QA137 VRAAG: Ik heb een nogal persoonlijke vraag. Ik hoop dat het niet te persoonlijk is.

ANTWOORD: Niets is te persoonlijk.

VRAAG: In relatie met vrouwen bevind ik me meestal in de positie van het ontvangende kind. Ik zou specifiek willen weten hoe ik beter in staat zou worden om aan de vrouw, aan mijn partner te geven.

ANTWOORD: Ja. Zie je nu, je zou eerst in heel, heel exacte bewoordingen moeten ontdekken - en je bent op weg om dat te doen - waarom geven zo gevaarlijk lijkt en waarom er zo'n onwil is om dat te doen, en waarom je moet blijven het niveau van het ontvangende kind - en het is natuurlijk gedeeltelijk waar, gedeeltelijk om in te halen wat u dacht te hebben gemist. Dit is een heel belangrijk onderdeel ervan: dat moet je goedmaken. Je denkt dat de enige manier om het goed te maken, is door in de toestand van het kind te blijven. Dat is een aspect.

Het andere aspect dat even belangrijk is, is dat ergens diep in je psyche ook jij, net als veel andere mensen, voelt dat wanneer je geeft, je jezelf berooft. Of dat dit gevaarlijk is, of dat u schade oploopt.

Nu moet je deze twee elementen heel duidelijk zien - het idee dat je alleen door in de ontvangende staat te blijven goed kunt maken wat je hebt gemist, en het andere waarvan je bang bent om te geven omdat je denkt dat het gevaarlijk is.

Als je je dan volkomen bewust bent van deze twee facetten, kun je doorgaan naar de volgende fase waarin je kunt ontdekken dat dit echt verkeerde conclusies zijn en waarom het verkeerde conclusies zijn - niet alleen vaag en theoretisch omdat je weet dat het op de een of andere manier fout zou moeten zijn, maar je kunt de onjuistheid ervan niet echt voelen.

Dit moet je doorstaan ​​- deels door meditatie, deels door de waarheid te willen zien, en deels door te praten over wat schadelijk is en waarom dit een verkeerde conclusie is en wat de juiste conclusie zou zijn. En hoe meer je dat doet, hoe meer je verliest 1) je aandrang om op deze manier in te halen, en 2) je angst om te geven.

Je zult dan in een staat komen waarin je je behoefte zult beseffen, maar je zult weten dat de behoefte alleen kan worden vervuld als je geeft, dat alleen dan je ook kunt ontvangen. En dat geven is niet alleen niet gevaarlijk, maar in feite is het de enige zekerheid en veiligheid en vrijheid en onafhankelijkheid.

Als je eenmaal voelt dat dit zo is, heb je het doel bereikt in dit specifieke aspect van je leven. Je zult gaan inzien dat je moet inhalen wat je hebt gemist, maar je kunt het niet inhalen door jezelf in te houden. Je kunt je behoeften alleen goedmaken en ontvangen en invullen als je innerlijk het verleden vergeet, als je er klaar mee bent, als je als volwassene en volwassene aan een nieuwe schone lei begint, als je de grote vrijheid en kracht van liefde geven. Dan ben je genezen; je psyche is genezen.

Deze stappen komen tot stand door observatie, door bewust te zijn, door deze niveaus op de goede en de verkeerde manier te bespreken en uit te drukken, en door meditatie, door je wil om dat te doen uit te drukken. U kunt nu bijvoorbeeld ontdekken wanneer u de wil uitdrukt om liefde te geven, dat u bijna een ineenkrimpend, angstig, angstig Nee in u zult voelen.

Onderzoek dit Nee, en je zult zien dat in dit Nee vele, vele verkeerde ideeën zijn ingebed - niet alleen over details en bijzaken van het leven, maar ook over de essentie van het leven. Daarom is uw basisbenadering van het leven volledig het tegenovergestelde van de manier waarop het goed en productief zou zijn voor u en uw omgeving.

Want de basisaanpak is nu: “Ik kan niet geven, ik mag niet geven. Maar geef me alsjeblieft, geef me, geef me. " En dit is een onbalans. Het is op alle mogelijke manieren een illusie. Het is een illusie dat dit veilig is, en het is een illusie dat het kan worden gehouden. Je staat nog steeds op deze illusie, omdat je nog steeds vecht voor dit doel - om alles te krijgen en niets te geven. U denkt dat dit onbewust uw genezing zal zijn. Maar het kan niet zijn.

 

QA167 VRAAG: Ik vind het erg moeilijk om goede gevoelens te krijgen. Ik merkte vanavond dat ik irrationele, negatieve gevoelens heb over mensen in de groep. Ik voel me weer opgesloten. Ik weet alleen niet wat ik echt moet doen of wat er kan gebeuren.

ANTWOORD: Ten eerste, strijd niet zo hard en vecht op deze specifieke manier zoveel tegen de negatieve gevoelens en voor de goede gevoelens. Omdat je in de innerlijke beweging van vechten doet wat een hond zou doen als hij aan de lijn scheurt. Het wordt strakker en hij raakt meer verstikt.

De innerlijke situatie zou eerder moeten zijn om te ontspannen in wat je nu zei en jezelf het te zien doen. Zie jezelf en observeer jezelf en erken in beknopte gedachten tegen jezelf: “Oh ja, hier ben ik, klamp me vast aan negatieve gevoelens alsof ze veiliger zijn dan de positieve. Hier heb ik het mis.

“Hier ben ik nog niet in staat om deze fout los te laten, maar ik zou graag willen dat de grotere kracht in mij mij helpt mezelf te acclimatiseren en de goede gevoelens te behouden en een liefdevol persoon te worden in plaats van een hatende, om een ​​gevende persoon te worden in plaats van een veeleisende. Om dit te kunnen doen, zal ik mezelf elke keer zien als ik iets van de ander wil in plaats van iets aan de ander te geven. "

Dit is wat de mens in wezen verzwakt. Het is deze omkering in dit specifieke opzicht. Zoals je het ziet en op een ontspannen manier de wens uitspreekt om de ander te doen - de wens om te zien dat geven niet verarmt, maar echt verrijkt betekent - in die mate kan de kracht in je werken.

Maar u moet stoppen met uw inspanning en uw fout accepteren, want het is in het algemeen deze menselijke fout - namelijk het onvermogen om te geven - die de mens zo enorm verzwakt. Hoe zwakker hij wordt, hoe meer hij de kracht van anderen wil halen.

Dus je strijd moet liggen, niet in jezelf verscheuren en vechten, maar door eerst deze beweging in jou te zien en dan te zeggen: “Ik kan het niet doen met het ego maar met de grotere kracht die in mij heerst, door te willen kunnen geven. en liefde, en besef dan ook mijn recht om van het leven te ontvangen. "

Want het betekent niet opofferen en beroofd worden. Die misvatting, die dualiteit in de mens, is nog steeds zo sterk en zit ook in jou: “Als ik geef, zal ik arm zijn; als ik ontvang, zal ik rijk zijn. Daarom kan ik niet eerst liefhebben, en alleen als ik gegeven word, kan ik gesterkt worden. " Dat is een misvatting.

Hoe meer je in die richting werkt, zoals je al op een heel goede manier doet, hoe meer je beetje bij beetje de waarheid zult ontdekken die ik hier zeg - dat liefhebben absoluut geen gevaar inhoudt. En de meditatie op een ontspannen manier, niet jezelf pushen maar op een ontspannen manier, zal hier ook helpen.

VRAAG: Ik zou ook kunnen zeggen dat er veel angst is en eigenlijk bijna paranoia, verbonden met de vijandigheid en het ontkennen van vijandigheid.

ANTWOORD: Ja, precies. Op het moment dat je het ziet, worden de randen eraf gehaald. Het gevaar wordt verzwakt door uw objectieve begrip ervan en door te weten dat u een fout maakt - ook al kunt u het nog niet voelen.

Maar als je jezelf kunt zien: "Hier weet ik één ding, maar mijn gevoel klopt niet", dan vervul je de voorwaarde van zelfacceptatie zoals je nu bent, en tegelijkertijd niet tegen jezelf duwen of tegen jezelf vechten terwijl je ook activeert die krachten in jou die kunnen helpen, omdat ze het grotere zelf zijn.

Volgende les