88 VRAAG: U had het over gezelschap. Soms moet je alleen zijn. Hoe weet je wanneer dat gepast is?

ANTWOORD: Daar is een eenvoudig antwoord op, hoewel het niet altijd gemakkelijk te weten is. Als je je emotionele reacties onderzoekt en merkt dat je gezelschap wilt uit angst om alleen te zijn, dan komt de behoefte aan gezelschap, althans gedeeltelijk, voort uit een zwak motief.

Als je alleen wilt zijn uit angst voor betrokkenheid omdat je de sterke neiging hebt om je terug te trekken, dan komt je verlangen om alleen te zijn, althans gedeeltelijk, voort uit een zwak motief. Met andere woorden, beide neigingen kunnen zowel gezond als ongezond zijn. Een geïntegreerd mens heeft zowel gezelschap als eenzaamheid nodig, en beide om constructieve redenen in plaats van iets te vermijden waar je bang voor bent. Het juiste antwoord kan alleen komen door grondig zelfonderzoek.

Je zult steeds meer zien dat de waarheid niet als een starre wet kan worden gesteld. Het hangt er altijd van af hoe u zich voelt en wat de achterliggende motieven zijn.

 

106 VRAAG: Hoe zit het met een relatie die verandert? En hoe zit het met het zoeken naar afwisseling en flow? Is het een uiting van een gezonde relatie als een relatie verandert en als iemand veel relaties wenst?

ANTWOORD: Dit is weer een van die vragen die niet met ja of nee kunnen worden beantwoord. Zowel een veranderende relatie als het verlangen naar afwisseling kunnen wijzen op gezonde of ongezonde motieven. Vaak is het een combinatie van beide, hoewel één kant overheerst. Men moet oppassen voor overdreven vereenvoudiging.

Het feit dat een relatie verslechtert, betekent niet noodzakelijkerwijs een terugval of stagnatie. Het kan een noodzakelijke, tijdelijke reactie zijn op een ongezonde onderdanigheid, op het verlangen naar genegenheid of op enige andere eenzijdige neurotische gebondenheid. Voordat er een gezonde relatie kan ontstaan ​​tussen twee mensen die met elkaar zijn verbonden door een verscheidenheid aan onderlinge vervormingen, kan zo'n tijdelijke uiterlijke of innerlijke storm dezelfde evenwichtsfunctie vervullen die een elektrische storm of aardbeving in de natuur vervult.

Of een relatie overwegend vrij en gezond kan worden, hangt af van beide betrokken partijen. Evenzo is een soepele uiterlijke relatie, schijnbaar zonder wrijving, niet noodzakelijk een indicatie van de gezondheid en betekenis ervan. Nauwkeurig onderzoek van de banden en hun betekenis is het enige antwoord. Men kan nooit generaliseren.

Als twee mensen samen opgroeien in een relatie - of het nu gaat om partnerschap, liefde, vriendschap of wat dan ook - moeten ze verschillende fasen doorlopen. Als ze voldoende inzicht over zichzelf en niet alleen over de ander verzamelen, zal zo'n relatie steviger geworteld en steeds vruchtbaarder worden.

Wat het zoeken naar afwisseling betreft, ook dat hangt af van de werkelijke motivatie. Als er haastig, dwangmatig naar afwisseling wordt gezocht, voornamelijk vanwege redenen van angst, hebzucht en grijpen; omdat je niet in staat bent om echt met één persoon om te gaan, en daarom dit gebrek aanvult met veel oppervlakkige banden; als voortdurend naar anderen wordt gezocht als een bescherming tegen het niet afhankelijk zijn van en verlaten worden door de weinigen met wie een diepere relatie bestaat, dan duidt dit uiteraard op ongezonde trends.

Maar als er naar variatie wordt gezocht vanwege de rijkdom van verschillende mensen en van iemands relatie met hen in een vrije geest, en niet om de ene relatie tegen de andere te gebruiken, dan is het gezond. Vaak zijn er beide motivaties. Maar zelfs in het eerste geval kan er een tijdelijke noodzaak zijn vanwege een reactie op eerdere terugtrekking, en als zodanig kan het zoeken naar variatie een stap in de richting van gezondheid zijn. Een negatieve manifestatie is vaak een indicatie dat er zich een positieve overgangsfase voordoet.

VRAAG: Hoe hangt dat samen met iemand die zijn reacties op andere mensen manipuleert?

ANTWOORD: Eigenlijk is deze vraag al beantwoord. Manipulatie gebeurt uit defensiviteit en pseudo-behoeften. Degene die wordt gemanipuleerd, of hij of zij zich daarvan bewust is of niet, zal ofwel reageren door toe te geven vanwege angsten, behoeften en afhankelijkheid, en zijn integriteit verliezen, of zal in opstand komen. Dan is het uit genegenheid willen zonder slaaf te zijn.

Toch weet de persoon nog niet dat het niet nodig is om in opstand te komen als iemand het kan opgeven. Als een persoon vrij genoeg is om een ​​ander niet zo wanhopig nodig te hebben, alsof het een kwestie van leven en dood is, hoeft hij of zij geen hekel te hebben aan de toestand die de overheersing van de ander onbewust oplegt. Ze zullen loslaten en stilletjes hun integriteit bewaren.

Alleen wanneer beiden vechten wie de sterkste is - en dit gevecht gebeurt meestal op een verborgen manier - fluctueert hun relatie tussen overheersing, rebellie, onderwerping, verzoening en wrok. Beiden willen iets van elkaar dat geen van beiden wil geven. Beide claims zijn vertekend en onrealistisch. Zo ontstaat er een strijd die het potentieel voor een echte relatie die altijd gratis is, overschaduwt.

VRAAG: Waar komt het element van echte liefde om de hoek kijken tussen twee mensen die een relatie willen hebben, maar beiden, om verschillende redenen, manipuleren of manipuleren? Lost dit de manipulatie niet op of verlicht deze deze niet?

ANTWOORD: In de mate dat iemand de behoefte voelt aan manipulatie - wat een onbewuste beschermende maatregel is - in die mate kan echte liefde niet bestaan. Deze twee elementen sluiten elkaar wederzijds uit. De pseudo-behoefte aan manipulatie, als je die onderzoekt, komt voort uit egocentrische angst en een te grote voorzichtigheid over het loslaten van gevoel en zijn. Daarom verbiedt manipulatie liefde, ook al kan er ook een zekere mate van echte liefde bestaan, maar deze wordt belemmerd door het aspect in kwestie.

Als echte liefde groter is dan de vervorming, zal het de vervorming niet oplossen, maar het gewicht van liefde zal groter zijn, en dus zal de relatie minder problematisch zijn. Het oplossen van problematische gebieden is alleen mogelijk door begrip. Dan kan de liefde bloeien. Maar waar duisternis en verwarring bestaan, en de partners de werkelijkheid niet onder ogen zien, kan er geen liefde ontstaan. Het feit dat je liefhebt, lost niet simpelweg alle negatieve stromen en vervormingen, conflicten en angsten, onbewuste verdedigingsmaatregelen en manipulaties op. Het is niet zo eenvoudig als dat allemaal.

Je vermogen om met elkaar om te gaan is eigenlijk eenvoudig te meten: je uiterlijke leven verschaft je veel aanwijzingen als je ze maar begrijpt. In de mate dat een relatie problemen heeft, bestaan ​​er onbewuste verstoringen bij beide partijen. De een geeft afwisselend de ander de schuld, of neemt zichzelf de schuld op zich. Het kost tijd en begrip, evenals enige ervaring op dit pad, om te erkennen dat de ene fout de andere niet elimineert; dat alle betrokkenen verantwoordelijk zijn voor alle problemen van een relatie. Een dergelijk inzicht heeft altijd een zeer bevrijdend effect, simpelweg omdat het de waarheid is. Deze waarheid zal je bevrijden van schuld en van de noodzaak om te beschuldigen, de schuld te geven en te oordelen.

VRAAG: Is het soms niet veel gemakkelijker om met iemand om te gaan waar men niet al te dicht bij is? De ene is minder kritisch.

ANTWOORD: Natuurlijk. Dit is slechts het bewijs dat het geen echte relatie is, maar een oppervlakkige. Een echte relatie betekent betrokkenheid. Dat betekent niet alleen kijken naar de negatieve aspecten en stromingen. Betrokkenheid betekent het inzetten van je hele wezen. Een relatie van diepe betrokkenheid zal ongetwijfeld aan wrijving lijden omdat er binnen beide partijen zoveel niet-herkende en onopgeloste probleemgebieden zijn. Daarom kan elke wrijving zo'n springplank worden als ze met een constructieve houding wordt benaderd. Nu, met dat alles, bedoel ik niet dat je alleen zulke diepe relaties zou moeten hebben. Dit zou onmogelijk en onrealistisch zijn. Maar er moeten er nogal wat zijn, allemaal verschillend, als u wilt voelen dat uw leven dynamisch en vruchtbaar is.

Om specifieker te zijn, kan ik eraan toevoegen dat onbewuste verwachtingen, claims en eisen verwoesting in relaties veroorzaken. Dit is niet omdat alle verwachtingen noodzakelijkerwijs verkeerd zijn, maar omdat ze ondergronds smeulen en wederzijdse spanning veroorzaken, omdat ze botsen met de eisen van de ander. Afgezien van het feit dat sommige eisen echt ongerechtvaardigd en onredelijk zijn, en ze alleen als zodanig kunnen worden herkend als ze aan je oppervlakkige bewustzijn komen, zullen zelfs gerechtvaardigde verwachtingen problemen voor je veroorzaken omdat je je er niet van bewust bent.

VRAAG: In hetzelfde verband, wanneer een persoon denkt dat hij onmiddellijk een relatie heeft met andere mensen, is dat dan niet een projectie van een soort zwarte magie, vanwege het kinderlijke geloof in iemands almacht?

ANTWOORD: Ja, natuurlijk. Het kind dat onfeilbaar wil zijn, bestaat in ieder mens. Het kan vaak waar zijn dat iemand een intuïtief begrip van anderen heeft. Het gevaar is dan dat hij of zij de neiging ontwikkelt te geloven altijd gelijk te hebben. Het vergt nogal wat groei, volwassenheid en wijsheid om te beseffen dat men soms gelijk heeft, maar zeker niet altijd. Als dit eenmaal wordt erkend en de eigen beperkingen zijn geaccepteerd, is het niet langer een verpletterende schande om ongelijk te hebben.

De groei verloopt in dit opzicht vaak in fasen. In het begin kunnen mensen zo totaal onzeker zijn over zichzelf dat ze geen waarde hechten aan zichzelf en hun percepties. Ze voelen zich misschien zo minderwaardig dat ze hun intuïtie helemaal niet vertrouwen - of zelfs maar hun verstand. Ze kunnen altijd geloven dat alleen anderen gelijk hebben, of dit nu waar is of niet, of ze zich nu bewust zijn van deze verborgen overtuiging waartegen ze ten onrechte kunnen vechten met een te assertieve houding - wat natuurlijk de slechtste manier is om dit te verhelpen. de situatie, omdat geen enkele ziekte kan verdwijnen voordat het bestaan ​​ervan wordt erkend.

Dan zouden zulke mensen een bepaald groeiproces doormaken en ervaren dat hun percepties vaak kloppen. Dit is een grote opluchting en vreugde. Zelfvertrouwen begint te bloeien. Maar dit is maar een kleine stap op de ladder en ze zijn nog niet helemaal zeker van de realiteit van dit fenomeen. Omdat ze zo onzeker zijn, zijn ze bang om erachter te komen dat ze het zich alleen maar hebben voorgesteld, en dus waken ze tegen de gevreesde teleurstelling door als tegenmaatregel hun inherent kinderachtige claim op almacht in te roepen.

Als ze in dat stadium blijven, zonder deze factor te erkennen, zullen ze nooit helemaal uit hun minderwaardigheidsgevoelens groeien. Maar door dit te erkennen, zullen ze leren dat ze niet zonder waarde of waarde zijn, alleen omdat ze niet altijd gelijk hebben. Ze zullen niet langer bang zijn ongelijk te hebben en zullen daarom een ​​meer realistische relatie met zichzelf aangaan.

Al het groeien en leren wordt bepaald door curven en cycli. Als de cyclus wordt gestopt, wordt de groei gestopt en keert de persoon uiteindelijk terug naar de oude staat waarin hij of zij was begonnen de eerste voorzichtige stappen te zetten. Wanneer de tijdelijke verbetering niet wordt doorgevoerd, wordt de persoon verblind door een of ander werkelijk succes, maar is hij nog niet veilig genoeg om niet bang te zijn dat de ervaring een illusie zou kunnen blijken te zijn. Er is dus nog niets echt opgelost.

De onvolwassen psyche schommelt altijd tussen onderschatting en overschatting. Geen van beide is in werkelijkheid. Alleen door op deze curve door te gaan, kan men een echt perspectief krijgen, en dan zal op een echte manier zelfverzekerdheid worden verkregen.

Als de veel voorkomende verkeerde conclusie: 'Als ik toegeef dat ik niet altijd gelijk heb, dan val ik terug in mijn inferieure toestand', wordt erkend, dan is alles in orde en zal de angst om ongelijk te hebben verdwijnen. Je zult beseffen dat hoe meer je kunt toestaan ​​dat je niet gelijk hoeft te hebben, hoe meer je intuïtie zal groeien; de geldigheid van uw oordeel zal toenemen - maar het zal lang niet altijd nauwkeurig zijn. Van cruciaal belang in dit stadium van de curve is het besef van de angst om ongelijk te hebben, vanwege het ongegronde gevaar dat de ervaren groei een illusie was.

 

QA165 VRAAG: Er is een crisissituatie ontstaan ​​in mijn relatie, en ik weet niet zeker of het voortkomt uit een egoprobleem van mij of te wijten is aan de situatie binnen de relatie. Er is niets dat mijn partner of ik meer willen dan de realisatie van zichzelf in de nieuwere zin van het woord.

ANTWOORD: Wat ik hier kan zien, is het volgende: in uw poging het antwoord te vinden en samen te komen, bent u op het uiterlijke niveau, weg van waar het probleem werkelijk ligt.

Het probleem ligt natuurlijk in jullie beiden. De moeilijkheid is dat deze twee problemen - bij jou en bij de partner - een negatieve interactie veroorzaken, die je op bewust niveau niet begrijpt. Je probeert ermee om te gaan op het bewuste niveau zoals het zich bewust manifesteert. Daarom wordt het steeds pijnlijker, omdat je op dat niveau geen oplossing kunt vinden.

Mijn suggestie is dat je allereerst jezelf openstelt en echt zegt dat je de diepte in wilt gaan om het probleem in jezelf te zien, ieder van jullie. Wat is het echte probleem bij uzelf? Zoek hulp als u het niet alleen kunt oplossen.

Dit kan heel goed niet alleen een probleem zijn dat in deze relatie bestaat, maar dat is een permanent probleem, zowel bij u als bij uw partner, en dat komt altijd naar voren en moet daarom worden opgelost in uw eigen ontwikkeling.

 

QA254 VRAAG: Ik ben niet in staat geweest om een ​​relatie met een man aan te gaan. Ik besef hoe negatief mijn intentie jegens mannen is. Ik geloof dat hij de oorzaak is van mijn onvervulling, en niet mijn eigen starre beeld van mannen en relaties. Ik heb hier veel aan gewerkt. Ik weet van mijn vroege jeugdtrauma met mijn vader en mijn hercreatie van mijn verlangen, frustratie, het afsnijden van gevoelens, provocatie, wraakzucht en de vicieuze cirkel die daaruit volgt. Ik ken alle juiste concepten, maar ik kan de cyclus niet stoppen. Ik bid ten diepste om verdere begeleiding bij het begrijpen van mezelf en om hulp om dit schadelijke beeld op te lossen.

ANTWOORD: Het is noodzakelijk dat u verbinding maakt met dat deel in u dat vereist dat de man uw beeld verandert door u te bewijzen hoe lief u bent. Tot die tijd is het uw bedoeling om stand te houden. Tegelijkertijd is het noodzakelijk dat u meer gemotiveerd bent om verantwoordelijkheid te nemen voor de verandering in uw kijk. Daarvoor moet je je verlangen naar liefde ervaren; je moet de onvervulling ervaren zonder wederkerigheid.

Als je dit verlangen niet langer wegduwt en het met plaatsvervangers bedekt, zul je de man echt willen zien als een onvolledig mens, net zoals je een onvolledige mens bent. U moet weten dat onvolledige mensen, mannen en vrouwen, evenveel liefde verdienen als volledig gezuiverde. Hun goddelijke natuur is altijd werkzaam, hun pijnlijke, nobele strijd verdient liefde en respect. En dit geldt ook voor jou. U moet niet op anderen - de man - vertrouwen om u uw waarde en beminnelijkheid te geven. U moet dit zelf doen. Als je dat doet, zul je ook van een man kunnen houden.

 

QA255 VRAAG: Ik zou graag uw hulp willen vragen bij drie problemen die ik in mijn leven heb. Ik heb het gevoel dat deze problemen een gemeenschappelijke oorsprong hebben, maar ik schijn er niet doorheen te komen. De eerste betreft mijn relatie. Jarenlang heb ik een cyclus doorgemaakt die me altijd op het punt brengt mijn relatie af te wijzen, ervan overtuigd te zijn dat het verkeerd voor mij is, het gevoel te hebben dat ik nooit het soort gevoelens heb gehad dat ik erin heb gewild. Deze keer heb ik ook het gevoel gehad dat ik op een bepaald niveau helemaal niet begrijp wat een relatie is. Ik wijs intimiteit en gevoelens en behoeften op een bepaald niveau af. Elke keer als ik aan de andere kant van de tunnel kom, om zo te zeggen, kijk ik als een gek terug op de aflevering. Maar hoewel ik elke keer iets heb geleerd, ga ik er nog steeds doorheen, elke keer schijnbaar zo blind als het verleden, ervan overtuigd dat ik mijn ware gevoelens nooit kan realiseren.

De tweede vraag heeft betrekking op mijn relatie met Christus. Hoewel ik me verbonden voelde met de persoonlijkheid van Jezus Christus voordat ik op het pad was, en nog steeds verbonden ben met het concept van het Christusbewustzijn, merk ik dat ik Jezus niet kan voorstellen als een persoonlijke vriend, een spirituele adviseur die kan leiden me. Dit is een pijnlijk en eenzaam gevoel.

Het laatste probleem betreft mijn relatie met het Padwerk. Ik heb een verbintenis in de derde fase aangegaan met wat naar mijn mening echte gevoelens zijn. Toch sta ik in contact met een deel van mij dat nooit geraakt lijkt te zijn door mijn verlangen om spiritueel bewust te worden. Ik voel dat dit deel van mij er altijd is en het meest ware deel van mij is. Op de een of andere manier kan ik niet genoeg energie en geloof hechten aan het positieve in mij. Ik vergeet dat het heel gemakkelijk bestaat. Deze cycli zijn vooral pijnlijk voor mij, omdat ik merk dat ik geen onderscheid kan maken tussen mijn hogere zelf, mijn lagere zelf en mijn masker als ik in deze staat ben. Ik heb het gevoel dat ik dit niveau moet verlaten en een verandering in mijn leven moet aanbrengen. Kun je me helpen mijn weg duidelijker te zien?

ANTWOORD: Wat betreft uw relatie met vrouwen, het probleem hier is dat er, naast de werkelijke behoeften die u als man heeft, nog steeds kinderbehoeften bestaan ​​waaraan nooit kan worden voldaan. Op dat niveau geef je de vrouw een kracht die je bang maakt voor haar en haar eigen infantiele eisen, die dan worden als een zweep of een gevangenis waaruit je moet ontsnappen.

Echte gevoelens, intimiteit en directheid kunnen niet worden ontwikkeld in de mate dat deze wederzijdse infantiele behoeften bestaan ​​en niet worden erkend. Alleen als je ze heel duidelijk kunt lokaliseren en hun onwerkelijkheid kent, kun je de schijnbare afgrond ingaan door ze op te geven en de schijnbare eenzaamheid van het zelf te verdragen.

Alleen dan kun je je er terdege van bewust zijn wanneer er soortgelijke kinderlijke behoeften naar je toe worden geboden, en alleen dan kun je ze uitspreken, in twijfel trekken, ze uitdagen en tenslotte weerleggen. Omdat de vrouw dan geen macht meer is; je zult niet bang voor haar zijn, want je kunt zonder haar leven. En ik bedoel dit niet op een uitdagende manier, waar je geen moeite mee hebt.

Op die manier offer je vervulling en emotionele overvloed op uit wrok en angst. Ik bedoel het op een echte manier waarop je kunt loslaten, indien nodig, om later iets echts en bevredigender te bouwen. U kunt frustratie verdragen, niet ertegen in opstand komen. U kunt uw gevoelens van waardeloosheid onder ogen zien om uw werkelijke waarde te beseffen. Dit is het verschil.

Als je bang bent voor vrouwen, is dat omdat ze moet garanderen dat je nooit gefrustreerd raakt, dat je je nooit eenzaam voelt, dat je nooit met je gevoel van ontoereikendheid omgaat. Als dit haar functie zou moeten zijn, moet je dit ook bij haar activeren, als je voor haar een soortgelijke functie zou moeten vervullen. Omdat dit onmogelijk is, ben je bang en trek je je gevoelens terug.

Nu, wat Jezus Christus betreft, deze scheiding is tijdelijk. U zult uw persoonlijke contact en gevoel heroveren, alleen met een veel sterker besef van realiteit en volwassenheid dan voorheen. Ontwikkeling verloopt altijd in de spiraalvormige beweging, zodat men soms lijkt terug te gaan, terwijl men werkelijk eerder sluimerend materiaal dat het daglicht moet zien eruit tilt.

Dus je moet soms het gevoel van afgescheidenheid in jezelf ontmoeten - de twijfels en angsten - voordat het deel in jou dat al doordrenkt is met waarheid, dit negatieve, rauwe aspect geleidelijk kan opzuigen en transformeren. Realiseer je altijd dat dit fasen zijn en geen permanente toestanden, zolang je wil maar in evenwicht blijft in de richting van toewijding aan groei, verandering, de wil van God, beweging - in plaats van stagnatie.

Dit geldt natuurlijk evenzeer voor wat jij beschrijft als jouw relatie tot het Padwerk. Het Padwerk zelf moet uw twijfels, uw gebrek aan geloof, uw beschermende, defensieve cynisme uit de vergetelheid halen. Als je tijdelijk in de war bent over wat jouw waarheid is en wat jouw echte waarheid is, het zij zo.

Houd ook rekening met tijdelijke verwarring. Daaruit zal orde ontstaan. En vergeet nooit dat het de grootste moed, kracht en toewijding vereist om met deze delen van jezelf om te gaan waar je zo wanhopig over bent. Heb dus vertrouwen in jezelf, ook al lijkt soms al het geloof van je af te gaan. Sta deze periodes gewoon toe als tijdelijke manifestaties.

 

QA255 VRAAG: Ik ben nu drie jaar betrokken bij een man van wie ik veel houd. Zoals u weet, waren de gevoelens die ik aan het begin van onze relatie ervoer de krachtigste die ik ooit in mijn leven heb ervaren. Ze hebben me opengesteld om mezelf te ervaren als een vrouw, begeerlijk en zorgzaam voor de man. Ik geef zoveel om deze man, om zijn ziel en zijn ontwikkeling. Ik zie zijn verlangen om het leven op een diepere manier te ervaren. Ik zie zijn verdediging, zijn negativiteiten. Ik accepteer hem zonder oordeel. Ik zie ook veel neurotische en vervormde aspecten van mezelf in deze relatie.

Onlangs is de relatie intenser geworden en staat hij meer open voor de concepten van het Padwerk. Hij leest lezingen en probeert ermee samen te werken. Toch vreest hij het en trekt zich terug. Naarmate we dichterbij komen, wordt hij banger en wil hij zich terugtrekken. Ik ga ook op en neer. Soms voel ik dat mijn wil zich een weg baant naar een oplossing en soms trek ik me terug en wil ik eruit. Ik ben me bewust van een diepe angst in mij voor een relatie en een plek waar ik die niet wil.

Ik geloof dat ik op het punt ben dat ik echt de waarheid van deze relatie wil weten. Zal het zijn? Heeft het een kans? Ik wil de waarheid vanuit mijn hart weten, niet vanuit mijn wil. Ik wil me overgeven aan Gods wil. Kunt u ons op dit moment helpen?

ANTWOORD: Natuurlijk heeft deze relatie een kans. Het hangt volledig van jullie beiden af, of jullie beiden een verbintenis willen voortzetten; als je de angsten voor toewijding en wederkerigheid onder ogen wilt zien en onderzoeken, en deze angsten vervolgens wilt transformeren in vitale creatieve energie om je leven te leiden - samen en als individuen die zichzelf vervullen in een taak voor het grotere goed. Als deze keuze wordt gemaakt, zal de relatie leven en bloeien.

Je bent zo geweldig gegroeid sinds je aan dit Padwerk bent begonnen, dat je inderdaad niets te vrezen hebt. Als uw huidige liefde er niet voor zou kiezen te vertrouwen op de goedheid van het leven, op zijn eigen capaciteiten om God toe te staan ​​angsten en negativiteiten te transmuteren, laat het dan zo zijn. Een echt vruchtbare relatie kan alleen bestaan ​​als beide partners het volledig willen - als er geen angst is, geen trekken, geen poging om te overtuigen.

Het moet uit volheid en overvloed komen, niet uit het gevoel dat je ervoor moet vechten, je moet overtuigen. Alleen dan kunnen vrede en opwinding samenvloeien. Uw pas ontwaakte vermogen om lief te hebben en te voelen is uw schat die ervoor zal zorgen dat u in liefde met een partner vervuld wordt.

Je staat nog maar op de drempel van je echte leven - het is nog maar net begonnen. Alles was tot nu toe voorbereiding. Probeer deze waarheid te voelen en ervaar wat komen gaat in een geest van geloof, zodat je vredig kunt zijn.

Volgende les