150 VRAAG: Wat betreft het leven in het Nu en zien wat er is, heb ik ontdekt dat ik altijd geruststelling nodig heb. Dit heeft me ervan bewust gemaakt dat ik bijna nooit onbewust leef. Alles is erop gericht om deze geruststelling te krijgen. Ik leef om te zijn wat ik zou willen zijn, niet wat ik ben. Kunt u mij daarbij helpen?

ANTWOORD: Uw behoefte aan geruststelling is gebaseerd op twijfel dat u meetelt, dat uw intrinsieke waarden voldoende zijn. Je bent bang dat je eigen mening niet klopt, dus je hebt bevestiging of geruststelling van anderen nodig. Alle onwerkelijke behoeften hebben een verslavende kwaliteit; hoe meer men ze nodig heeft, des te sterker wordt het ongezonde streven, en des te verder men van de innerlijke bron van alle oplossingen komt. En hoe meer men eraan went, hoe meer men denkt dat men het nodig heeft.

Wanneer je het moment ingaat, vraag jezelf dan af welke specifieke geruststelling je wilt. Vraag uzelf dan af waar u niet zeker van bent. De onzekerheid die aan uw huidige waarheid ten grondslag ligt, moet naar voren worden gebracht. Je zult dan merken dat er een laf opportunisme bestaat waar je je waarheid in relatie tot universele waarheid schuwt. Dit op angst gebaseerde opportunisme kan gemakkelijk worden verdoezeld door schijnbare rebellie.

Deze ontdekking is al de eerste laag van het moment. Als je dit weet, kun je naar de volgende laag gaan, namelijk het onderzoeken van de twijfel die geruststelling nodig lijkt te hebben. Waar verlaat je misschien een natuurwet en wil je die niet eens weten, om jezelf niet in gevaar te brengen door je te verzetten tegen wat je vreest dat de wereld van je verwacht? Begrijp je?

VRAAG: Ja, ik denk dat ik het heel goed begrijp. Stel nu dat mijn twijfels en behoefte aan geruststelling mijn mannelijkheid betreffen. Hoe is dit van toepassing op wat je zei over de natuurwet in plaats van te voldoen aan de verwachtingen van de mensen om me heen?

ANTWOORD: U verzaakt de natuurwet door niet te vertrouwen op de goedaardige aard van uw gevoelens. Je snijdt ze af. Er zit diep in je een mechanisme dat zegt: “Nee, ik ga niet verder. Ik laat mezelf zover gaan als ik heb omdat het plezierig is, maar ik wil niet het risico nemen dat mijn volledige natuur zijn gang gaat. "

Je doet dit deels omdat je bang bent voor de afkeuring van de wereld, en deels vanwege een misvatting. Je hebt angst, maar je voelt je ook bedreigd door natuurlijke gevoelens in jezelf en je betuigt trouw aan een wereld die lijkt te zeggen dat je deze gevoelens niet moet vertrouwen. Je ontkent de universele krachten in je. Je wilt op zeker spelen.

Volgende les