QA114 VRAAG: Voor de persoon die moeite heeft met denken, en nog meer moeite heeft met voelen, dat hij zijn innerlijke krachtbronnen kan bereiken, zou u nog iets willen zeggen over de twijfel of het onwetendheid die hem ervan weerhoudt dit deel van zijn gevoelens af te sluiten? ?

ANTWOORD: Ja, ik zou in de eerste plaats willen zeggen dat hier een gebrek aan zelfvertrouwen is, wat natuurlijk het resultaat is van veel afwijkingen. Vanwege dit gebrek aan vertrouwen in zichzelf, leunt men op voorverteerde opvattingen, en daarom wordt onafhankelijk denken en voelen afgesneden. Nu rijst de vraag waarom dit gebrek aan vertrouwen bestaat.

Uiteindelijk is het in dit leven altijd te danken aan een ervaring uit je kindertijd die, zoals jullie allemaal weten, pijn en wrok veroorzaakte. De volledige betekenis van deze pijn wordt uit het zicht verdrongen en er is een verdedigingsmechanisme gecreëerd om toekomstige soortgelijke pijn af te weren. Juist dit afweermechanisme werkt niet, aangezien het een pseudo-verdediging of een pseudo-oplossing is. Vervolgens wordt het zelfvertrouwen voortdurend aangevallen en uitgedaagd.

Wat de psyche en de persoonlijkheid geloofden dat zou werken, blijkt constant niet te werken. En aangezien dit een onbewust proces is, is er geen manier om het aan te pakken. Het enige dat de persoonlijkheid kent, is een verward gevoel van gebrek aan vertrouwen in de eigen waarneming, ervaring en gedachte, waarna men zijn toevlucht neemt tot het steunen op de publieke opinie.

Het is van het grootste belang dat dit hele proces wordt afgerold: wat was de oorspronkelijke pijn? Hoe diep en intens werd het gevoeld? Wat was de daaropvolgende verdediging ertegen? Waarom is die verdediging een onrealistisch proces of concept, en bracht het daarom constant een verlaging van het zelfrespect teweeg? Het is nooit voldoende om dit hele proces theoretisch en algemeen te begrijpen. Het moet afzonderlijk worden blootgelegd.

Nu is het onnodig te zeggen dat de meeste mensen een grote angst hebben om dit proces aan het licht te brengen en deze oorspronkelijke pijn te ontdekken, met alle daaropvolgende sterke, sterke gevoelens waarvoor men zich schuldig voelt. Men vreest ook dat men bij het blootleggen van deze pseudo-verdediging het moet loslaten, terwijl het nog steeds het enige is dat de psyche weet om af te weren wat het het meest vreest. Daarom is er een sterke weerstand, een sterke strijd.

Volgende les