QA255 VRAAG: Mijn vraag betreft mijn persoonlijke relatie met het Padwerk en vooral met het New York Path. Ik woon in Michigan, en ons Padwerk bestaat pas enkele maanden. Ik heb zo'n diep verlangen om deel uit te maken van de activiteiten in New York. Ik mis het niet kunnen bijwonen van colleges, om regelmatige sessies te hebben. Mijn contract is om vijf weekenden per jaar binnen te komen en door te gaan met het zomerprogramma Helpership. Ik merk dat ik de lezingen geef en dingen doe waar mensen in New York jaren voor trainen. Ik voel me afgescheiden en boos, alsof ik iets mis. Kunt u mij helpen de betekenis van mijn taak en de betekenis van de fysieke scheiding in te zien?
ANTWOORD: Dit gevoel komt echt van je hogere zelf, maar is verminkt in de vertaling. Door door de verschillende lagen te reizen, komt het naar boven als woede, jaloezie, buitengesloten voelen, enzovoort. Daaronder schuilt de angst dat u de taak waarvoor u kwam misschien niet kunt vervullen. En daaronder is het een echte zorg dat u geestelijk voldoende gevoed en geaard zult worden, zodat u deze taak kunt vervullen.
Ik heb je gezegd dat je deze zorg bewust moet maken, heel direct bewust, door de deklagen te strippen, zodat je je geloof in je God, in je leiding, bij deze zorg kunt brengen. U kunt er zeker van zijn dat u alles krijgt wat u nodig heeft, ongeacht de omstandigheden. Af en toe kan er gelegenheid zijn om hier extra tijd aan de bron door te brengen. Maar zelfs met de huidige regeling krijgt u wat u nodig heeft.
Geloof me, God zal ervoor zorgen dat u alles krijgt wat u nodig heeft, want u doet zijn werk en hij kent uw behoeften. Het is ook belangrijk dat je jezelf niet beschuldigt van die gevoelens die je beschrijft, maar door de bedekkende niveaus gaat en hun ware aard ervaart, wat je toewijding en goede wil is om een mooie taak op dit pad te vervullen. Maar het geloof moet worden versterkt. Het zou absurd zijn om te denken dat de Heer er niet voor zal zorgen dat u de benodigde gereedschappen niet mist.
VRAAG: Ons padwerk in Michigan is gemaakt. We zijn een collegestudiegroep gestart. We hebben dit jaar veel lezingen, dus er zullen er nog veel meer klaarstaan voor het Helpership-programma van volgende zomer. We hebben ook veel persoonlijke groei te doen, dat komt naar voren in onze sessies. Ook worden we overspoeld met organisatorisch werk. We voelen ons krap in de tijd. We willen weten waar we ons op moeten concentreren. We zijn in de war en hebben altijd het gevoel dat we onze zaken nog niet hebben afgerond. Waar moeten onze prioriteiten liggen? Waar moeten we op focussen?
ANTWOORD: Wat u hier beschrijft, is heel natuurlijk en redelijk voorspelbaar. Je stuit opnieuw op je twijfels dat je in staat bent om te doen wat je van plan was te doen voordat je incarneerde. En anderen bevinden zich in een vergelijkbare positie. Ik zeg dat de belangrijkste focus altijd moet liggen op persoonlijke innerlijke zuivering, en het samenbrengen van deze persoonlijke zuivering met de zuivering van de groepsentiteit die zich begint te vormen.
Organisatorisch werk maakt natuurlijk deel uit van uw taak. U zult dit kunnen doen wanneer u begint te beseffen dat het niet of / of hoeft te zijn. Het is niet echt een kwestie van tijd, maar van angst, bij jullie allemaal, dat je het misschien niet kunt, of misschien dat het lagere zelf er misschien niet genoeg aan wil geven. Onderzoek dit aspect dus als groep.
Nadat je dit hebt gezien, begrijp je de bezorgdheid voor wat het is en bid je om leiding. Beveel jezelf aan om het werk voor God te doen. U kunt dan verschillende taken toewijzen aan verschillende mensen die zullen meewerken aan het organisatorische werk, zonder enig ander belangrijk aspect van uw leven te kort te doen. Je hebt alle zegeningen, alle begeleiding die je nodig hebt.
