Welke opmerkingen heeft u over de algemene houding van artsen die levens redden? Zijn er niet veel mensen die onopgeloste problemen hebben en die zouden hun leven moeten voortzetten, en dan zijn er andere mensen die ze hebben opgelost en toch in leven worden gehouden?
De gids: Omdat het huidige spirituele bewustzijn van doktoren - en ook bijna alle mensen - zo beperkt is, kunnen ze geen keuze maken wiens leven gered moet worden en wiens leven niet gered moet worden. Als ze op zo'n manier zouden gaan differentiëren, zou dat tot slechtere toestanden leiden dan de algemene poging om levens te redden.
Want zelfs als deze poging bestaat, waar het innerlijke wezen niet wil leven, zal het toch niet leven. Het zal niet leven! Dat zou natuurlijk van toepassing zijn op elke vraag over bijna elk ander onderwerp - of je nu te maken hebt met geneeskunde of wetenschap of psychologie of politiek of economie of wat het aardse onderwerp ook is.
Wat heel hard nodig is, is spiritueel bewustzijn - het bewustzijn van de innerlijke realiteit. Zolang dat niet bestaat, zullen alle inspanningen van de mens altijd zeer ontoereikend, gescheiden en gecompartimenteerd zijn. Het is dan altijd een kwestie van een beperkt aantal keuzes waarbij de een misschien wat minder kwaadaardig is dan de ander.
De hoop van de mens ligt dus in een zich verspreidend besef dat er een andere dimensie in de mens zelf is, die hij op geen enkele andere manier kan vinden dan naar zijn eigen diepste zelf te kijken - altijd eerst, waar het het meest pijn lijkt te doen. Dat is de poort. Al het andere is theoretiseren.
Het intellectueel maken van spirituele waarheid kan geen spirituele groei brengen. Het kan alleen door het zelf komen, door het zelf te overwinnen waar het wordt gekweld en gescheiden van de innerlijke kern.
Volgende les
Keer terug naar Keys Inhoudsopgave
