QA177 VRAAG: Ik heb een halve eeuw geleefd en ben financieel succesvol geweest. Nu heb ik ineens het gevoel dat ik een complete wedergeboorte doormaak, vooral in de afgelopen zes maanden. En ik heb het gevoel dat ik tot nu toe een leven heb verspild. Ik ben veel assertiever geworden, veel meer vragen stellen; het lijkt erop dat bijna alles wat ik op dit punt aanraak geluk heeft. En toch schijn ik de mensen en de vrienden die ik eerder had achter te laten en zoek ik nieuwe. Is dit een noodzakelijk onderdeel van het opgroeien, zo je wilt, dat je het verleden pijn moet doen om het nieuwe te zoeken?

ANTWOORD: Soms is dit absoluut onvermijdelijk in het groeiproces van een persoon. Mensen bevinden zich nog steeds in hun innerlijke staat van dualiteit, en ze zijn nog niet getranscendeerd naar de staat van eenheid, waarin pijn niet langer in het plan der dingen zit. Wanneer iemand diep betrokken is bij zijn verwarring - zoals de hele mensheid is - is gekwetst soms onvermijdelijk.

Het is alleen de vraag welke pijn de groei voortbrengt en welke pijn een product is van en tot verdere ziekte leidt. Dit is precies zoals het fysieke lichaam deze verschillende soorten pijn heeft: de groeiende pijn, de pijn van genezing of de pijn die een uitdrukking is van de neerwaartse curve van het afbreken. Iedereen die ziek is geweest, heeft beide meegemaakt. In het eerste deel van de ziekte, het soort pijn dat een afbraak is, en het volgende, het regeneratieve deel van de ziekte waarbij de pijn van een wond bijvoorbeeld een genezende pijn heeft. Er zijn verschillende soorten pijn.

Het is precies hetzelfde met de geest en de ziel: soms is de pijn het resultaat van een lang verleden en kettingreacties die je alleen kunt elimineren door tot het einde te gaan, en dat leidt tot pijn of pijn. Het lijkt erop dat deze pijn nu wordt toegebracht door een bepaalde handeling, maar het is echt het product van een aantal dingen die ver, ver, ver terug waren.

De verwarring en de manifestatie van problemen en conflicten bij alle betrokken mensen worden eenvoudig manifest in een periode waarin de ziel al op weg is naar een hogere staat van ontwikkeling, om een ​​diepere realiteit te vinden binnen het plan der dingen. Als zo'n pijn niet wordt begaan ter wille van spirituele groei, is het een erg laffe sentimentaliteit en heeft het niets met echte liefde te maken - want echte liefde kan pijn doen.

Echte liefde heeft een robuustheid die beseft dat de eerste wet groei is. En alles wat groei in de weg staat, kan op zichzelf geen geldige zaak zijn. Als er zo'n duidelijke verandering in iemands leven plaatsvindt, is dat een prachtig teken waar we ons over moeten verheugen. Omdat de leiding sterk is en de vastberadenheid van je geest heel sterk moet zijn geweest om dit op zo'n manier te bewerkstelligen.

Pijn is niet altijd zo erg als het lijkt en meestal is het helemaal niet erg, zoals de pijn bij het afscheid nemen en de pijn bij het loslaten van iets waaraan je gewend bent. Als de betrokkenen enige mate van gezondheid hebben, zullen ze al snel het gevoel hebben dat het zo is en gaan ze zelf door naar iets anders voor hen dat juist is.

Volgende les