9 GIDS COMMENTAAR: Mijn beste vrienden, vandaag wil ik het hebben over gebed en meditatie. Wat is het verschil tussen de twee? Veel mensen zijn er niet helemaal duidelijk over. Het is altijd een kwestie van overeenstemming bereiken over de betekenis van termen. Ik zou het volgende onderscheid willen maken: gebed is een eerste stap naar meditatie.

Bidden is een kwestie van denken, meditatie is bidden met gevoel; het betrekt de zielskrachten in vergelijking met de denkkrachten. Om bij de tweede en volgende stap te komen, heb je een bepaalde discipline en concentratie nodig, die je leert door te bidden. De meeste mensen zijn niet gewend om spiritueel en mentaal actief te zijn, maar men kan pas mediteren als men eerst de voorafgaande staat van concentratie heeft geleerd.

 

10 VRAAG: Zijn er niet twee soorten meditatie, de spiritueel actieve en een andere, meer emotionele? Bijvoorbeeld mediteren over "Wees stil en weet dat ik God ben", zonder na te denken, gewoon door het eeuwige principe van God in de ziel te laten doordringen? Is dat juist?

ANTWOORD: Helemaal juist. Nogmaals, er is een parallel met waar we het eerder over hadden. Zelfs in de vorm van meditatie vinden we de mannelijke en vrouwelijke principes. De een is intellectueel actief en betrokken bij het denken, dus mannelijk; de andere is emotioneel en vloeiend, dus vrouwelijk. Beiden zijn belangrijk. In een bepaalde ontwikkelingsfase kan de ene worden benadrukt, en in de volgende, de andere, totdat zelfs hierin evenwicht en versmelting kan plaatsvinden. De soort meditatie die meestal gecultiveerd zou moeten worden, is altijd degene die je moeilijker vindt, omdat dit aangeeft dat de te cultiveren kwaliteit ontbreekt voor de uiteindelijke versmelting.

 

50 VRAAG: Een andere geest vertelde me eens dat het goed is om heel lang te bidden en te mediteren. Na een aantal jaren werd dit een veel voorkomende gewoonte. Enige tijd geleden, toen ik je ernaar vroeg, zei je dat dit misschien niet goed is omdat er een starheid en een gewoonte in zo'n gebed zit, en dat we moeten proberen af ​​te leren wat we toen deden. Ik vroeg me af waarom ons door een zogenaamd ontwikkelde geest werd verteld dat we in dit gewoontepatroon moesten vervallen?

ANTWOORD: Als iemand voor het eerst op een spiritueel pad van ontwikkeling komt en helemaal niet gewend is aan gebed of concentratie, is zo'n meditatie een goede discipline. Het is gunstig om concentratie te leren door gebed en meditatie, aangezien je gedachten door een bepaald reinigingsproces gaan en je een bepaald bewustzijn opbouwt. Je leert onzelfzuchtige gedachten aan te kweken. Je gedachten worden verheven in gebed en maken zo de weg vrij voor een latere fase van je ontwikkeling. Het concentratievermogen kan dus worden gecombineerd met het cultiveren van constructieve en onzelfzuchtige gedachten, zoals bij gebed.

Concentratie kan zeker bij elk onderwerp worden geleerd, maar het is beter om het op deze manier te leren dan in alledaagse zaken. Dus zie je, zowel de reiniging van het denkproces, zoals het gebeurt in gebed, als concentratie zijn nodig op dit pad. Beiden kunnen afzonderlijk worden geleerd, maar het is net zo goed om ze te combineren. Als de discipline eenmaal geleerd is, moet men waken voor de routine van het gebed, waardoor het star en verstoken van levendigheid wordt.

Verschillende activiteiten en attitudes zijn van toepassing op verschillende fasen van iemands ontwikkeling. Als je eenmaal een bepaald punt hebt bereikt, zou het in veel opzichten schadelijk zijn om in een starre routine te blijven. Als je gebed niet meer trilt, is het beter om korte gebeden te hebben die in elk stadium van je huidige ontwikkeling aan je behoeften veranderen, waarbij je ook aandacht schenkt aan je huidige moeilijkheden en innerlijke obstakels.

De kracht van concentratie die je hebt geleerd, kan dan worden gebruikt om jezelf te vinden in al het werk dat je op dit pad doet. Dat is veel productiever dan steeds weer hetzelfde in je hoofd te ratelen. Kinderen in de eerste klas leren iets anders dan wat ze later leren.

 

105 VRAAG: Wilt u alstublieft de betekenis van gebed in de verschillende fasen toelichten?

ANTWOORD: Ik geloof dat het nogal duidelijk is uit de lezing zelf [Lezing # 105 De relatie van de mensheid tot God in verschillende stadia van ontwikkeling]. Het gebed zal worden aangepast aan de bewuste houding en concept van een bepaalde fase. In de allereerste fase, wanneer de mens nog bijna in het stadium van zijn is, zonder bewustzijn, is er geen gebed, omdat er geen God-concept is. In de volgende fase begint de mens vragen te stellen en zich af te vragen. In deze spontane ervaring van verwondering en hem nieuwe overwegingen toe te staan, is dit op zichzelf gebed of meditatie.

De volgende fase kan de realisatie van een allerhoogste intelligentie zijn. In deze fase neemt het gebed de vorm aan van bewondering voor het wonder van het universum en de natuur. Het is aanbidding. In de volgende fase, wanneer de verwarring van de geest, de onvolwassenheid en ontoereikendheid angst, vasthoudendheid, hulpeloosheid en afhankelijkheid veroorzaken, en wanneer wensdenken en hebzucht, onaanvaarding van de werkelijkheid smeekbedes veroorzaken, zal het gebed dienovereenkomstig worden uitgesproken.

Wanneer gebeden in deze staat verhoord lijken te worden, is dat niet omdat God handelt, maar omdat de mens op de een of andere manier oprecht is ondanks al zijn zelfbedrog en ontwijkingen, en zo een kanaal heeft geopend waardoor wetten van het wezen kan tot hem doordringen. Dit is een belangrijk onderscheid dat pas in een later stadium zal worden opgemerkt.

Wanneer de mens beseft dat hij zelf heeft deelgenomen aan het al dan niet beantwoorden van een gebed, zal hij het gevoel van hulpeloosheid en de willekeur van een eigenzinnige God verliezen die hij moet sussen door door mensen gemaakte en opgelegde regels. Maar ik zou er ook aan willen toevoegen dat wat vaak lijkt op een verhoord gebed, de kracht is van een ongestoorde geest in het specifieke gebied waar het gebed wordt beantwoord, althans op dat moment.

Wanneer de mens in de staat van onafhankelijkheid komt, wanneer hij deze denkbeeldige God loslaat die voor hem straft, beloont en het leven leidt, wanneer hij zich in de staat van atheïsme bevindt, van ontkenning van een hoger wezen, bidt hij niet, van Cursus. Althans niet in de conventionele zin. Hij kan op zichzelf mediteren, hij mag oprecht naar zichzelf kijken, en dit is, zoals u inmiddels allemaal weet, het beste gebed in de ware zin van het woord.

Maar het kan ook zijn dat de mens, in de atheïstische staat, volkomen onverantwoordelijk is en niet nadenkt en naar zichzelf kijkt. Hij kan op dezelfde manier aan zichzelf ontsnappen als de persoon die God gebruikt als een ontsnapping aan zichzelf.

Wanneer de mens het stadium bereikt van actief streven naar zelfbewustzijn, van zichzelf onder ogen zien zoals hij werkelijk is, kan hij in het begin nog steeds gewend zijn aan het oude gebed om hulp te smeken, God te vragen om voor hem te doen wat hij vroeger deed. terugdeinzen om zichzelf te doen. Maar ondanks deze gewoonte in gebed begint hij zichzelf onder ogen te zien.

Pas na het bereiken van diepere niveaus van een dergelijke zelfbenadering, zal hij geleidelijk het soort gebed vermijden dat hij gewend was. Hij kan zelfs een fase doormaken waarin hij helemaal niet actief bidt, in de gebruikelijke zin. Maar hij mediteert - en dat is vaak het beste gebed! Hij mediteert door naar zijn echte motivaties te kijken; door zijn werkelijke gevoelens naar de oppervlakte te laten komen; door hen te vragen naar hun bestaansreden.

Bij dit soort activiteiten wordt gebed in de oude zin steeds zinlozer, tegenstrijdiger. Zijn gebed is de actie van zelfbewustzijn en van zichzelf in waarheid bekijken. Zijn gebed is zijn oprechte bedoeling om onder ogen te zien wat misschien wel het meest onaangename is. Het is gebed omdat het de houding bevat dat waarheid ter wille van de waarheid de drempel is om lief te hebben. Zonder waarheid en zonder liefde kan er geen God-ervaring zijn. Liefde kan niet ontstaan ​​door te proberen een waarheid te beweren die niet wordt gevoeld.

Maar liefde kan voortkomen uit het onder ogen zien van een waarheid, hoe onvolmaakt die ook is. Deze houding is gebed. Oprechtheid met zichzelf is gebed; alertheid voor iemands weerstand is gebed; iets bezitten waarvoor men zich met schaamte verborgen heeft gehouden is gebed. Wanneer dit vordert, ontstaat geleidelijk de staat van zijn, beetje bij beetje, met onderbrekingen.

Dan, in de staat van zijn, is gebed niet langer een handeling van uitgesproken woorden of gedachten. Het is een gevoel in het eeuwige Nu te zijn; van het stromen van een stroom van liefde met alle wezens; van begrip en perceptie; van het leven. Het is onmogelijk over te brengen dat deze paar aspecten die ik hier noemde, naast nog veel meer onbeschrijfelijke gevoelens, gebed in de hoogste zin omvatten. Het is bewustzijn van God in zijn werkelijkheid.

Maar dit soort gebed kan niet worden nagebootst of geleerd door middel van leringen, voorgeschreven praktijken of disciplines. Het is het natuurlijke resultaat van de moed en nederigheid om zichzelf volledig en zonder voorbehoud onder ogen te zien.

Voordat je deze hoogste staat van omgang met God hebt bereikt, van zijn, waar gebed en zijn één zijn, is alles wat je kunt doen, het beste gebed ter wereld, de hernieuwde constante intentie om jezelf zonder enig voorbehoud onder ogen te zien; om alle pretenties tussen uw bewuste geest en dat wat in u is, te verwijderen; en vervolgens om de pretentie tussen wat in jou is en anderen te verwijderen. Dit is het pad, mijn vrienden.

 

QA118 VRAAG: Onlangs vroeg iemand die spiritueel zeer hoog ontwikkeld is, hoe lang ik dagelijks in meditatie doorbracht. Ik was nogal verrast en zei dat ik het niet wist omdat ik het helemaal niet wist. Ik zei dat ik constant aan het mediteren was, voor zover ik wist, en ik heb nooit de uren geteld omdat ik meditatie beschouw als zelfanalyse en een besef van iemands afgescheidenheid en de redenen ervoor. Terwijl hij meditatie beschouwt als een zoektocht naar het spirituele zelf door de soort meditatie die in de mantra is opgenomen. Ik had me afgevraagd of ik, hoewel ik misschien spiritueel aan het evolueren ben via dit Pad, misschien niet tegelijkertijd ook op zijn manieren had moeten werken. Ik denk dat hier verwarring in zit.

ANTWOORD: Ja, er bestaat in dit opzicht een grote mate van verwarring bij de mensheid. Nu spreekt het natuurlijk voor zich dat er veel verschillende manieren en benaderingen zijn. Maar het veiligste - waar je absoluut veilig voor kunt zijn, dat je niet ontwijkt, dat je niet aan jezelf ontsnapt - is door zelfinzicht, dat je uiteindelijk tot de diepste communicatie met God moet brengen. Zie je, er zijn zoveel mogelijkheden om aan het zelf te ontsnappen, en velen van hen zijn een zoektocht naar God, zoals sommige van mijn vrienden in hun eigen paranormale leven hebben ondervonden.

Ze zijn tot het besef gekomen dat dit is wat ze hebben gedaan. Men kan er pas zeker van zijn als men deze niveaus heeft bereikt. Maar zelfinzicht en observatie, en de voor altijd nieuwe intentie om zichzelf in de volle waarheid onder ogen te willen zien zonder uitvluchten, is de veiligste manier om ontsnapping te voorkomen.

Het is hetzelfde als communicatie met God, want als je je echte zelf wordt, realiseer je God in jezelf. Dan ben je niet langer afhankelijk van valse of omslachtige manieren van praktijken en disciplines die een veel ongunstiger effect kunnen hebben dan een welkome. Want zo vaak ervaren mensen door deze disciplines alleen maar wat men zelfs door een medicijn zou kunnen ervaren - een wonderbaarlijke, mooie ervaring.

Maar het is een ontsnapping uit het zelf en zijn betrokkenheid, zijn problemen, zijn verwarringen, zijn misvattingen - totdat men terug moet komen in deze wereld, die dan somber lijkt. En dan ontstaat er een dualiteit: deze wereld en de andere wereld, wat op zichzelf een teken is dat er ergens iets verkeerd begrepen wordt. Want als je jezelf realiseert, is er geen dualiteit tussen het spirituele leven en dit leven. Er is geen verschil. Het is allemaal een en hetzelfde.

Deze woorden zijn misschien erg moeilijk te begrijpen, waar te nemen, maar dit is de waarheid en daarom, mijn vrienden, als ik zelfonderzoek aanbeveel, waarbij je jezelf onder ogen ziet, ben je veilig. U heeft niets te vrezen. Je gaat de meest directe weg die mogelijk is. Het is zeker niet de gemakkelijkste manier, en ik zou zelfs kunnen zeggen dat het de moeilijkste manier is - oneindig veel moeilijker dan vierentwintig uur uitputting en discipline. Vijf minuten meedogenloos naar jezelf kijken zal meer doen dan uren discipline.

Het is een moeilijke weg - het is een stenig pad, inderdaad een smal pad, mijn vrienden. Maar het is echt het meest directe pad en een waarin je je geen zorgen hoeft te maken over discipline, over ontsnapping. Als je hier of daar, vandaag of morgen, de drang voelt om een ​​ander soort meditatie te hebben, is er geen reden waarom je hier niet aan zou moeten toegeven. Maar wees er niet fanatiek over. En onthoud het allerbelangrijkste: het zit in jezelf, om te zien wat er is voordat je in werkelijkheid God kunt bereiken.

VRAAG: Ik heb gemerkt dat ik in dit opzicht jarenlang een zeer diepgaande misvatting had, die ik pas de laatste tijd probeer op te lossen. Bij het doen van ondergeschikte taken had ik geoefend dat mijn geest ergens anders was, denkend, mediterend, enzovoort. Ik realiseerde me net dat ik hierdoor een splitsing creëerde, wat erg onbevredigend was. De laatste tijd haal ik veel meer uit de kleinste taak als ik er helemaal klaar voor ben en als ik niet probeer te mediteren of iets anders probeer te doen dan een afwas doen als ik een afwas. Het is de eerste keer dat ik me realiseerde waar een breuk kan worden genezen.

ANTWOORD: Ja, dat is heel goed en heel waar, en ik zou nog één ding willen toevoegen aan wat u hebt gezegd. Zie je, je zei dat je een breuk in deze houding hebt veroorzaakt. Ik zou dat corrigeren en zeggen dat het het resultaat is van een splitsing. En aangezien je groeit en je ontwikkelt en steeds meer begint te zien, zoals jullie allemaal weten wie zich op dit pad bevinden, beginnen bepaalde dingen als het ware bijna vanzelf te veranderen. Het is alsof dit niets te maken heeft met uw problemen waar u zich zorgen over maakt, in de kortstondige fase waarin u werkt.

Je ziet een andere reactie op iets heel anders. En dit is echt het resultaat van een groeiproces. Dus ik denk dat als je het op deze manier in gedachten houdt, het je een beter begrip zal geven dat je geen splitsing hebt gecreëerd door je geest bij andere dingen te houden terwijl je dit aan het doen was. Dat dit zo was, is een gevolg van een splitsing.

 

QA142 VRAAG: Als iemand tijdens meditatie een licht ervaart dat iemand overspoelt, of het nu een lichtstroom is of een sterrenlicht of veel sterren, wat is dan de betekenis ervan?

ANTWOORD: Het is onmogelijk om dit op een algemene manier te beantwoorden, omdat er zoveel mogelijkheden zijn. Het kan een luchtspiegeling zijn; het kan een daadwerkelijke ervaring zijn. Het hangt af van de gemoedstoestand; het hangt af van de openheid om zichzelf in waarheid te zien; het hangt ervan af of de persoon heeft gestreefd naar het licht ter wille van het licht, of dat de persoon in de eerste plaats naar waarheid en nederigheid heeft gestreefd, in de bereidheid om zichzelf te zien zoals hij is.

Afhankelijk daarvan zou het zijn dat het licht het resultaat is van echte verlichting - of het kan een luchtspiegeling zijn. Het is onmogelijk om een ​​antwoord te generaliseren. Ik kan het alleen in algemene zin beantwoorden, en dat is dat het een van deze twee mogelijkheden zou kunnen zijn.

 

QA151 VRAAG: Ik ben me ervan bewust dat ik constant tegen mezelf praat, zoals deze interne monoloog die constant aan de gang is. Als ik mijn best doe om het uit te schakelen, bijvoorbeeld door me op een geluid te concentreren, is dat een heel mooi gevoel. Is dit op zichzelf tegen mezelf praten een slechte zaak, of is het gewoon zoals ik ben?

ANTWOORD: Het hangt af van de weg. Ik zou willen voorstellen dat u in uw aantekeningen de verschillende soorten monologen of gesprekken die u in uzelf voert, opschrijft. U zult misschien ontdekken dat er twee of drie verschillende soorten zijn.

Dan kunnen we in uw werk, hetzij met uw Helper, hetzij als u er hier meer over wilt toelichten, onderscheiden wat deze verschillende soorten betekenen, en welk voordeel u kunt halen uit het begrijpen en analyseren van de soorten gesprekken die u voert, en vervolgens in wat richting om ze te leiden.

In de tussentijd heb ik dit te suggereren. Als je dit doet, stuur dan een gedachte diep in de diepste goddelijke intelligentie die in jezelf woont. Vraag haar om te zorgen dat uw denkprocessen geïnspireerd zijn en een constructieve weg ingaan die u naar verdere zelfrealisatie leidt, die u leidt naar waar u nu zou moeten zijn, die u openstelt voor de inspiratie. Laat je dan leiden door de onvrijwillige processen vanuit het diepe echte zelf.

Volgende les