87 VRAAG: Ik zou u een nogal vage vraag willen stellen over de waarheid. Wat betekent de uitdrukking "artistieke waarheid", en hoe heeft deze betrekking op objectieve waarheid, subjectieve waarheid en psychische waarheid?

ANTWOORD: Er bestaat echt niet zoiets als "subjectieve waarheid". Ik weet dat dergelijke terminologie kan worden gebruikt bij het vinden van een vertekening of een verkeerde conclusie. Het is waar dat er bepaalde misvattingen bestaan ​​die onder ogen moeten worden gezien. Dan wordt er gezegd dat men een subjectieve waarheid is tegengekomen, maar eigenlijk is deze term een ​​tegenstrijdigheid. Waarheid is objectief.

Artistieke waarheid is het resultaat van de waarheidsgetrouwheid van een persoon. Als men in wezen onwaarachtig is met zichzelf en met het leven, kan men, ondanks creatief talent en bekwaamheid, geen artistieke waarheid produceren. Er is geen scheiding. Het overweldigende bestaan ​​van waarachtigheid zal een overweldigend resultaat van artistieke waarachtigheid opleveren.

VRAAG: Wat is de beste techniek om onderscheid te maken tussen waarheid en mening? Of feit en mening?

ANTWOORD: Er is een wezenlijk verschil tussen een feit en een waarheid. Een feit is een deel van de waarheid. U bent misschien in het bezit van een feit, maar u negeert aanvullende factoren. Daarom heb je geen echte kijk op een situatie. Laten we aannemen dat u getuige bent van een persoon die een ander beledigt. Dit is een feit. Maar dit feit alleen beoordelen, kan misleidend zijn omdat u negeert wat tot deze belediging heeft geleid.

Alleen de kennis van alle relevante factoren kan de waarheid van de situatie aantonen. De waarheid zien is een heel moeilijke taak. Zolang u zich van deze moeilijkheid bewust bent, zult u niet in de verleiding komen te geloven dat u in waarheid bent, wanneer u slechts over feiten beschikt. Deze kennis zal je eigen waarachtigheid vergroten, terwijl geloven dat je de waarheid bent terwijl je dat niet bent, alleen maar onwaarheid kan vergroten.

Het vermogen om een ​​diepere, bredere en grotere perceptie van de waarheid te verwerven, wordt bepaald door uw vermogen om uzelf waarheidsgetrouw en oprecht onder ogen te zien, hoe onaangenaam dit ook mag zijn. Naarmate je erin slaagt jezelf onder ogen te zien, groeit je vermogen om de waarheid te zien automatisch. Het kan niet groeien door een directe techniek of proces. Het is een indirect resultaat van innerlijke groei, zelfbewustzijn en zelfgerichtheid.

 

QA130 VRAAG: Als iemand een specifieke angst heeft voor een specifieke ziekte, hoe kan deze persoon dan niet in waarheid zijn, want ziekte bestaat in deze wereld.

ANTWOORD: U moet een feit niet verwarren met de waarheid. Er zijn veel feiten, en feiten zijn delen van waarheden, een halve waarheid, fragmenten van de waarheid. Je zou net zo goed kunnen zeggen dat we allemaal - elk mens dat ooit heeft geleefd, heeft geleefd of zal leven - moet sterven. Dit is een feit.

Maar de angst voor de dood is niet de waarheid. De staat van angst is geen waarheidsgetrouwe innerlijke staat, omdat je in die staat bang bent, iets ervaart dat nooit in overeenstemming is met de werkelijkheid. Nu bedoel ik niet de intuïtie, een beschermend mechanisme dat, laten we zeggen, op het moment dat je in een brand zit, bij een ongeval, het moment van angst het verdedigingsmechanisme naar voren brengt dat je helpt om jezelf op dit moment te beschermen tegen een ongeluk. Dat is een gezond mechanisme dat niets te maken heeft met de staat van angst. Het is een kortstondig iets dat afneemt en dient als een waarschuwing voor zelfbehoud.

Een staat van angst, of de angst nu een ziekte is of een dood of wat dan ook, is een staat van dwaling. Want ook al is een ziekte een feit, het feit dat je er bang voor bent, doet zeker niets om jezelf tegen de ziekte te beschermen, en heeft ook geen ander constructief doel.

VRAAG: In lezing 129, winnaar vs. verliezer [Lezing # 129 Winnaar versus verliezer: wisselwerking tussen het zelf en de creatieve krachten], je zei dat de waarheid langzaam evolueert, en dat begrijp ik heel goed, want dat is ons allemaal overkomen terwijl we het pad bewandelden. We vinden een klein beetje waarheid en vinden dan meer. Maar in de vorige lezing zei u dat als de mens één waarheid kent, hij alle waarheid kent. En dat kan ik niet begrijpen. Help me alstublieft.

ANTWOORD: Ja. Het antwoord is dat ik hier natuurlijk niet naar een gedeeltelijke waarheid verwijs. De manier waarop je erover denkt is, in de termen van dit Padwerk, waar je een element ontdekt en je bewust wordt van de feiten van, laten we zeggen, een misvatting. Het is waar dat u deze misvatting heeft. Dit zal je misschien zelfs tijdelijke bevrijding en opluchting geven.

Maar als je je bewust bent van de misvatting, ben je nog niet per se in een staat van waarheid. Er zijn geïsoleerde momenten binnen dit Pad waarop je een tijdelijke staat van waarheid ervaart, en op dat moment ken je alle waarheid, en dat is een verschil. Het is een verschil tussen het besef van een misvatting en het begrijpen ervan, je bewust zijn van wat je van expansie en bevrijding heeft weerhouden, en zelfs bepaalde aspecten of een staat van waarheid waarin je de schepping ervaart, de goedheid, de rijkdom, met elkaar verbinden, de overvloed, de schoonheid van de schepping.

Wanneer je bijvoorbeeld de waarheid van liefde ervaart, heb je ook de waarheid van wijsheid en de waarheid van schoonheid. Of van een andere kant, ervaar je misschien de waarheid van wijsheid. Dan ken je de waarheid van liefde. Dat is allemaal één waarheid. Of de waarheid van het leven - van wat het betekent om te leven, om afgestemd te zijn op de kosmische krachten. Een benadering van de waarheid is alle waarheid.

Dit is natuurlijk niet de kleine waarheid of de feiten of de factoren van realisatie die allemaal leiden tot één geheel waar je doorheen gaat in je Padwerk.

VRAAG: Maar het lijkt erop dat het vinden van de waarheid, de echte waarheid ver weg is.

ANTWOORD: Nee, dat is het niet. Dat is gewoon de fout van de mens dat hij denkt dat het ver weg is - en daarom vervreemdt hij zich ervan - want het is veel, veel, veel dichterbij dan hij ooit gelooft. Het is precies hier en daar. Het is het echte zelf zijn, zelfs niet het echte zelf zijn in die hogere connotatie, maar jezelf in waarheid ervaren op dit moment, nu, zoals je bent, zoals je je nu voelt - dat is de waarheid.

Je hoeft niet eens anders te worden als je echt in het Nu en dus in jezelf bent. U bent dan in waarheid. Maar als je denkt dat je door grote veranderingen moet gaan die over tien jaar of morgen zullen plaatsvinden, dan ben je weg van de waarheid. Niet omdat je echt van de waarheid af hoeft te zijn, maar omdat je niet inziet dat de waarheid zelf hier en nu is.

 

QA139 VRAAG: Ik heb een recent probleem gehad. Het gaat erom eerlijk te zijn tegen mensen. Ik merk dat ik soms - heel vaak zelfs - de angst heb om eerlijk te zijn. Met een goede vriend vraag ik me af of ze echt de waarheid willen weten over wat ik voel. Als de persoon een meerdere is, zoals mijn baas, ben ik bang dat ik ontslagen kan worden als ik hem vertel wat ik echt geloof.

ANTWOORD: Laten we het eerste nemen dat u zei - namelijk, willen ze echt de waarheid weten? Hier is dit zoiets belangrijks, en vooral bij u, waar de dwang zo groot is dat iedereen de waarheid moet zijn, omdat u denkt dat uw leven ervan afhangt. Dat is natuurlijk niet waar. Uw leven hangt niet af - noch uw geluk, noch zelfs uw welzijn - van het feit of anderen de waarheid zijn of niet.

U zult hier een probleem mee hebben als u vindt dat ze de waarheid zouden moeten weten - ze moeten de waarheid weten of anders. Nu, ziet u, iets anders komt hierin binnen. Op het moment dat je voelt dat je deze dwang hebt - dit misverstand - dat anderen de waarheid moeten zijn, moet er vijandigheid en een dwingende stroom in je zijn. Daarom, zelfs als de andere persoon klaar is om de waarheid te horen wanneer je het zegt, zal het misschien niet verder gaan; het zou beledigend kunnen zijn.

Als je vrij bent van vijandigheid, als je er ontspannen over bent, als er geen dringende noodzaak en geen dwingende stroom is, weet je precies wanneer de ander de waarheid wil horen en wanneer niet. U hoeft het niet te zeggen. U zult volkomen gelukkig zijn en comfortabel zijn om het niet te zeggen, en als u het wel zegt, zal er geen spoor van vijandigheid zijn, en daarom zal het worden geaccepteerd.

Daarom is uw probleem in dit opzicht niet een probleem van de manier waarop u het zei: "Moet ik wel of niet de waarheid zeggen?" Maar het probleem is: waarom denk je dat je leven en je welzijn en je geluk en vervulling ervan afhangen van het feit dat de ander in waarheid is? Dit is de vraag, het punt van waaruit je in jezelf moet kijken. Want het is een illusie als je gelooft dat je voor je geluk afhankelijk bent van iemand anders. Niet echt.

Om het probleem in termen van een lezing te plaatsen voor alles wat ik lang, lang geleden heb gegeven en dat is heel fundamenteel voor dit hele werk [Lezing # 84 Liefde, kracht, sereniteit als goddelijke eigenschap en als vervormingen], is er een conflict tussen onderdanigheid en agressie, de twee pseudosoplossingen. Aan de ene kant denk je dat als je je onderwerpt, je aardig gevonden en geaccepteerd zult worden. Aan de andere kant denk je dat je je zin moet hebben, en als andere mensen niet gehoorzamen, word je vijandig en agressief.

Je schommelt tussen deze twee pseudosoplossingen. Je hebt je weg nog niet gevonden - de uitweg uit deze twee pseudo-oplossingen. Dit is het probleem erachter. Misschien is de beste, meest directe manier om het probleem op dit moment aan te pakken, waar u zich momenteel bevindt, door uzelf af te vragen: waarom moeten anderen de waarheid zijn? Wat wil je van ze?

Laat me het zo zeggen. In deze onderdanige oplossing denk je dat je geaccepteerd kunt worden door naleving, gehoorzaamheid, onderwerping. Als je dat doet, ben je niet eerlijk tegenover jezelf. Ofwel eigenlijk of denk je, je denkt dat je alleen geaccepteerd kunt worden als je jezelf verloochent, als je doet alsof, als je dingen doet om indruk op ze te maken, voor het uiterlijk, in plaats van wat echt is. En dat is waar je in werkelijkheid niet bent.

Het is subtiel, maar op dit punt niet zo subtiel als je nu misschien denkt, want als je heel goed en nauwkeurig kijkt, zul je het zien. Je zult dan zien dat je je eigen bezorgdheid over je gebrek aan waarheid op anderen projecteert, en dat je je te veel zorgen maakt over hun waarheid. Je echte zorg is jezelf, omdat je er zo van overtuigd bent dat als je echt bent, je niet geaccepteerd kunt worden - dat de enige basis om geaccepteerd te worden is door iets te doen alsof, door een rol te spelen. Dat is uw echte zorg - uw schuldgevoel en uw angst en uw wrok en uw zelfverachting en uw rebellie tegen anderen.

 

150 VRAAG: De uitdrukking "jezelf in waarheid zien" lijkt zijn betekenis verloren te hebben omdat veel mensen de uitdrukking gebruiken en beweren dat ze zichzelf in waarheid zien - maar ik weet dat ze dat niet doen. Een uitdrukking wordt vaak op zo'n manier gebruikt dat het zijn werkelijke betekenis verliest. Kunt u dit verduidelijken? Is het van toepassing op gebieden waar mensen de waarheid over zichzelf niet onder ogen willen zien?

ANTWOORD: Dit is helaas het lot van alle waarheid in het menselijke rijk, en het gaat verder dan de beperkingen van het uitdrukken van spirituele waarheid in menselijke taal. Taal kan zich goed lenen om te verbergen, te verplaatsen en te bedriegen als je de juiste woorden gebruikt en toch de echte problemen vermijdt.

Geen enkele uitdrukking in welke taal dan ook garandeert het vermijden van uitvluchten en zelfbedrog. Alleen de diepe oprechtheid van de innerlijke wil om eerlijk te zijn met het zelf kan vervorming voorkomen. De menselijke neiging om van het zelf weg te lopen, zet aan tot het gebruik van taal op dubbelzinnige manieren. Men kan generaliseren over de waarheid terwijl men specifieke waarheden over zichzelf vermijdt. Dit is hoe een waarheid uiteindelijk een cliché kan worden. Daarom herhaal en herformuleer ik dezelfde waarheden in verschillende woorden.

Alles wat ik hier kan toevoegen is dat men niet in de universele, algemene waarheid, de dynamische waarheid van het leven kan zijn, tenzij men in de waarheid van zichzelf is. En dat geldt ook voor de waarheden die nog steeds moeilijk te bekijken zijn. Iemand die weigert onder ogen te zien wat het moeilijkste lijkt, verkeert niet in een waarheidsgetrouwe staat. Er zijn altijd gebieden waar men zich tegen verzet, die mogelijkheden bieden voor zelfbedrog.

Het is essentieel om keer op keer tegen jezelf te zeggen: "Ik wil naar alles kijken, zelfs de gebieden waar ik het meest resistent ben." Dan en alleen dan kunnen alle moeilijkheden, alle schijnbaar onoverkomelijke obstakels, oplossen, zodat de dingen op natuurlijke wijze en moeiteloos op hun plaats vallen en een zinvol leven ontstaat.

De universele levensstroom brengt harmonie waar disharmonie bestond, dat wil zeggen waar verspilling bestond, vervulling waar frustratie bestond, genot opperste waar pijn en ontbering bestonden. Maar de moed en nederigheid om in totale waarheid over het zelf te zijn, moeten dagelijks worden gecultiveerd en opgeroepen.

“Ik ben niet bang om te kijken naar wat het ook is, ook al is het iets dat ik niet wil zien. Ik vraag de goddelijke wijsheid en kracht in mij om mij te helpen zien wat ik het meest nodig heb om te zien, zodat ik kan veranderen als ik moet veranderen. " Maak hiervan uw dagelijkse gebed en u zult het werkelijke zelf van zijn ketenen bevrijden en de zalige waarheid van het universum bereiken.

Volgende les