QA169 VRAAG: We maken ons allemaal zorgen over de spellen die we met andere mensen spelen. Ik maak me zorgen over games die mensen met zichzelf spelen. Wat kan er worden gedaan aan deze spellen die we onbewust met onszelf spelen?

ANTWOORD: Natuurlijk heb je gelijk. Dat is de belangrijkste vraag, want welke houding ook naar voren komt bij een andere persoon, is rechtstreeks afhankelijk van en gerelateerd aan de houding ten opzichte van het zelf. Het is volkomen waar dat, zelfs als men zich voldoende bewust is van de subtiliteit waarin men deze spellen met anderen speelt, het toch mogelijk is dat men het tegen zichzelf speelt.

Laten we bijvoorbeeld een van de meest actuele, frequente, universele spellen nemen die door de meeste mensen in dit universum worden gespeeld, namelijk het spel van zelfmedelijden - het spel van 'arme kleine ik, hoe ik oneerlijk word behandeld door de wereld. " Dit is het meest verraderlijke van alle spellen en het is het meest subtiele, dus gemakkelijk niet te herkennen.

Nu, in antwoord op uw vraag, is het heel goed mogelijk dat een persoon het niet direct openlijk doet met andere mensen. Maar hij kan het met zichzelf doen in de manier waarop hij over dingen denkt, in de manier waarop hij op bepaalde ervaringen reageert. Wat u nu moet doen, is natuurlijk altijd bewust worden.

Je wordt je hiervan bewust door allereerst de mogelijkheid te overwegen dat je dit mag doen. Begin dan jezelf op een afstandelijke, emotieloze en begripvolle manier te observeren, jezelf niet lastig te vallen door jezelf een ander gevoel te geven dan je op dit moment voelt, maar accepteer: “Dit is hoe ik me nu voel; Ik zou me niet zo willen voelen, maar zo voel ik me nu. Wat zit erachter? "

Als je die open houding ten opzichte van jezelf hebt, wordt het mogelijk dat je jezelf als het ware in actie observeert. Om dat te doen is ook een zekere mate van zelfdiscipline en organisatie nodig.

Vele jaren geleden vertelde ik al mijn vrienden die zich op dit Pad bevinden over een zeer belangrijke oefening, die ik een dagelijkse review noemde. In deze oefening observeer je jezelf elke dag - misschien als de dag voorbij is - kijkend naar de voorbije dag en jezelf afvragend: “Wat voelde ik bij deze gelegenheid? Wat waren mijn reacties? Hoe reageerde ik op dit en dat incident? "

Dit kunnen subtiele kleine reacties zijn, zo subtiel en zo diepgeworteld dat je ze gemakkelijk over het hoofd kunt zien omdat ze een tweede natuur zijn geworden. Maar als je maar het geringste gevoel hebt van iets dat niet helemaal prettig is, is dat zeker een teken dat je er verder naar moet kijken en het niet moet verdoezelen.

Als je dat doet, zul je heel vaak ontdekken - ik spreek nu in het algemeen, niet alleen specifiek tot je op dit moment - dat je een subtiel spel met jezelf speelt, dat, zoals ik al zei, zo oneindig veel belangrijker is dan de spellen die je speelt met anderen. Want de spellen die je met anderen speelt, kunnen niet worden gespeeld als je het niet allereerst in jezelf zou doen ten opzichte van het leven.

Nu, als je jezelf goedmoedig en toch acceptabel observeert - en toch precies weet hoe vals, hoe subtiel nep, hoe schadelijk en hoe vervormend het is, en hoe je daardoor de verantwoordelijkheid bij anderen legt in plaats van die zelf op je te nemen - zul je kom dan bij de tweede stap die nodig is om het te stoppen.

En dat zou zijn: "Hoe zou het zijn als ik anders zou kunnen reageren?" Allereerst zou de eerste stap in die fase zijn om in jezelf te voelen, je een idee te vormen en in jezelf te ervaren, een nieuwe manier van reageren op een vergelijkbare situatie die echt jezelf zou zijn, die echt eerlijk zou zijn, dat zou vereisen geen toegeeflijkheid van iemand.

Deze nieuwe manier zou niet - zoals alle games doen - de dwingende stroming, de zweep naar het leven of een volkomen onbekende of niet-specifieke persoon herbergen: "Je moet voldoen aan mijn wensen of anders." Alle spellen hebben als doel om te manipuleren. Als je nu ziet waar je doel ligt om te manipuleren, dan kun je beginnen met het opbouwen van een nieuw concept van gedrag in jezelf.

Begin jezelf te visualiseren, eerst alleen in theorie: "Hoe zou het zijn?" Roep een vergelijkbare situatie op waarin je jezelf nu zo vaak observeert, en word je meer bewust door deze inspanningen van zelfobservatie. Dan produceer je de situatie in fantasie.

Dit is de procedure van meditatie zoals ik er al jaren over heb gesproken. Dit is het heroriëntatieproces. Dit is het proces van het veranderen van de zielsubstantie, en dit is een heel belangrijk onderdeel ervan. Dit is de weg. Geleidelijk aan zal er spontaan een nieuwe manier van reageren ontstaan ​​- niet omdat je het forceert, wat nooit werkt.

Volgende les