QA114 VRAAG: In uw lezing [Lezing # 114 Strijd: gezond en ongezond], zegt u op een gegeven moment: “Ik pleit niet voor een leven waarin u zich losmaakt van alle ideeën, groepen, loyaliteiten en doelen. Dit zou isolement zijn en zelfs onverantwoordelijkheid jegens de samenleving. " Wat zijn onze verantwoordelijkheden tegenover de samenleving?

ANTWOORD: Wat je ook kiest, want als de verantwoordelijkheid wordt aangenomen uit een must, uit plicht en uit uiterlijke autoriteit, zullen de negatieve gevoelens van wrok en vijandigheid het goede dat is gedaan vaak wegnemen, goedmaken of bederven door de uiterlijke daden. Als je denkt dat een bepaalde oorzaak je na aan het hart ligt, en je voelt dat dit is waar je echt voor wilt werken, dan is dit je verantwoordelijkheid. Als iemand innerlijk nog een kind is dat geen verantwoordelijkheden wil, moet hij eerst volwassen worden voordat hij ze kan adopteren.

De verantwoordelijkheid tegenover de samenleving kan veel verschillende vormen aannemen. Het hoeft niet noodzakelijk de vorm aan te nemen in de voor de hand liggende betekenis die deze zin kan impliceren. Het kan de vorm aannemen van wat uw werk ook is, dat u het goed doet. Het kan zijn om bereidwillig te werken voor het doel van iets dat u wenst te vervullen. Het kan zijn dat u in uw menselijke relaties liefde, welwillendheid en begrip wilt verspreiden.

Het hoeft geen politieke partij of een geweldige samenleving te zijn waartoe u behoort. Je hoeft niet op een zeepkist te staan ​​en toespraken te houden om een ​​verantwoordelijkheid jegens de samenleving te vervullen. En ik durf te zeggen dat iedereen die zich serieus met zijn innerlijke groei bezighoudt, oneindig veel meer kan doen om een ​​verantwoordelijkheid jegens de samenleving op zich te nemen dan mensen die vierentwintig uur per dag aan een of andere uiterlijke oorzaak werken, maar die verborgen, destructieve emoties hebben, die het doen uit oneerlijke of gedeeltelijk oneerlijke motivaties.

Het vervullen van uw rol in de samenleving is vaak niet half zo vervelend of moeilijk als het lijkt. De mens is altijd ingesteld om te denken dat als hij spiritueel, moreel en ethisch het juiste doet, zijn leven een beproeving moet zijn - dat het moeilijk is en iets dat hij zou haten. Dit is niet zo, mijn vrienden. Het is beslist niet zo. Het grote levensplan van het verspreiden van waarheid en liefde kan veel meer worden geholpen door een persoon die eenvoudigweg zijn groei bevordert, en dan begint zijn directe omgeving daardoor anders te reageren.

Voor een ander kan daarnaast een grotere rol de juiste zaak zijn, omdat hij die uit zich voelt groeien. Maar dit kan en mag nooit een regel zijn waarvan je vindt dat je iets moet doen, of een regel van wat zou moeten zijn, of een kant-en-klare regel die voor iedereen geldt.

Het is veel gunstiger voor de samenleving als geheel als u bijvoorbeeld gewoon uw kinderlijke verlangen erkent om geen verantwoordelijkheden voor uzelf of anderen op zich te nemen. Als je kunt erkennen dat, als je je egocentrisme en egocentrisme erkent, dit meer bijdraagt ​​aan het bevorderen van groei in jezelf, en dus in je omgeving, dan deze factoren te verbergen. En daarom, in die zin, op dat niveau, op dat moment, neem je verantwoordelijkheid.

Verantwoordelijkheid kan vele vormen aannemen. Voor één persoon is het een manier van leven die niemand anders ooit zou beschouwen als een verantwoordelijkheid jegens de samenleving. Bij een ander is het iets meer voor de hand liggend, maar het moet uit jou groeien. En als er in dit opzicht op dit moment in jou een verlangen is om geen verantwoordelijkheid te hebben en misschien tegelijkertijd schuld daarvoor, dan moet dit naar buiten komen en bekeken worden. Dan kom je dichter bij de werkelijke vervulling van je verantwoordelijkheid dan door dit te ontkennen en vervelende rollen op je te nemen die je alleen uit plicht doet.

Volgende les