseerd na de dood van Jezus Christus - de vorm van sterven dat er geen verval is.

VRAAG: Zou een meer spiritueel ontwikkelde ziel vrij gemakkelijk overgaan in een overgang? En dat geeft al aan dat die persoon hoger ontwikkeld is?

ANTWOORD: Natuurlijk. Ja. Dat klopt.

 

QA136 VRAAG: Mag ik een vraag stellen over de eerste mens? Ik stel me voor dat er een punt was waarop een ziel of meerdere zielen zo ontwikkeld werden dat ze een menselijk lichaam nodig hadden om te incarneren. En dat aan de ene kant het lichaam zich ontwikkelde, en aan de andere kant groepsgeesten zich ontwikkelden - en op een gegeven moment ontmoetten ze elkaar. Maar toch, hoe was dat? Werd de eerste mens immers geboren uit ouders die nog niet menselijk waren?

ANTWOORD: Zie je, het is een heel geleidelijk proces. U moet zich niet voorstellen dat dit een plotselinge verschijning is. Het is een heel geleidelijk iets dat deze prehistorische menselijke vormen beetje bij beetje geleidelijk veranderden in de huidige menselijke vorm. Het is dus niet één mens in de huidige vorm die plotseling verschijnt. Nee. Evolutie is een heel geleidelijk proces.

 

QA165 VRAAG: Toen u sprak in de laatste lezing [Lezing # 165 Evolutionaire fasen in de relatie tussen de rijken van gevoelens, rede en wil] op de bewustzijnslagen, bedoelde je echt dat er vanuit spiritueel oogpunt steeds minder bewustzijn is? En dan zeg je "bij de dageraad van de mensheid." Bedoelde u dat er een kruispunt is waar het bewustzijn zo dik is, om zo te zeggen, dat de mens zijn destructiviteit volledig uitwerkt, met het begin van het dunner worden van de bovenlagen van bewustzijn? Als dat zo is, kun je dan een parallel geven tussen wat er in spirituele termen gebeurde terwijl deze overgang op aarde plaatsvond van het eerste waterstofatoom via de creatie van algen naar homo sapiens. En zelfs voordien, hoe heeft de aanvankelijke scheiding van God ons tot aan deze allereerste levensvormen gedesintegreerd? Of sprong de mens min of meer recht uit een spiritueel bestaan ​​in het lichaam van de primitieve mens?

ANTWOORD: Het laatste deel van de vraag is het moeilijkst te beantwoorden. Ik heb in het verleden verschillende pogingen gedaan en telkens als ik dat deed, was ik me er volkomen van bewust dat ik het niet kon overbrengen.

De woorden zijn veel te beperkt, omdat de menselijke taal geen ruimte maakt voor de concepten, of waarheid, die in het spirituele leven bestaan. Daarom klinken de termen altijd erg primitief of antropomorf.

Weet je, het is onmogelijk om de weg te vinden. Maar de tijd kan komen dat het gemakkelijker zal zijn om erdoorheen te komen, want dit is ook een kwestie van de ontwikkeling van dit instrument, in hoeverre ik kan doorkomen met zulke zeer, zeer diepe en verreikende vragen. Dus ik zal het antwoord op de vraag hoe het individuele bewustzijn is ontstaan, op een rij zetten. Ik zal dat reserveren. Misschien kunnen we daar later mee doorkomen.

Maar wat het andere antwoord betreft, voor zover het kan worden gegeven, zou ik beginnen met de vraag: wat is die scheiding werkelijk? De scheiding is een afzonderlijke individualisering van het kosmische goddelijke principe. Dit is een aparte manifestatie. In deze afzonderlijke manifestatie die zichzelf heeft gevormd als resultaat van verschillende processen, varieert de mate van bewustzijn. Hoe verder de scheiding is, hoe minder bewustzijn er bestaat. Daarom zou de levenloze materie de meest gecondenseerde energie zijn waarin er het minste bewustzijn is.

Je zult misschien verrast zijn als ik het minst zeg, in plaats van niets. Want geen enkele zou niet correct zijn, aangezien alles energie is, en energie moet altijd tot op zekere hoogte bewustzijn zijn. Zelfs levenloze materie is tot op zekere hoogte bewust. Het bevat een bewustzijn, omdat het energie bevat, of energie is.

Het hele spectrum - van levenloos, het eerste leven, de algen, de plantaardige materie, minerale materie, dier, tot aan de mens - dit zijn ruwweg allemaal verschillende graden van bewustzijn. Hoe hoger het bewustzijn is gedifferentieerd, hoe acuter de disharmonie is met de universele krachten die zich manifesteren.

Met andere woorden, de disharmonie in de levende structuur zou in het hoger ontwikkelde bewustzijn als veel pijnlijker worden ervaren dan in het minder ontwikkelde bewustzijn. Dus zolang destructiviteit bestaat, kan het lagere bewustzijn het meer verdragen dan het hogere bewustzijn. Daarom moet de ontwikkeling bepaalde aanpassingen maken. En dit is echt waar de laatste lezing over ging [Lezing 135 Mobiliteit in ontspanning - Lijden door gehechtheid van de levenskracht aan negatieve situaties].

Laten we aannemen dat de primitieve persoon die zeer destructieve impulsen ervaart, deze niet zou kunnen weerstaan ​​als er geen bepaalde inbreuk zou zijn op zijn handelingsvermogen. Of deze inbreuk nu van binnenuit of van buitenaf komt, het is eigenlijk allemaal hetzelfde. Alleen als het bewustzijn van de mens zich uitbreidt, kan hij afzien van de bovenliggende moraliteit, want een innerlijke juistheid ontwikkelt zich. beantwoordt dat jouw vraag?

VRAAG: Ja, maar je zei dat je misschien later zou bespreken hoe het zover kwam dat we levenloze materie noemen.

ANTWOORD: Nou, laat ik het zo zeggen. Laat me je deze vergelijking geven. Wanneer je op je pad van zelfconfrontatie en zelfrealisatie ontdekt dat je in een bepaald opzicht blind bent, is deze blindheid altijd verbonden met een gevoel van beklemming in jou.

Wanneer deze beklemming oplost, voel je een levende energie door je heen gaan. Tot op zekere hoogte wordt deze energie omgezet in, om zo te zeggen, levenloze materie in jou. Het is hetzelfde principe bij de schepping. Levenloze materie wordt tegengehouden, gecondenseerde energie.

Pas als de energie weer gaat stromen, wordt de levenloze materie een creatieve stromende substantie. En dit is waar evolutie echt om draait.

Volgende les