QA147 VRAAG: Hoe leg je een persoon uit die buitengewoon goed is geweest voor iemand die in nood was, zelfs het leven van die persoon heeft gered en economisch en sociaal voor die persoon heeft gezorgd, door een kamer te bieden aan die persoon en diens broer - en dan de rollen werden omgedraaid en de andere persoon die hielp, had enige tijd nood, en de persoon deed niets anders dan proberen het leven van die persoon op alle mogelijke manieren zo ellendig mogelijk te maken - precies de persoon die hem redde! Hoe verklaart u dat alstublieft?

ANTWOORD: Zie je, je kunt op geen enkele vraag als deze een algemeen, algeheel, algemeen antwoord geven. Er zijn zoveel mogelijkheden. Het enige dat ik in het algemeen zou kunnen zeggen, is in de eerste plaats dat er een grote hoeveelheid wrok moet zijn bij de persoon die het ontving. Maar het komt nogal eens voor dat het niet zo eenzijdig is, vooral niet als mensen zich slachtoffer voelen.

Het komt zo vaak voor dat men niet veel dingen in zichzelf ziet. Misschien was de gever op de een of andere manier soms niet zo volledig liefdevol. Veel van de liefdevolle daden waren misschien een realiteit, maar veel van de onderliggende stromingen kunnen zo diep onbewust en onbekend zijn - en daarom andere mensen beïnvloeden - dat de gever niet vrij is. Omdat de gever zijn problemen heeft en de ontvanger zijn problemen, kan dit naar boven komen en conflict en wrijving veroorzaken.

Nu, wanneer een dergelijk probleem slechts vanuit de zeer oppervlakkige visie wordt bekeken, is het heel gemakkelijk om te zeggen dat de ene persoon helemaal ongelijk heeft en de andere persoon in orde. Maar je weet in principe dat dit nooit echt zo is. Het kan niet zijn. Het maakt niet uit hoe fout - hoe flagrant fout van buitenaf - iemand ook is, er moet ook iets in de gever zijn.

Niet per se iets dat slecht is, maar iets waarbij hij zichzelf misschien bedroog over zijn motivaties, over zijn gevoelens. Op het moment dat het zal worden gevonden en gezien in eerlijkheid, zal de pijn van de ondankbaarheid ophouden. Zolang dergelijke pijn weggaat, zolang er ongeluk en innerlijke wrijving bestaan ​​over een dergelijke situatie, kan men er absoluut zeker van zijn dat men dingen in zichzelf over het hoofd heeft gezien die konden worden herkend.

De een kan de ander nooit veranderen. De een kan nooit invloed hebben op de ander. Maar als je ongelukkig bent, kun je iets over jezelf te weten komen. Want het ongeluk moet een teken zijn dat er iets niet wordt herkend. Om te zijn waar je in jezelf zou moeten zijn, moet er iets worden gezien zodat je boven de situatie kunt uitstijgen - er echt bovenuit kunt stijgen - en van daaruit verder kunt gaan.

De ware vergeving en begrip kunnen alleen komen als iemand het zelf begrijpt. Waar de een in wrijving verkeert met anderen, waar het lijkt dat de ander totaal ongelijk heeft, en waar er geen schuld is aan de eigen acties, dan is er iets - zo niet in de actie dan in de gevoelens, misschien ver terug en diep van binnen - iets dat niet wordt herkend en dat de erkenning zeer hard nodig heeft.

Het lijkt veel gemakkelijker om te zeggen: "Ja, er zijn ondankbare mensen en het is gebaseerd op deze en deze regel." Maar dit is een eenvoudig en gemakkelijk antwoord dat niet echt diepe voldoening kan schenken. Er kan geen diepere voldoening zijn dan die waarin men in zichzelf herkent: "Hoe heb ik zelf, hoe ver en indirect, bijgedragen aan deze situatie?" Dan wordt men echt vrij van de pijn die er is.

VRAAG: Maar de eerste moet vergeven, keer op keer, keer op keer en opnieuw.

ANTWOORD: Ik kan niet beoordelen in hoeverre de vergeving echt is. Want als een situatie echt wordt begrepen, zou men ofwel opnieuw geven en dan weten dat er op geen andere manier aan kan worden voldaan dan door de manier waarop eraan wordt voldaan, zodat het dan geen nieuwe teleurstelling zou veroorzaken - of men zou besluiten om het niet te doen doe het meer, zonder enige schuld, zonder enig innerlijk touwtrekken in jezelf.

Wat men dan ook beslist, het kan in elk geval onmogelijk leiden tot een hernieuwing van de situatie. Misschien ligt het probleem gewoon in een onrealistische verwachting en het niet willen accepteren van de ander zoals hij of zij is en daarom voor altijd weer een andere manier van reageren verwacht.

Zou je het blijven doen als je wist dat hij zou of zij zou op dezelfde manier reageren? Dat zou de vraag zijn die u uzelf moet stellen. En als je het echt meent, zou de hernieuwde ondankbaarheid geen ondankbaarheid lijken, want je zou erop rekenen of je zou besluiten dat dit niet gerechtvaardigd is en je zou onschuldig weigeren om jezelf in een dergelijke situatie te plaatsen.

Alleen al het feit dat je jezelf keer op keer in dezelfde of dezelfde situatie bevindt, impliceert dat je blind moet zijn voor iets in jezelf.

 

QA157 VRAAG: Ik wil iets vragen over de uitdaging om om te gaan met een zeer hardnekkige persoon die gewoonlijk zeer, zeer hardhandig omgaat met mensen over wie hij controle heeft, zonder enig besef te hebben van het feit dat zijn eigen kenmerken misschien op hen worden geprojecteerd. Kan zo iemand, die iets ouder is dan middelbare leeftijd, beïnvloed worden? En hoe handelt een jongere jegens gezagsdragers die niet het juiste karakter voor hun rol hebben?

ANTWOORD: Ik zou in de eerste plaats willen zeggen dat het erg belangrijk zou zijn om de relatie met zo iemand te bepalen. Wat het beïnvloeden van iemand betreft, niemand kan worden beïnvloed die niet openstaat voor en niet in staat is tot zelfkritiek.

Wat degenen betreft die aan zo iemand lijden, het is niet mogelijk dat ze het slachtoffer kunnen worden. Zij moeten op hun beurt de gebondenheid onderzoeken die in zo'n geval bestaat. Wat legt hen voor? Wat in hen kiest ervoor om in een dergelijke situatie te blijven?

Want er is geen realistische noodzaak om dat ooit te doen. Als iemand beschadigd en negatief beïnvloed wordt in een dergelijke relatie, dan moet er om zo te zeggen iets in het slachtoffer zijn dat zich vrijwillig - onbewust gewillig - aan een dergelijke relatie onderwerpt.

Zolang iemand protesteert tegen de macht van iemand anders, ziet degene die zich gebonden voelt niet meer de waarheid over zichzelf onder ogen dan de dader.

VRAAG: Maar wat als het slachtoffer een jong kind is dat nog niet over de juiste afweermiddelen beschikt die u eerder noemde?

ANTWOORD: Nou, als het slachtoffer een jong kind is, wordt er natuurlijk een voorwaarde gecreëerd die hij als volwassene zal moeten overwinnen. Het is geen fatalisme als ik zeg dat niemand in omstandigheden wordt geboren, tenzij bepaalde elementen al bestaan ​​in deze entiteit die naar voren moeten worden gebracht door een dergelijke aandoening, en die hem dan des te meer de mogelijkheid bieden om als volwassene een dergelijke aandoening te overwinnen. .

Als zo'n kind lijdt, als er een manier is om het tegen te gaan, is het om het kind duidelijk te maken dat dit een bepaalde persoon is die zo handelt en die een fout maakt, en dat dit niet voor iedereen geldt. Zodat het kind verboden wordt een beeld te vormen waarin hij later automatisch, in zijn onbewuste, zo bang voor iedereen is.

 

QA192 VRAAG: Ik heb onlangs een conflict gehad met een andere vrouw met wie ik werk. En ik voel dat ik onschuldig ben in dit conflict. Ik weet en accepteer dat het altijd 50 procent is - ik bedoel, het hoort zo te zijn. En toch kan ik niet ontdekken dat iets van mijn kant deze vijandigheid uitlokt. Het stoort me erg. Een ding dat ik hierover heb geleerd, is dat ik mezelf nooit meer in de positie wil brengen waarin ik een inferieure werkrelatie heb met iemand die op geen enkele manier superieur is aan mij, alleen maar omdat ze een soort baan heeft en Ik heb een ander soort baan. En ik wil geen situaties meer creëren waarin ik een vader en een moederfiguur heb in de werkrelatie, en ik achteruit ga en dingen doe die ik vroeger deed, maar waar ik echt overheen wil komen. Ik denk echter dat er iets ervan een rol heeft gespeeld in deze situatie. En ik zou er graag van willen leren, als je me kunt helpen.

ANTWOORD: Het is een vergissing te denken dat het altijd deze specifieke situatie is, waar het een exact afgemeten vijftig / vijftig voorstel moet zijn van ieder die zijn aandeel heeft. Het is in principe waar, maar naarmate de ontwikkeling vordert, beginnen zich andere relaties in een interactie te manifesteren.

U bevindt zich nu bijvoorbeeld in een toestand waarin het niet noodzakelijkerwijs zo is, dat u a priori even betrokken bent bij deze specifieke situatie met deze bepaalde persoon. Het kan zijn dat er nu met je eigen kwetsbaarheid om met vijandigheid om te gaan moet worden gewerkt, zodat wanneer andere mensen vijandig tegenover je staan, je moet leren wat er in je is dat nog steeds niet duidelijk is.

Als u zich bijvoorbeeld niet bewust bent van bepaalde vijandelijkheden in uzelf - niet noodzakelijkerwijs tegen die persoon maar in andere situaties - of als u zich niet bewust bent van bepaalde superioriteitsgevoelens - kunt u zich hiervan in principe bewust zijn, maar niet waar en in welke slinkse manieren waarop ze zich kunnen manifesteren - op dat moment heb je een kwetsbaarheid in je zielsubstantie die een krachtveld creëert van aantrekking tot de vijandigheid van andere mensen.

Daar moet je dan mee leren omgaan. En daar kun je alleen mee omgaan als je ziet waar je, misschien op een andere manier, maar wezenlijk vergelijkbare kwaliteiten mee hebt waar je niet mee om kunt gaan in haar, in de ander. Begrijp je dit? {Ja}

Dit zou voor u heel belangrijk zijn om op te letten. Het zou het punt missen als je denkt dat het alleen in diezelfde situatie is. Dat kan heel vaak het geval zijn, maar niet altijd. En toch betekent het niet dat het onschuldig naar je toe komt.

Want als je dat aspect van je zielsubstantie zou hebben opgehelderd, zou je er niet kwetsbaar voor zijn. Je zou er mee om kunnen gaan. Uw kwetsbaarheid kan dus op een totaal andere manier of in verschillende situaties bestaan. Maar het stelt je toch bloot aan een persoon hier.

Volgende les