QA176 VRAAG: Ik ben bezorgd dat ik niet kan huilen. Ik denk dat er een zeer diepe trots moet zijn die me ervan weerhoudt te huilen. Vanmiddag stond ik op het punt te huilen en toen verdween het gevoel gewoon. Kunt u me daar helpen?

ANTWOORD: Ja. Enerzijds is het natuurlijk trots. Maar het is ook de wrok van het kind tegen de ouder: "Ik zal je de voldoening niet geven." Dit is de manier waarop je als kind je hele structuur bij elkaar hebt gehouden. In zekere zin was dit de oplossing waarmee je psychisch overleefde, niet fysiek.

Maar tegelijkertijd veranderde wat een paranormale overleving in de kindertijd was, later in een zeer zelfdestructief patroon. Het is heel belangrijk dat je het vindt om het op te geven, want je hele wezen zegt: "Ik zal je de voldoening niet geven." Dit is niet alleen van toepassing op uw pijn, die tot uiting komt in huilen, maar ook op uw plezier.

Weet je, waar pijn wordt ontkend, genot moet ook worden ontkend. Je kunt het een niet hebben zonder het ander. Welnu, de pijn, de frustratie en de hatelijke terughoudendheid die je als kind ervoer, houden ook het totale plezier in dat alle mensen potentieel kunnen ervaren.

Dit is jouw structuur - en in zekere zin natuurlijk ook jouw spel. Het zou aan jou in je verdere werk zijn om je hier beknopter van bewust te worden in zijn subtiele manifestaties - hoe je in vele, vele vormen zegt: "Ik zal je niet de voldoening geven." Kun je hier op een of andere manier een verbinding mee maken?

VRAAG: Heel licht. Heel licht. Als ik denk aan een pijnlijke ervaring uit mijn kindertijd waarin ik moest huilen en ik hield het tegen, dan kan ik me ermee verbinden.

ANTWOORD: Nou, het is in uw paranormale samenstelling gebleven. Het is daar gebleven en het is zozeer een deel van jou geworden dat je je er niet langer van bewust bent. Weet je, dit is altijd het geval als je heel erg betrokken bent bij de vreemde materie van je houding die zo op jezelf lijkt dat je het niet eens ziet.

Maar als je zulke herinneringen hebt, denk ik dat het niet zo moeilijk voor je zal zijn om de verschillende manifestaties te zien. U kunt het misschien ook indirect zien in bepaalde uitdrukkingen van het gezicht en bepaalde houdingen die u vertoont. Ik zou ook willen voorstellen dat je in de eerste plaats zelfs bepaalde oefeningen kunt maken die dit naar voren brengen.

Ook kun je in de groep in verbinding met anderen misschien enkele situaties bedenken waarin je dit soort gevoelens kunt uiten, en door dat te doen, zul je je er meer van bewust worden dat dit een zeer sterk onderdeel in jou is. Ook de liefde die je oorspronkelijk achterhield, uit hetzelfde.

Omdat liefde plezier is - je kunt niet aan liefde denken zonder plezier en plezier zonder liefde - versla je je plezier, omdat je je liefde tegenhoudt in dezelfde houding van "Ik zal je die bevrediging van mijn gevoelens niet geven."

Zelfs woede is moeilijk voor jou echt uit te drukken, hoewel dit een sterke agressieve emotie lijkt, en in zekere zin is het dat ook. Maar door het uit te drukken, lijkt het alsof je iemand anders de voldoening geeft dat hij de macht heeft om je boos te maken. En zo'n kracht wil je niet afstaan. Daarom sluit u uzelf op in uw bedrijf.

VRAAG: Maar ik heb er geen enkele moeite mee mijn woede te uiten.

ANTWOORD: Oh, op een dieper niveau wel. Je bent er nu op een bepaalde manier toe gekomen. Dat is vooruitgang. Maar wat je in het verleden hebt uitgedrukt, is meer een uitlatingen. Dat is niet echt weten hoe boos je bent over de pijn waardoor je aan het huilen bent. Je kunt niet willen huilen zonder boos te zijn, in die diepere wanhoop die er is met het huilen in jou.

 

QA179 VRAAG: Ik ben al een tijdje op dit Pad naar de waarheid, en ik voel me heel dicht bij een heel belangrijke release of een opening. Bij meditatie komt het tot me dat mijn werk in genezing zal zijn, waar ik meer naar verlang dan wat dan ook. Ik erken dat om enige vorm van genezing te doen, ik zelf volledig genezen moet worden. Ik voel dat de laatste soort barrière of obstructie in mij te maken heeft met angst om te huilen. Vaak als ik het gewoon helemaal loslaat en mijn ego onderdompel in een Godservaring, kom ik bijna altijd in een toestand van gewoon buitengewone diepgewortelde tranen van huilen. Ik vraag me af of dit te maken kan hebben met nog steeds een kinderreactie in de vorm van een gewoontereactie, of moet ik dat meer openlijk laten gebeuren als een wenselijke toestand?

ANTWOORD: Ik zou het zo zeggen: het is een mengsel, mijn vriend. Je hebt volkomen gelijk dat er twee dingen zijn. Enerzijds is er de gelukzaligheid van het loslaten, die zich uit in zachte gevoelens, zachte gevoelens, de gevoelens die oplossen. Tegelijkertijd zijn er ook elementen uit de kindertijd bij betrokken.

Wat ik hier kan zien, zijn de volgende dingen. Ja, daar is kindertijd gekwetst, maar ik zou misschien zeggen dat dat niet het belangrijkste aspect ervan is. Ik zou zeggen dat het belangrijkste aspect ervan het element van gezonde agressie is dat enigszins gevangen of beperkt of gehinderd of vastgehouden wordt, en daar is angst voor in jou.

Omdat er ook, in verband met de jeugd die pijn doet, de woede uit de kindertijd bestaat. En als deze woede niet voldoende wordt geassimileerd, geaccepteerd, aangepakt en bewust gemaakt, dan wordt ze tegengehouden en wordt de gezonde agressie ook tegengehouden. Er is dus nog een holding. Een groot deel van deze agressie komt dan, in deze terughoudende toestand, hier in je lichaam en lost op in een huilen die gedeeltelijk het huilen uit je kindertijd is, omdat je het mannelijkheidsgevoel niet voldoende door je hele wezen laat stromen.

Daar zit een angst in - de angst voor mannelijke agressie - die heel vaak wordt verward met ongezonde vijandigheid. Misschien moeten de vijandige gevoelens specifieker worden aangepakt zodat de gezonde agressie zich kan manifesteren, zodat je dan volledig oplost en het huilen geen probleem zal zijn. Kan je me volgen?

VRAAG: Ja, ik denk dat dat absoluut correct is. Hoe ga ik effectiever om met de behoefte om creatiever agressief te zijn? Ik ben hier bang voor.

ANTWOORD: Ik zou allereerst willen zeggen om voor jezelf de echt negatieve gevoelens van vijandigheid te erkennen. Dit is erg moeilijk voor mensen die ook een zeer goede wil en veel oprechte liefde en een enorm geweten hebben en die geen gevoelens van haat en negatieve agressie en woede willen hebben - maar alleen als ze zonder gevoel worden geconfronteerd. één is allemaal slecht en helemaal verkeerd.

Als je op een of andere manier een fysieke uitlaatklep zoekt, zoals onze vrienden hier in deze groep je misschien kunnen helpen, dan zul je in staat zijn deze gevoelens te accepteren en ze op te lossen. Dan zullen de gezonde agressie en zelfbevestiging wijken en door je hele wezen gaan, en niet langer een tegenstelling zijn met de zachte en tedere gevoelens, maar een eenheid.

Volgende les