110 VRAAG: Hoe sluiten geloof in God en hoop aan bij dit Pad van zelfreiniging?

ANTWOORD: Zie je enige tegenstelling tussen ons Pad en geloof in God en hoop?

VRAAG: Wel, ik verwijs in het bijzonder naar de laatste lezing [Lezing nr. 110 Hoop en geloof en andere sleutelbegrippen besproken in antwoorden op vragen], toen je het had over de verschillende fasen in ons Padwerk. Er was een tijd dat er heel weinig over God werd gesproken.

ANTWOORD: Zoals ik herhaaldelijk heb gezegd, is de reden daarvoor dat mensen altijd God gebruiken om bij zichzelf weg te komen. In werkelijkheid kun je God alleen vinden als je thuiskomt in je echte zelf. Zoals ik al zo vaak heb gezegd, kunnen zoveel ware concepten, principes of houdingen worden vervormd en onwaar worden, hoewel ze paraderen onder de vlag van hun ware versie.

Dit kan heel, heel subtiel zijn, maar het is niettemin wat er gebeurt bij zelfbedrog. U kunt alleen echt geloof in God hebben voor zover u in uzelf gelooft. Als uw gebrek aan geloof in uzelf wordt vervangen door een geloof in God, wordt God een parodie, een opiaat, een valsheid. En geloof in jezelf is alleen mogelijk als je echte zelf is bevrijd; als je innerlijke conflicten hebt verwijderd, evenals de illusoire krukken die de psyche heeft opgebouwd als vervanging voor echt zelfvertrouwen; als je jezelf hebt bevrijd van zowel echte als valse schuldgevoelens.

Als geloof in God afhangt van al deze niet-erkende houdingen en overtuigingen, is het ongegrond en niet echt. Het onechte geloof kan, aan de oppervlakte, erg lijken op zijn echte tegenhanger. Toch is de eerste gebaseerd op ontsnapping aan de onaangename waarheid over het zelf, terwijl de laatste dat niet is. Echt geloof komt voort uit oprechte overtuiging en innerlijke ervaring; vals geloof omvat angst, onzekerheid, kinderlijke behoeften. Om echt geloof te vestigen, moet alle valsheid worden verwijderd.

Zelfs dingen die wenselijk lijken, moeten in twijfel worden getrokken, of het nu gaat om geloof in God, onzelfzuchtigheid of liefde voor anderen. Elk van deze kan echt zijn of een ontwijking, een illusie waaronder angst, onzekerheid en vele andere negatieve houdingen sluimeren. Dit alles weet je, tenminste in theorie. Is het zo moeilijk te begrijpen dat het nodig is om alles in vraag te stellen om jezelf te vinden?

Als uw geloof in God echt is, zal het niet lijden. Als het volkomen gezond is, zal het niet afbrokkelen. Als het gedeeltelijk zo is, zal alleen het deel dat uw echte God-ervaring belemmert, afbrokkelen.

Is het zo moeilijk te begrijpen dat alleen het werkelijke zelf in staat is tot productieve echte ervaring? En heeft dit werk tot dusverre niet duidelijk aangetoond dat het vinden van het ware zelf al je inspanningen, concentratie en wilskracht vereist? Hoe is het dan mogelijk om te vermoeden, al is het maar vaag, dat ons Padwerk in strijd is met geloof in God en hoop? Bepaalt het praten over God de innerlijke houding? Is dat een maatstaf voor iemands nabijheid tot God?

In de loop van het individuele werk heeft ieder van jullie momenten waarop je een sprankje hopeloosheid tegenkomt. Ik heb vaak gezegd dat dit als een probleem op zich moet worden behandeld. Het geeft iets belangrijks aan over uw onbewuste houding.

Het weerspiegelt in werkelijkheid vaak de angst om zijn valse oplossingen, destructieve houding, verdedigingsmuren op te geven - die allemaal geacht worden u te beschermen. Het opgeven van deze bescherming wekt angst op. Hiertoe opgeroepen worden, wekt hopeloosheid op, omdat je nog niet kunt zien hoe je zonder deze krukken moet opereren en het leven zonder deze krukken het hoofd moet bieden. Dezelfde houding is verantwoordelijk voor een innerlijke onwil om te veranderen.

Dit alles bestaat in de ziel, zelfs voordat het in het daglicht wordt gebracht. Jouw bovenliggende hoop maskeert een innerlijke hopeloosheid die zegt: "Als ik mijn illusies en valse krukken loslaat, heb ik geen manier van leven, daarom is mijn hele leven een illusie." Dit is waar het op neerkomt.

Is die bovenliggende hoop een realiteit? Is het niet veel beter om de onderliggende hopeloosheid onder ogen te zien totdat hoop - evenals geloof, of enige andere productieve houding of gevoel - kan groeien op een stevig fundament, zonder enige onwaarheid?

Over kunstmatig geloof en hoop praten alsof ze echt zijn, terwijl ze in werkelijkheid hun tegenstellingen verdoezelen, zou alleen maar dienen om de valse overtuigingen te versterken in plaats van te vernietigen. Geloof in God en hoop kunnen, net als elk ander goddelijk aspect, alleen goed geworteld zijn in de persoonlijkheid als verborgen tegenstellingen worden onder ogen gezien, begrepen, in het reine komen en daardoor worden opgelost.

Als dit alles nog steeds niet wordt begrepen, als wordt aangenomen dat door niet over de realiteit van God te praten, dit pad je wegleidt van goddelijkheid, dan bestaat er nog steeds een fundamentele verwarring - niet zozeer over dit pad als zodanig, maar eerder over het innerlijke zelf, een verwarring over de eigen drijfveren, over de betekenis van iemands reacties.

Met andere woorden, zelfkennis ontbreekt nog in hoge mate. De verwarring komt voort uit het probleem dat ik bespreek: twijfel en hopeloosheid bedekken met een gespannen geloof en hoop, in plaats van geloof en hoop te hebben in het Nu en het zelf - wat altijd een bijproduct is van het echte artikel.

Ik zeg niet dat de deklaag niet ook bestaat uit oprecht geloof en hoop, maar het is sterk vermengd met een poging om twijfel, angst, ontwijking, illusie, hopeloosheid, onwil om te veranderen en vele andere destructieve houdingen te onderdrukken.

Ik herhaal: je hoeft niet over God te praten om in God te zijn. De innerlijke waarheid onder ogen zien is in God zijn - omdat God waarheid is, en zonder waarheid kan er geen liefde, geen geloof, geen hoop zijn. Waarheid betekent niet het leren van principes, filosofieën, theorieën. Je moet bij jezelf beginnen.

Als je eigen waarheid voor je bewustzijn verborgen blijft, heb je niets om op te bouwen. Elk idee dat je koestert, hoe waar het idee op zich ook mag zijn, blijft oppervlakkig. Het mist de dynamische kracht van ervaring. En zo'n ervaring kan alleen ontstaan ​​als het ware zelf is bevrijd. Zolang je je niet volledig bewust bent van je lagere zelf, is een echte verbondenheid met God ondenkbaar, omdat het tussen jou en het goddelijke staat.

Alle discussies, gesprekken en preken over God zullen je geen jota dichterbij brengen. Alleen dat in jezelf onder ogen zien waar je voor terugdeinst, zal het doen. Daarom zijn geloof en hoop niet met elkaar in tegenspraak, noch onverenigbaar, noch iets dat op afstand met dit Pad van zelfonderzoek te maken heeft. Ze zijn een even integraal onderdeel, of liever een onvermijdelijke uitkomst van dit werk, net als liefde of waarheid.

Volgende les