QA247 VRAAG: Ik geloof dat veel religieuze wetten zijn bedacht om te voorzien in de behoeften van een specifiek volk dat op een specifieke plaats en tijd leeft. Elke nieuwe generatie moet de waarheid in zichzelf vinden, en wetten moeten groeien en veranderen samen met de spirituele evolutie van een volk. Maar de wijsheid van onze voorouders is groot, en u hebt gezegd dat er veel waarheid uit de Bijbel te leren is. De Tien Geboden en de Bergrede zijn voorbeelden van universele spirituele wetten die de religieuze overtuiging van een bepaalde groep mensen overstijgen.

Ik vraag me af of er andere religieuze wetten in het Oude en Nieuwe Testament zijn, die ook spirituele wetten zijn die we nog steeds zouden moeten volgen. Ik denk aan gewoonten als het naleven van de sabbat, voedingsvoorschriften en besnijdenis. Ik zou graag advies krijgen over deze specifieke voorbeelden of een bespreking van de vraag in het algemeen.

ANTWOORD: De drie specifieke voorbeelden die u noemde, zullen goed dienen om het punt te illustreren dat ik probeerde te maken in alle recente berichten, antwoorden en lezingen over het onderwerp. Het is niet zo moeilijk om onderscheid te maken tussen eeuwige wetten die van generatie op generatie worden doorgegeven door middel van traditie, en wetten die op een bepaald moment tijdens specifieke omstandigheden betekenisvol waren, maar in een andere periode van de geschiedenis totaal achterhaald raken, of die moeten worden gewijzigd in overeenstemming met omstandigheden in de evolutie van de mensheid.

Laten we nu deze drie voorbeelden nemen en ze beschouwen in het licht van het gebruik van uw eigen diepe denken, uw innerlijke kennis en alle wijsheid die in alle mensen aanwezig is, en deze toepassen op de vragen. Dit is inderdaad het proces van autonomie, in tegenstelling tot het blind vasthouden aan traditie.

Het houden van de sabbat betekent heel eenvoudig dat mensen wat tijd en energie opzij moeten zetten voor hun communicatie met God, voor hun innerlijke ontwikkeling, voor hun geestelijke voeding en ook voor fysieke rust. Als deze wet niet was gegeven, zouden veel mensen de behoeften van hun geest en hun lichaam hebben verwaarloosd. Dit geldt nog steeds in veel gevallen.

Tegenwoordig is de mensheid als geheel echter voldoende gegroeid om te bepalen wanneer zulke tijden van geestelijke voeding en fysieke rust zouden moeten bestaan. Het hoeft niet op een voorgeschreven dag te zijn. In voorgaande tijdperken was er zoveel kinderlijke afhankelijkheid dat het leven gestructureerd moest worden om een ​​ietwat harmonieus evenwicht te creëren.

Terwijl de mensheid langzaam volwassen wordt, moet de zelfverantwoordelijkheid meegroeien, zelfs bij vragen als wanneer rust moet worden genomen, in hoeverre moet worden gewerkt en in hoeverre moet ze zich concentreren op innerlijke ontwikkeling en gemeenschap met God. In elk leven kunnen deze saldi variëren. Zelfs bij dezelfde persoon kan het variëren in verschillende fasen en levensomstandigheden.

Zoals u nu bent, kunt u van u allemaal verwachten dat u ruimte in uw geest maakt om niet alleen in uw levensonderhoud te voorzien, maar ook om de ziel, de geest en het lichaam te geven wat ze nodig hebben. Dit kan al dan niet de algemeen toegewezen zevende dag van de week zijn. Bij sommigen is een andere dag van de week wellicht geschikter. Bij anderen is het misschien goed om elke dag wat tijd aan het innerlijke leven te besteden, terwijl je de algemene rustdag gebruikt voor fysieke ontspanning en bijtanken. Jullie moeten allemaal contact ontwikkelen met je innerlijke stemmen en behoeften.

Dieetcodes zijn volkomen nutteloos, want wat toen logisch was, is nu niet meer logisch. Er waren gewoon totaal andere omstandigheden. Deze wetten vandaag overnemen is niets meer dan bijgeloof. Maar in overeenstemming met de huidige omstandigheden moeten er zeker nieuwe voedingswetten komen. En velen van jullie proberen dit echt te doen.

De geest achter het volgen van voedingswetten, of gezond verstand, is heel anders. In het eerste geval wordt het volgen van een voedingswet gedaan in een houding van blindheid, alsof het een magisch middel is om de genade van God te verwerven. In het laatste geval wordt erkend dat de persoonlijkheid de verantwoordelijkheid draagt ​​om het lichaam in de best mogelijke conditie te houden. Het verlangen hiernaar komt voort uit het waarderen van het leven.

Besnijdenis werd geïntroduceerd in een tijd dat de mensheid nog in een zeer atavistische staat verkeerde. Bloedoffers speelden een geweldige rol, over de hele aarde. Bloedoffers verzachten de innerlijke schuld voor het verraden van God en de waarheid, en voor het toegeven aan verleidingen van het lagere zelf. Toen de joden uit de oudheid, die God als de ene Schepper aanbaden, door de Heer werden geïnstrueerd om niet langer menselijk leven op te offeren, moest er een aangepast bloedoffer overblijven om het hoofd te bieden aan de overweldigende innerlijke schuld van de mensheid.

Het is niet waar dat deze wet iets te maken had met gezondheid of hygiëne. Dit was een zeer oppervlakkige grondgedachte, want de ware betekenis kon niet worden begrepen. Naarmate de mensheid volwassen wordt, heeft dit soort schuldverzoening geen zin meer. Tegenwoordig is de mens volwassen genoeg om zijn schuldgevoelens direct onder ogen te zien en er realistisch mee om te gaan.

Gerechtvaardigde schuldgevoelens moeten worden hersteld en de houding die ze heeft gecreëerd, moet worden gezuiverd en getransformeerd. Ongerechtvaardigde en ontheemde schuldgevoelens moeten worden erkend voor wat ze zijn en moeten worden uitgewist. Ontheemd lijden, waarbij het effect van de schuld - het lijden - niet samenhangt met de oorzaak ervan - gerechtvaardigde schuld - niet langer nodig, gepast of wenselijk is.

In dit verband zou ik erop willen wijzen dat de besnijdenis lijden veroorzaakt bij de mannelijke mens. Hoe zit het nu met de vrouwelijke mens? Het kon niet aan je aandacht ontsnappen, als je er echt over nadacht, dat er een betekenis is waarom vrouwen tot voor kort in de geschiedenis kinderen in zeer groot lijden baarden.

Dit verplaatste "bloedoffer" was de vrouwelijke versie van verzoening voor schuld in de ziel. In de tijd dat de mensheid klaar was om op een veel directere en effectievere manier met schuldgevoelens om te gaan, raakte het lijden tijdens de bevalling bijna achterhaald - eerst door chemische hulpmiddelen en recentelijk ook door natuurlijke middelen.

Zoals ik aangaf in de lezing over traditie [Lezing # 246 Traditie: het zijn goddelijke en vervormde aspecten], wanneer mensen gebruiken in stand houden die niet langer geschikt zijn en die vervangen zouden moeten worden door meer zinvolle procedures, heeft dit een zeer ongewenst effect op de psyche, het zieleleven en het fysieke leven van degenen die erbij betrokken zijn. Het stopt echt de evolutionaire harmonieuze stroom.

Volgende les