174 VRAAG: Ik voel dat er momenteel een geweldige strijd gaande is met betrekking tot mijn gevoel van eigenwaarde. Het voelt als een atoomexplosie. Ik realiseer me dat ik vastzit in mijn eigen beperkingen. Ik realiseer me dat ik geen plezier kan hebben. Afkomstig uit mijn gebruikelijke staat van ongenoegen, lijkt genot bijna onnatuurlijk.

ANTWOORD: Als je jezelf kunt voorstellen als de essentie van het leven, met al zijn ongelooflijke krachten, mogelijkheden en inherente mogelijkheden, zul je inderdaad weten dat je je eigen achting en acceptatie verdient. Je zult de eigenschappen die je haat kunnen zien en toch niet uit het oog verliezen wie je in wezen bent.

Ik stel ook een specifieke oefening voor die je misschien heel nuttig vindt. Schrijf alles op wat je niet leuk aan jezelf vindt. Zet het in zwart-wit neer. Kijk naar die eigenschappen als ze worden opgeschreven. Voel dan bij jezelf en vraag: “Geloof ik echt dat dit alles is wat er voor mij is? Geloof ik echt dat ik deze eigenschappen mijn hele leven moet zijn? Geloof ik dat ik de mogelijkheid heb om lief te hebben? Houd ik in mij opgesloten krachten vast die al het goede bevatten dat denkbaar is? "

Door deze vragen serieus te stellen, krijg je een antwoord op een diep gevoelsniveau, een niveau waarop het antwoord meer is dan een theoretisch concept. Je zult een nieuwe kracht in jezelf ervaren waar je niet bang voor hoeft te zijn, en een nieuwe zachtheid en zachtheid die geen vijandigheid of andere verdedigingen nodig hebben. Dan zul je weten hoeveel er in je is om lief te hebben en te respecteren.

Je bent onlangs in je persoonlijke Padwerk een heel specifieke misvatting tegengekomen die liefhebben onmogelijk maakt zolang je het koestert. Aangezien liefhebben gelijk staat aan het verschrikkelijke gevaar totaal verarmd te zijn, zelfs beroofd van je leven, hoe kun je dan liefhebben? Hoe kun je jezelf laten liefhebben?

Volgens dit verkeerde idee betekent van jezelf geven dat je verliest wat je geeft zonder ooit aangevuld te worden. Als dit waar zou zijn, zou liefde inderdaad onmogelijk zijn en een dwaasheid geven. Is het nu voorstelbaar dat u inziet dat dit niet zo is - dat de werkelijkheid anders is?

En als je kunt zien dat liefde voortkomt uit dezelfde onuitputtelijke bron als wijsheid, zoals al het leven doet, kun je dan verder inzien dat je niet je eigen natuurlijke instinct hoeft te ontkennen dat je wil uitreiken, dat het genoegen wil om liefde te voelen, warmte, en jezelf geven?

En kun je nog steeds de volgende natuurlijke, organische stap in de keten voorzien, namelijk dat als je kunt liefhebben, je onvermijdelijk van jezelf zult houden? Dit is de reden waarom je plezier vreest. Want plezier lijkt niet alleen volkomen onverdiend, maar liefde en plezier zijn inwisselbaar.

Echt plezier is liefdevol, en zonder lief te hebben bestaat plezier gewoon niet. Dit is geen beloning van buitenaf, of zelfs niet van jezelf. Liefde is plezier en plezier is liefde; de twee zijn uitwisselbaar.

Als je liefdesgevoelens koestert, is je hele lichaam in een zalige vibratie, met zekerheid, met zekerheid, met vrede, met stimulatie, met opwinding op de meest ontspannen, plezierige manier. Dat kan niet door iets dat u wordt gegeven als u slechts een ontvanger bent. Het komt wanneer je vibreert met dit gevoel.

Dit betekent ook niet dat je niet ook liefde ontvangt. Het geven en ontvangen worden zo inwisselbaar dat vaak niet meer kan worden onderscheiden welke welke is. Beide worden in één beweging niet meer van elkaar te onderscheiden.

Maar als je natuur nog niet in staat is om het gevoel van liefde toe te laten, moet je gelukzaligheid vrezen, aangezien gelukzaligheid en liefhebben hetzelfde zijn. De misvatting dat geven verliezen is, zorgt ervoor dat je je sluit en samentrekt in alle situaties die je natuurlijke instincten kunnen voortbrengen. Als je liefde en plezier ontkent, moet je onvermijdelijk ook je eigenwaarde ontkennen.

Uw sleutel moet liggen in het besef dat uw onvermogen om lief te hebben geen aangeboren aspect is dat u alleen voor altijd koestert. Het is een tijdelijke blokkering van liefhebben, gebaseerd op een aantal verkeerde premissen, die bestaan ​​op een dieper niveau van je emotionele ervaring. Je kunt deze misvatting op elk moment veranderen als je er echt en volledig naar kijkt.

 

QA240 VRAAG: Ik ben in een situatie terechtgekomen waarin ik moest kijken naar mijn relatie met mijn zang. Ik moest een examen zingen en eerst kreeg ik laryngitis. Toen zong ik en kreeg ik een heel laag cijfer en heel negatieve feedback. Ik was helemaal kapot van dit alles en voelde dat ik me voor iedereen moest verstoppen. Ik zag een mechanisme in mezelf waardoor ik wanhopig voel dat ik moet werken en werken om perfect te zijn, om de liefde te krijgen en te krijgen wat ik echt nodig heb. Tegelijkertijd voel ik dat ik mezelf steek omdat ik de hele tijd zeg: ik kan het niet echt doen omdat ik totaal waardeloos ben. Ik zou wat commentaar op prijs stellen.

ANTWOORD: Zoals ik aangaf in de vorige lezing [Lezing # 240 Aspects of the Anatomy of Love: Self-Love, Structure, Freedom], wanneer wordt geprobeerd eigenliefde te bereiken op een andere manier dan oprecht zelfvertrouwen en waardering voor jezelf, dan moeten al deze pogingen mislukken. En in die zin is het goed dat ze falen. Het is alsof je diepste wezen je eraan herinnert "dit zijn valse oplossingen."

Als je te veel hoop, te veel energie, te veel nadruk legt op de valse middelen, dan wordt zelfs het rechtmatige doel, zeg maar van een kunst die je kunt uitdrukken, destructief. Het is beter dat je faalt in deze kunst dan dat je slaagt. Want als je zou slagen en er alle voldoening uit zou halen, zou je jezelf voor de gek houden dat dit je gevoel van eigenwaarde en je eigenliefde vestigt. En je zou alleen maar aangemoedigd worden om op deze weg verder te gaan.

Het tijdelijke falen kan door jou als groot voordeel worden gebruikt om je echt de valse poging te laten zien, en de verspilling en de spanning die dit op je hele wezen oplegt. Je moet echt vanbinnen beslissen - met heel je hart en heel je ziel en al je wil en al je intentionaliteit, en bidden voor je vermogen om het te volgen - om je belangrijkste nadruk te leggen op het vinden van je innerlijke wezen; dat je bereid bent om daar iets voor op te offeren en er alles voor te doen.

Maak eerst verbinding met je innerlijke centrum. Verwijder alle obstakels en verwijder alle misvattingen en confronteer elk deeltje van jezelf in een geest van waarheid. Als u deze toezegging doet en deze nakomt, valt al het andere op zijn plaats.

Volgende les