Christelijke religies leggen veel nadruk op de lichamelijke opstanding van Jezus Christus. Waarom is dat?
De gids: Er zijn twee aspecten bij betrokken, waarvan ik er in het verleden al een opmerking over heb gemaakt. Wat het eerste aspect betreft, herhaal ik kort dat het een misvatting is die voortkomt uit de inherente angst voor de fysieke dood. Mensen willen geloven in een fysieke voortzetting van het leven. Daarom moeten ze de wederkomst van Jezus Christus interpreteren als een fysieke opstanding.
Het andere aspect heeft een veel diepere en bredere betekenis. Het bevat de diepste wijsheid en waarheid, maar dan in symbolische vorm. Deze symboliek wordt uitgebreid uitgelegd in de hoorcolleges Lezing # 82 De verovering van dualiteit gesymboliseerd in het leven en de dood van Jezus. De opstanding van Jezus Christus leert ons symbolisch dat als je niet vlucht voor je angst voor de dood, het lijden en het onbekende, maar er doorheen gaat, je werkelijk leven in de diepste zin van het woord zult hebben, terwijl je nog in het lichaam bent.
Zuiver, onvervalst leven kan alleen worden genoten als de dood eerlijk wordt ontmoet. Als ik het woord 'puur' gebruik, suggereer ik niet wat in het algemeen onder zuiverheid wordt verstaan: een smakeloze toestand die het lichaam verwerpt. Het lichaam maakt deel uit van de geest en het spirituele deel van het lichaam. Beiden vormen één geheel. Daarom verscheen Jezus Christus als een menselijk lichaam, om te laten zien dat het lichaam niet afgewezen of ontkend moet worden. Als je de dood accepteert, word je opgewekt in het leven - in het lichaam - door de stromende levenskracht, die je echt plezier en vreugde zal laten ervaren op alle niveaus van je wezen, inclusief het fysieke niveau. Is dat duidelijk?
Ja, maar uw verklaring over de fout van deze denkwijze zou ertoe leiden dat u tot de conclusie zou komen dat de delen van het Evangelie die de aankomst van de discipelen bij het graf beschrijven als een verhaal van belofte volkomen vals zijn, en geen feitelijk verslag.
De gids: Nee helemaal niet. Toen Jezus aan zijn discipelen, zijn dierbaren, verscheen, deed zich een fenomeen voor dat altijd bekend is geweest en dat ook in de toekomst bekend zal blijven, als bepaalde omstandigheden zich voordoen. In jullie tijd wordt dit, geloof ik, een materialisatie van geestelijke substantie genoemd. Het is condensatie van geestelijke materie, zoals al het fysieke leven. Maar het feit dat dit gebeurde heeft een diepe filosofische en psychologische betekenis, die doorgaans wordt genegeerd.
De betekenis is, zoals ik heb uitgelegd, dat als je zowel leven als dood ontmoet, je niet kunt sterven. Je leeft dan in de ware zin van het woord. Daarom was wat de discipelen zagen echt, hoewel de meesten van hen de betekenis en het doel van de gebeurtenis niet begrepen, ook al probeerde Jezus het toen uit te leggen, zoals hij vaak eerder had gedaan. Er waren er een paar die het begrepen, maar niet allemaal. Degenen die dat niet deden, beschouwden het eenvoudig als een fenomeen, dat op zichzelf niet uniek was.
Volgende les
Keer terug naar Keys Inhoudsopgave
