6 VRAAG: Ik zou graag een vraag willen stellen over de gevoeligheid van dieren. Hoewel de mens verondersteld wordt het hoogst ontwikkelde wezen op aarde te zijn, zijn dat in bepaalde gebieden wel dieren. Jachthonden hebben bijvoorbeeld het gevoel dat de mens totaal niet heeft. Of onze katten, die naar de deur rennen voordat ze mogelijk konden horen dat een van ons nadert, wijken niet als er een vreemde voor de deur staat. Hoe is dit mogelijk?
ANTWOORD: Het is zo: wat jij instinct noemt, is niets anders dan het gevoel dat waarneemt wat niet materieel is. Dit gevoel is meer ontwikkeld bij dieren omdat hun intellect nog niet zo ontwikkeld is als dat van de mens. Het intellect is erg belangrijk voor de mens, vooral voor zijn opgaande ontwikkeling, omdat de uitvoerende wil er deel van uitmaakt.
Als het intellect echter het uiteindelijke doel wordt en niet een middel om een doel te bereiken - een middel om God te bereiken - dan wordt het niet in de goede richting gekanaliseerd. Er wordt te veel nadruk op gelegd en het resultaat is disharmonie; dan verwelken de gezonde instincten. Dit is tegenwoordig erg het geval. Het zou nodig zijn om een evenwicht te vinden. Gebeurt dit niet, dan zijn de gevolgen ernstig.
Hetzelfde geldt wanneer het intellect wordt verwaarloosd, zoals in het verleden is gebeurd en nog steeds gebeurt bij bepaalde mensen. Als het dier in het bezit is van zintuigen die de mens vaak mist, komt dat omdat het ze nodig heeft als compensatie. Mensen zouden veel meer van deze vermogens kunnen bezitten als ze de juiste balans zouden creëren en hun intellect in dienst zouden stellen van een hoger doel. Ook dit zal ooit gebeuren.
Je kunt zien dat bij zogenaamde primitieve mensen de gave van instinctief bewustzijn veel meer ontwikkeld is. Dit zou uw vraag moeten beantwoorden. Dezelfde vraag werpt echter nog meer interessante punten op, die ik in dit verband zou willen bespreken.
Door de vervorming in de ziel, die ik de ziekte van jullie tijden kan noemen, kwam het tot stand dat er op aarde technische en wetenschappelijke vooruitgang is geboekt, die niet gelijke tred houdt met de spirituele vooruitgang.
God heeft je je intellect gegeven zodat je er je beslissingen mee kunt nemen: "Ik ga deze of die kant op, ik beslis voor dit of ervoor." De keuze kan gemaakt worden voor het geestelijk leven en voor een geestelijke instelling. Maar het moet uit je vrije wil komen, en een vrije beslissing komt van het intellect. Wanneer een dergelijke beslissing op de juiste manier wordt genomen, zullen de vermogens van instinctieve en buitenzintuiglijke waarnemingen - inclusief mediumschap - niet verlamd raken, maar zich samen met het intellect ontwikkelen.
Dit hangt af van de richting waarin u uw intellectuele vermogens plaatst, volgens hun juiste functie en aard, zoals wijsheid en wettigheid vereisen. Het doel is de harmonieuze ontwikkeling van uw totale spirituele en psychische organisme. Als het gebruik van het intellect van deze richting afwijkt, zal de resulterende disharmonie tot een gevoel van ongeluk leiden.
Wees je ervan bewust dat het intellect een instrument is van groot belang voor het bereiken van de hoogste spirituele niveaus. Maak het niet klein. Houd er echter ook rekening mee hoe het moet worden gebruikt en wat de richting ervan is. Is het een doel op zich, of is het een middel om een doel te bereiken?
17 VRAAG: Ik zou iets willen vragen over de evolutie van dieren. Als het hoogste dier bijvoorbeeld een mens wordt - dat een aardig zacht paard het laagste type mens wordt, zoals een crimineel, kan ik me niet voorstellen.
ANTWOORD: Nee, je kunt niet zeggen dat een paard in een mens verandert. Dat is niet correct. Er zijn veel onderdelen die een geheel vormen. En het hoeft niet per se een crimineel te zijn. Nee, dat is niet zo. Het is eerder zo dat iemand op het laagste niveau van menselijke ontwikkeling heel weinig weet, nog steeds erg blind is, en als hij een crimineel wordt, is dat alleen omdat zijn vrije wil hem ertoe aanzet toe te geven aan het lagere deel van zijn natuur.
Zie je, de zieledeeltjes die als dieren zijn geïncarneerd, zijn verschillende aspecten van de menselijke innerlijke samenstelling. Misschien zou één paard - hoewel dit maar een ruwe uitleg is - één aspect vertegenwoordigen, enzovoort. Omdat de dierenziel geen geheel is, is het slechts een deeltje van een groepsziel. Vóór de incarnatie worden de groepszielen van de respectievelijke dieren verzameld in de Spirit World en gedurende lange tijd worden ze door een buitengewoon gecompliceerd proces doorlopen, dat onmogelijk uit te leggen is.
Ze worden bewusteloos gemaakt en hun vloeistoffen en subtiele lichamen worden opgelost en ondergaan een proces waarbij nieuwe subtiele lichamen zich kunnen vormen rond de oorspronkelijke goddelijke vonk, dichter bij de staat die het ooit was. Dan kan de eerste incarnatie beginnen en is er een schone lei. Wat dit wezen ook beslist, het kan. Is dat ergens duidelijker? {Yes} Ik realiseer me dat dit buitengewoon ingewikkeld is voor jullie om te begrijpen.
VRAAG: Dieren hebben dezelfde ziekten als mensen, maar mensen leren van hun ziekte. Wat kan een dier leren van een ziekte?
ANTWOORD: Dat is niet het punt. In dat stadium, vóór de menselijke incarnatie, valt er niets te leren; het is gewoon iets om doorheen te gaan.
42 VRAAG: Gaan dieren die zijn gedood om te worden opgegeten in dezelfde sfeer als een overleden huisdier?
ANTWOORD: Het maakt geen enkel verschil uit waarom een dier sterft. Het is hetzelfde als bij een mens. De sfeer van een mens die in de geestenwereld komt, wordt niet bepaald door het soort dood dat de ziel heeft doorgemaakt. De sfeer wordt bepaald door de ontwikkeling en vervulling van elk bestaan.
VRAAG: Kunt u mij alstublieft vertellen hoe het is om een dier wakker te maken nadat het is gestorven? Hoe worden ze wakker? Ik begrijp deze "groepsziel" die u noemde niet. Hoe zit het met de groepszielen?
ANTWOORD: De groepsziel moet worden begrepen in de zin dat een dier een deeltje van een hele ziel is, net zoals een mens de helft is van een complete geest. De andere helft, wat een "dubbel" wordt genoemd, kan al dan niet geïncarneerd zijn. Bij dieren gaat de splitsing verder. Een heel wezen bestaat uit vele deeltjes die in verschillende vormen van bestaan zijn geïncarneerd. Hoe lager de ontwikkeling, hoe verder de splitsing gaat. Terwijl deze gescheiden deeltjes zich ontwikkelen, verenigen ze zich en vormen ze een geheel.
Het ontwaakproces van een dier lijkt sterk op dat van de mens. Afhankelijk van de ernst van een ziekte, of van een plotseling ongeval waarbij een shock optreedt, kan er een langere of kortere periode van rust of bewusteloosheid zijn voor het dier. In andere gevallen is het op het moment dat het dier uit zijn fysieke lichaam glijdt, wakker en vrij. Het is blij. Het voelt licht aan.
Het kan een tijdje in een bijzondere dierensfeer leven voordat het wordt gereïncarneerd. Het kan zijn voormalige meesters bezoeken. In ieder geval is het in het hiernamaals in de regel veel gelukkiger dan op aarde. We kunnen ook niet generaliseren over dieren. Elk geval is misschien een beetje anders, maar voor alle dieren wordt gezorgd. Er zijn geesten wiens taak het is om dieren te helpen.
87 VRAAG: Kan iemand een conclusie trekken over karakter in iemand die van dieren en de natuur houdt en iemand die niet om beide geeft?
ANTWOORD: Generalisaties, mijn vrienden, zijn erg gevaarlijk. Alles is een symptoom van iets. Maar pas op voor kant-en-klare meningen en generalisaties. Ze zijn erg misleidend. De veronderstelling dat de persoon die van dieren en de natuur houdt een beter persoon is dan iemand die dat niet doet, is helemaal verkeerd. Het kan heel goed zijn dat iemand in dit opzicht meer ontvankelijk is voor één manifestatie van goddelijk leven.
Deze zelfde persoon kan volkomen gesloten zijn voor een andere manifestatie, terwijl de persoon die niet van dieren en de natuur houdt, anderszins ontvankelijk en open is. De laatste is bijvoorbeeld misschien minder bang voor mensen dan de eerste en houdt daarom van hen en begrijpt ze beter.
Het is echter even verkeerd om te oordelen dat bepaalde mensen, alleen omdat ze niet van dieren houden, automatisch meer van mensen houden dan van mensen die wel van dieren houden. Er is geen regel en elk geval moet afzonderlijk worden beoordeeld.
VRAAG: Het is grappig omdat ik een diep wantrouwen koester voor iemand die niet om dieren en de natuur geeft, dus ik moet het helemaal mis hebben. Maar ik denk dat er iets mis is met zo iemand.
ANTWOORD: Degenen die de manifestatie van de schepping niet liefhebben en begrijpen, hebben wel iets mis met hen. Maar dat betekent niet dat het meer gerechtvaardigd of gerechtvaardigd is om een persoon met deze specifieke beperking te wantrouwen dan andere mensen die andere beperkingen hebben die u niet eens ziet.
VRAAG: Misschien omdat ze niet zo duidelijk zijn.
ANTWOORD: Ze zijn misschien duidelijk, maar misschien niet voor u.
91 VRAAG: Ik heb een vraag over het doden van alles dat leeft. Ik heb een klein meisje en natuurlijk heb ik haar geleerd dat het slecht is om iets te doden. Maar wat doe je als er ongedierte in huis is?
ANTWOORD: Wel, mijn beste vrienden, ik heb al eerder dergelijke vragen beantwoord en ik zal het opnieuw doen. Deze visie om iets niet te doden, zelfs als het destructief is zoals bijvoorbeeld ongedierte, zou extreem fanatisme zijn en een volkomen misverstand over de waarheid.
Er is een lager soort dierlijk leven dat destructief is, en als jullie allemaal zouden voldoen aan de strikte regel dat er niets mag worden gedood, zouden jullie jezelf vernietigen. Je zou ook geen ziektekiemen doden. Ook ziektekiemen zijn levensorganismen, alleen kleiner. Je kunt ze niet met je gewone ogen zien, maar het leven is er. Waar eindigt het allemaal?
Als een klein, destructief levensorganisme wordt gehandhaafd vanwege een dergelijke regel, zou het uiteindelijk het grotere, belangrijkere levensorganisme vernietigen. Door een organisme te laten leven volgens een regel om niet te doden, zou je toch doden, hoewel je de handeling niet zou zien, aangezien de procedure lang is. Hier heb je een typisch voorbeeld van hoe gevaarlijk en misleidend het is om regels blindelings te volgen. Door dit te doen, doe je precies wat de regel verbiedt.
Dit geldt voor elke waarheid. Waarheid onnadenkend te ver doorgevoerd, wordt noodzakelijkerwijs een onwaarheid. De waarheid is nooit een starre regel die tot het einde kan worden nagestreefd. Het is dynamisch en flexibel en vereist daarom altijd de middenweg, die alleen bereikt kan worden door verantwoord te denken en te evalueren.
Rigide dogma's zijn gebaseerd op dergelijke regels. Het leven is uit de levende geest van de waarheid gehaald en de letter van de wet is vervangen. Omdat mensen te lui zijn om na te denken en te laf om hun eigen beslissingen te nemen op basis van hun eigen evaluaties, willen ze vasthouden aan een dode uitspraak.
Dan voelen ze zich goed als ze het juiste doen. De waarheid is niet zo comfortabel. Er moet voortdurend voor worden gestreden door middel van boekhouding, denken, beslissen, afwegen. Het vereist een gevoel van eigen verantwoordelijkheid en moed. Dit geldt voor alles, ook voor het onderwerp waarover je hebt gevraagd.
Ik kan een andere vraag voorzien. Het is: op welk niveau van het dierenleven moeten we stoppen? Hoe weten we? Er zijn zoveel overwegingen, zoveel factoren die we negeren. Hoe kunnen we beslissen welk dierlijk leven overwegend destructief en wat overwegend constructief is?
Dit hangt ook af van de omstandigheden van een bepaalde beschaving en van omgevingsfactoren. Er is hier geen eenvoudig antwoord. Maar nogmaals, fanatisme en starheid zullen niet het antwoord zijn. Het antwoord is evolutionaire ontwikkeling. De tijd is nog niet aangebroken dat de mensheid klaar is om het doden van hogere diersoorten op te geven, maar het is niet al te ver weg, althans vanuit ons standpunt.
De tijd zal komen dat de mensheid geen vlees meer hoeft te eten. Tot die tijd zullen er echter nog veel andere dingen moeten veranderen. De volgende stap is de strikte observatie om onnodige wreedheid te vermijden. Deze stap kan niet worden overgeslagen door het eten van vlees te verbieden.
Tot die tijd kun je alleen in jezelf het antwoord op zulke vragen vinden. Onderzoek uzelf. Waar neig je naar rigide fanatisme? Waar ben je geneigd onverantwoordelijk te zijn? Elk vraagstuk vraagt om een andere houding, een nieuwe boekhouding en om door te denken.
QA127 VRAAG: Hebben dieren karma?
ANTWOORD: Je moet onthouden wat het woord "karma" betekent. Karma betekent effect. Een dier is nog geen schepsel dat kan bepalen, kiezen - met andere woorden, zoals gezegd, het heeft geen vrije wil. Zijn karmische mogelijkheden zijn uiterst beperkt, omdat de vonk van de keuze, bij uitstek, zo oneindig klein is.
Dit is in deze periode van menselijke ontwikkeling heel moeilijk te begrijpen, maar de tijd zal later komen dat jullie het allemaal zullen begrijpen - waarin het voor mij mogelijk zal zijn om te spreken over de grotere betekenis van dieren. Het bestaan van dieren - zoals alle bestaan - is een uitdrukking van ideeën.
De aardse sfeer is natuurlijk doordrongen van de ideeën van de mens. Er zijn massa-ideeën, race-ideeën. De oorspronkelijk superieure creatieve geest, de Godsgeest, had bepaalde ideeën die zijn uitgekomen. En dan hebben de ideeën van de mens, het kleinere deel van de creatieve geest, soms met deze ideeën geknoeid vanwege massabeelden. En dieren zijn daar vaak een uitdrukking van. Dit is zover ik kan gaan.
QA128 VRAAG: Veranderen dieren van de ene incarnatie naar de andere? Zal een kat bijvoorbeeld in alle incarnaties een kat zijn?
ANTWOORD: Nee. Natuurlijk niet. Ook daar zijn ontwikkelingen; er zijn fasen die elk levend organisme doormaakt.
QA146 VRAAG: In uw laatste lezing zei u: "Een waarheidsgetrouw concept van het leven betekent de kennis, de ervaring, van het leven als volkomen goedaardig." Maar de ervaring van het leven zoals uitgedrukt in de natuur is niet goedaardig. De hele natuur vecht tegen ziekten van bomen, dieren.
ANTWOORD: Je neemt hier de manifestatie van bepaalde natuurlijke verschijnselen die nog steeds plaatsvinden in de wereld van dualiteit. Maar wanneer je deze wereld van dualiteit transcendeert - en dit kan alleen in elk individueel geval binnen de persoonlijke problemen van de persoonlijkheid worden gedaan - moet worden ontdekt dat waar er conflict was en waar het leven vijandig leek, dat niet zo is; dat leven is goedaardig.
Omdat er stormen zijn of omdat er overstromingen zijn of omdat er ziekte bestaat, betekent dat niet dat het leven niet in wezen in wezen goedaardig is. De moeilijkheden en de ziekten en de tragedies en het lijden zijn een duidelijke uitdrukking van de fouten van de mens, van de verkeerde concepten van de mens.
Op het moment dat men zich realiseert dat deze concepten het resultaat zijn van aan fouten gebonden zijn, in een reeks misvattingen verkeren, vindt op dat moment een nieuwe opening plaats, zoals iedereen die een innerlijk pad volgt om zijn innerlijke problemen te begrijpen en te overstijgen, weet. Dit is de enige manier waarop dit echt kan worden begrepen, omdat het niet kan worden begrepen op het niveau van theoretiseren of filosoferen.
Het zullen woorden zijn die al dan niet als theorie worden aanvaard. Maar zelfs als ze als theorie worden aanvaard en begrepen, is het op zijn best slechts een oppervlakkig begrip.
VRAAG: Nou, ik kan het begrijpen met mensen, maar niet met de natuur. De bomen en dieren, ze hebben geen idee.
ANTWOORD: Maar het leven en jij zijn één. Het leven is bewustzijn, zoals je diepste zelf bewustzijn is. Zie je, objectief gezien is een storm geen tragedie. De tragedie is alleen in de ogen van de toeschouwer. Objectief gezien is zelfs ziekte van een individu geen tragedie.
VRAAG: Maar ik zie het lijden van kleine wezens die zichzelf niet kunnen helpen, gewond en bang. Het doet pijn.
ANTWOORD: Ja, het doet u pijn, maar het doet u alleen pijn omdat uw mening of uw perceptie beperkt is binnen dit onmiddellijke kader van dat lijden. Is het je niet overkomen dat wanneer je in dit licht terugkijkt op je verleden, dat iets dat - terwijl je er doorheen ging - een grote ontbering leek en een groot lijden leek?
En nu, achteraf, besef je dat dit zo leek terwijl je er doorheen ging, maar als je nu een meer afstandelijk overzicht hebt, besef je dat dit het beste was dat je had kunnen overkomen.
VRAAG: Ja, dat klopt, maar ik ben sterk; Ik ben een menselijk wezen. Ik kan het aan. Maar een kleine duif kan er niet tegen.
ANTWOORD: Het kan precies hetzelfde duren, omdat het ook een deeltje van bewustzijn is zoals jij een deeltje van bewustzijn bent. En in feite zou ik kunnen zeggen dat hoe groter het bewustzijn is - hoe hoger het bewustzijn wordt verhoogd, hoe completer het bewustzijn is - hoe groter de gevoeligheid, kwetsbaarheid en dus het scala aan ervaringen voor zowel lijden als plezier.
Dit is een absolute waarheid die zelfs door elk individu opnieuw kan worden geverifieerd - natuurlijk op een kleinere schaal. Het grotere bewustzijn is bereikt door het evolutieproces, en ervaring - gevoel-ervaring - is even groter. Zie je, het lijden is altijd het gevolg van het niet zijn waar iemand potentieel kan zijn.
Lijden kan op geen enkele andere manier bestaan, mijn vrienden. Als een persoon precies is waar hij op dit moment kan zijn, kan hij onmogelijk lijden - hoe onvolmaakt hij ook is; ongeacht de omstandigheden van de wereld om hem heen; ongeacht wat zijn persoonlijke levensstaat ook mag zijn. Hij moet in harmonie zijn.
Lijden en disharmonie treden op op dat moment waarop de persoonlijkheid enerzijds in staat is tot een groter scala aan ervaringen, terwijl een ander deel van de persoonlijkheid terughoudend en beperkt. Daarom wordt het potentieel van bewustzijn niet gerealiseerd. Dat creëert spanning, en het is deze spanning die op zijn beurt leidt tot lijden.
Maar zelfs een fysieke pijn zal zeer gering zijn in de ervaring van lijden als de persoon is waar hij zou moeten zijn, omdat er dan een ontspannen toestand zal zijn en geen gespannen toestand.
Nu is het lijden van een baby - hoeveel hij ook schreeuwt - veel minder dan het lijden van een volwassene door het feit dat de herinnering geen rol speelt. Het kind lijdt op dit moment; in het volgende moment, op voorwaarde dat het lijden wordt verlicht, is het verdwenen. Een volwassene zal blijven volharden vanwege zijn uitgebreide ervaring dankzij een groter bewustzijn.
Het is dus niet waar dat er een schepsel in het universum is dat meer neemt dan waartoe hij in staat is, waar er geen erg evenwichtige wet van oorzaak en gevolg is, zodat het gevolg van een oorzaak een gunstige oorzaak kan worden van een volgende effect, ongeacht wat de tijdelijke ervaring mag lijken of zijn.
VRAAG: Dus het dier dat lijdt, dat het stadium bereikt ...
ANTWOORD: Ja, maar het dier is niet alleen dit dier; het maakt deel uit van een groepsbewustzijn. Het maakt deel uit van het hele bewustzijn en dus kan zijn lijden - hoewel de mens er alles aan zou moeten doen om het te verlichten - in het totale schema alleen maar leiden tot uitbreiding van vreugde en plezier.
Tijd is de grote hindernis in het bewustzijn van de mens hier, omdat hij gelooft dat dit Nu een finaliteit is waarboven hij niet kan zien. De constante moeilijkheid die u bij dit probleem ondervindt, is een manifestatie van een persoonlijk probleem.
U zult de algemene factoren die hier een rol spelen, als een algemeen filosofisch standpunt, niet kunnen begrijpen totdat u uw eigen geleden pijn kunt ontmoeten en ermee in het reine kunt komen. Je kunt niet boven deze pijn uitstijgen, omdat je er niet volledig in bent geslaagd om het effect ervan op jou en de emotionele wegen die je neemt te erkennen - dat er onbewust een zeer grote woede over in jou is.
Deze woede zorgt ervoor dat je onbewust niet bereid bent om het los te laten. Het maakt niet uit hoeveel filosofische waarheid over de positieve aard van het leven je in je geest opneemt, het zal deze lagen niet bereiken waar je woede en je onvermogen om in het reine te komen met de pijn uit het verleden, bestaan.
Wanneer dit gebeurt, wanneer je besluit het echt onder ogen te zien en er doorheen te werken, dan zal de waarheid van de goedaardige aard van het universum volledig door je systeem stromen. Maar dit kan niet gebeuren tenzij je onder ogen ziet en je bewust wordt van wat ik net zei.
VRAAG: Ik heb altijd gemerkt dat zelfs de allerhoogste ontwikkelde mensen het willen weten: maar waarom is dat in de wereld?
ANTWOORD: Telkens wanneer deze vraag wordt gesteld, de manier waarop deze vraag wordt gesteld, betekent dit altijd echt: "Waarom bestaat er überhaupt pijn?" Deze vraag is zo urgent in de psyche, omdat een zeer persoonlijke subjectieve pijn niet volledig van binnen is ervaren en niet volledig onder ogen is gezien en ermee in het reine is gekomen.
Het effect ervan is niet waargenomen door de persoonlijkheid - het subtiele effect van hoe het individu zijn leven leidt en wordt beïnvloed in zijn hele houding na deze zeer persoonlijke pijn. Deze pijn kan nooit echt in realistische termen worden begrepen en gezien, zolang men zichzelf niet expliciet toestemming geeft om het te ervaren, zelfs niet nu.
Want waar een pijn uit het verleden niet in het reine is gekomen, is het werkelijk constant aanwezig in het heden - constant. Het bestaat momenteel in een of andere factor in je huidige leven. En de vindingrijkheid van de mens om heel vaak weg te rennen en er niet naar te kijken en het te verdoezelen en zichzelf te bedriegen over deze toestanden is vaak verbazingwekkend, tot zijn eigen nadeel. Omdat hij zich op die manier splitst - door wat hij gelooft dat hij gelooft, en door wat hij innerlijk en emotioneel en waarheidsgetrouw diep in zijn diepste zelf gelooft.
VRAAG: Als men nadenkt over wat Hitler deed of wat er nu in Vietnam gebeurt en al die levens vernietigd ziet worden, en men heeft dat gevoel: waarom moet dat zo zijn? Dat is altijd een objectief gevoel.
ANTWOORD: Wanneer er een objectieve woede is over omstandigheden, heeft deze een geheel andere kwaliteit in de psyche, wat natuurlijk erg moeilijk uit te leggen is omdat de menselijke taal zo beperkt is dat de woorden hetzelfde zijn. Er zouden verschillende woorden moeten zijn. Ik leg vaak uit dat gezonde woede een heel andere kwaliteit heeft dan de persoonlijke, subjectieve, vervreemde woede die het ene met het andere bedekt en niet echt is waar je zou moeten zijn en in jezelf.
De gezonde woede laat iemand vrij; het heeft geen knagend, slopend en verlammend effect op het individu.
VRAAG: Ja, maar het is nog steeds de vraag: waarom moet dat gebeuren?
ANTWOORD: Maar, ziet u, waar een persoon echt verlicht is, begrijpt hij het ofwel op universele voorwaarden, of zelfs als hij - over deze of gene kwestie - het niet begrijpt op universele voorwaarden, hij weet dat hij het niet begrijpt en hij betreurt de moeilijkheden van deze wereld, maar hij zal niet partijdig zijn.
Hij zal nooit het gevoel hebben "dit is goed" versus "dit is fout", omdat hij weet dat deze hele wereld verwikkeld is in een diep lijden van fouten die zich afsplitst - van dualiteit die deze voorwaarden creëert - en hij zal accepteren dat dit de staat is. van de wereld.
Hij zal ermee ophouden er ruzie mee te maken, wat geen onverschilligheid betekent, noch luiheid van de geest. Het betekent het begrijpen van waar je bent - deze hele wereld - en de acceptatie ervan terwijl je doet wat het beste is waar elke persoon staat.
VRAAG: Zou dat voor ons de realiteit kunnen zijn?
ANTWOORD: Nou ja, het komt neer op acceptatie van de werkelijkheid. Nu zie je, voordat de eenheidsstaat wordt bereikt, moet de tijdelijke realiteit van de dualistische wereld worden geaccepteerd - of je dat nu leuk vindt of niet.
Zolang je maar zegt: "Waarom moet dat zo zijn?" er is een gebrek aan acceptatie. En waar de wereld niet kan worden aanvaard - en, ik herhaal, dit betekent niet onverschilligheid; het betekent niet egoïsme; het betekent niet luiheid; acceptatie betekent dat niet - maar waar de wereld niet wordt geaccepteerd, wordt het zelf altijd in gelijke mate afgewezen.
Men heeft altijd ruzie met het zelf op het diepste niveau, precies in die mate dat men ruzie heeft met het leven - ongeacht hoeveel lijden en wreedheid en dingen die ongewenst zijn er op dit dualistische bewustzijnsgebied bestaan.
Hij die halverwege verlicht is, zal de volgende stap zetten en dat is een heel eenvoudige stap: “Als ik me zo gekweld en in zo'n disharmonie voel over de omstandigheden in de wereld - of het nu de dieren, de natuur of andere mensen zijn, wat het ook is. kan zijn - en als ik deze wereld niet kan aanvaarden die een mengeling is van plezier en pijn, van goed en slecht, van geluk en ongeluk, als ik maar in het ongelukkige facet ervan kan vertoeven, als ik het bestaan niet kan accepteren van beide op dit bestaansniveau waarin ik nu leef en beweeg, dan moet er onvermijdelijk iets in mezelf zijn - een donkere kant in mezelf - dat ik niet kan accepteren. Daarom wil ik vooral zien en vinden wat ik in mezelf echt niet accepteer. ”
Of het in jouw geval de vraag is met dieren waar je constant op dat gebied verblijft - hoe medelevend het ook eigenlijk is - de constante pijn die je in dit opzicht lijdt, is echt de uitdrukking van het lijden dat er iets in jezelf is je kunt het niet accepteren en dat doet je evenzeer pijn - iets over jezelf.
Of het nu gaat om wreedheid of oorlogen of onrechtvaardigheid in deze wereld of wat dan ook, waar men ook diep gestoord, omgekeerd en niet in harmonie is met enige uiterlijke omstandigheid, waar de uiterlijke realiteit van deze huidige fase van bestaan niet kan worden aanvaard zoals het is, dan is er ergens een gebrek aan zelfacceptatie.
De verlichte persoon is niet noodzakelijk de persoon die deze antwoorden al in zichzelf heeft gevonden, die zichzelf al volledig accepteert. De verlichte persoon is degene die deze houding aanneemt en die deze inslag op het probleem heeft en die van het vervreemde niveau van verplaatsing naar zichzelf gaat. Hij leidt daaruit af dat, omdat hij zo over de algemeenheid denkt, hij ook zo moet denken over het specifieke aspect in zichzelf, en hij is bereid ernaar te kijken. Dat is echte verlichting.
Dat zal onmiddellijk, na de eerste paar succesvolle stappen in deze richting, een verlossing en een vermindering van spanning brengen, de spanning die ontstaat door weg te zijn van waar het probleem werkelijk ligt.
QA178 VRAAG: Er is beweging, er is energie en er is bewustzijn. Als er energie achter de beweging zit, zullen we dan aannemen dat dit een agent is tussen het bewustzijn en de beweging?
ANTWOORD: Ja.
VRAAG: Als dat zo is en we komen terug op het praten over de wereld van dieren, waar we bewegingsenergie hebben, zullen we dan aannemen dat bewustzijn ook bij dieren plaatsvindt?
ANTWOORD: O ja. In een andere vorm.
VRAAG: Zo ja, waar is dan het element religie / God, wanneer in deze reeks? Waar is het verschil tussen deze bestendiging van vragen tot beweging in het dier en in de mens?
ANTWOORD: Zie je, het is een mate van manifestatie van bewustzijn. Het dierlijke leven manifesteert een verminderd bewustzijn, waarbij de energie niet noodzakelijk een direct product is van het manifeste bewustzijn, maar een product van gewaarwordingen en reacties. De energie komt van reageren, uiten, waarnemen, ervaren en voelen. Maar het bewustzijn manifesteert zich in een veel mindere mate van zelfbewustzijn dan bij een mens. Maar dat betekent niet dat het bewustzijn er op een ongemanifesteerde manier niet is.
QA179 VRAAG: Ik zou graag willen weten of dieren een ziel hebben.
ANTWOORD: Ja, inderdaad. Natuurlijk. Ik zou het zelfs heel anders zeggen, want zeggen dat een dier een ziel heeft of een mens een ziel heeft, wordt op een misleidende manier geformuleerd. Het is alsof de ziel een orgaan is dat u bezit. De ziel is veel meer dan iets dat je hebt. De ziel is iets wat je bent.
Het lichaam is veel eerder iets dat een aanhangsel is van de ziel. Het is slechts een beperkte tijdelijke uitdrukking ervan. En ik zou zeggen dat dieren de ziel uitdrukken, maar in een beperkter mate van bewustzijn dan de menselijke entiteit.
VRAAG: Hoe komt dat? Waarom wordt de dierlijke ziel iets minder uitgedrukt?
ANTWOORD: Weet u, om deze vraag te beantwoorden, is de hele schaal van ontwikkeling, zelfs het stellen van de vraag van deze kant, op de een of andere manier misleidend. Je stelt deze vraag alsof iemand er op deze manier over beschikt. Het zou op dezelfde manier zijn als je zou vragen: "Waarom is de ene persoon meer bewust dan de andere?"
Ik zou zeggen dat manifestaties van bewustzijn bestaan volgens de mate van bewustzijn die is bereikt op de evolutionaire schaal. Je kunt niet zeggen waarom de ene persoon minder bewustzijn heeft en daardoor minder ontwikkeling dan de ander.
VRAAG: Maar de mens weet heel weinig over het bewustzijn van dieren.
ANTWOORD: Dat is waar.
VRAAG: Waarom wordt de mens dan als hoger op de evolutionaire schaal beschouwd?
ANTWOORD: Het is geen kwestie van hoger. Het is een kwestie van een grotere mate van bewustzijn hebben. U hecht er een morele waarde aan - een oordelende waarde - en zo is het niet. Zo is het niet meer dan u zou zeggen dat een volwassene waardevoller is dan het kind. Het is niet waar.
Een dier heeft veel minder vernielzucht in de ziel geïncarneerd dan de mens. Het manifesteert zich als planten - meer dan planten, maar min of meer op die manier in de zin dat het prachtige goddelijke eigenschappen uitdrukt.
De destructiviteit die er in deze entiteiten is, is nergens in de buurt van de mate geïncarneerd als in de mens. Dat is de reden waarom dieren - en ik wil er geen morele connotaties aan geven - heel vaak wordt gedacht dat ze 'beter' zijn, en eigenlijk ook zijn. Ze missen de wreedheid en de opzettelijke wreedheden die mensen hebben.
